Забрана на абортусот

Koja glupost e toa da se zabrane abortus? Normalno deka ako ne sum spremna da imam dete podobro e da abortiram otkolku cel zivot da trgam maki so nego a i toa so mene. Ne moze vladata da odlucuva jas kako da si go organiziram zovotot. Na kraj kraeva podbro e da se unisti edna kletka otkloku eden covecki zivot.

     Несакам, но морам да дадам една споредба, која навидум е off topic.
Нашава влада:
- гради цркви во центарот на градовите (во Велес вќе е при крај, во Скопје се планира, ...)
- воведува веронаука во училиштата
- верски празници ги определува за државни
- еве, сега се обидува да наметне забрана за абортирање
МПЦ:
- повикува на единство на македонскиот народ
- се бави со акционерство
- развива туризам (купува хотели)

     Владата, за да се даде поголемо значење во остварувањето на оваа нејзина последна замисла, користи и нај еминентни луѓе интелектуалци. Овојпат тоа беше Ферид Мухиќ. Секоја чест на неговиот интелект, но сепак, во овој случај тој нема право. Тој вели дека абортусот е убиство на човекот. Нешто слично мислат и други кои велат дека со тоа што човекот одлучува кој да живее, а кој да умре, тој изигрува господ. Со други зборови тие поистоветуваат убиство на ембрион со убиство на човек.
Ова прашање може да се гледа од:
     - морален аспект,  Дали само кога се убива ембрионот, човекот си игра господ? Што се случува ако тој принцип го споредиме со свесното правење друг човек? Дали тогаш човекот си игра господ, бидејќи тој (човекот) создава луѓе? Чисто реторичко!
     - биолошки аспект, иако е жив организам, ембрионот на човекот сеуште не може да се оквалификува како човек. Дали првичниот контакт, оплодувањето на сперматозоидот на јајце клетката и почетокот на размената на генетскиот материјал може да се земе како човек? Сигурно не! Понатаму, дали во фазата кога ембрионот на човекот е сличен на ембрионите на речиси сите цицачи, (еден доказ за еволутивниот развој на човекот) може да се нарече човек? Претпоставувам дека ќе се согласите ако и овојпат речам не! И да не должам. Тој (ембрионот) во текот на 280 дена поминува низ разни фази низ кои се формира новото човечко суштество. Од моментот кога ќе излезе од „водното“ опкружување и ќе почне да диши воздух, тогаш може да се смета дека е човек.
     - емоционален аспект е уште еден од аргументите зошто сум за абортусот.
Како ќе реагира девојче од 15,16 години доколку несакајќи забремени? Зарем една младешка грешка да ја прати цел живот? Што со таа млада личност понатаму? Во што може таа да се развие? Истите трауми ќе ги преживуваат и нејзините родители и најзините најблиски. Што со емоционалниот аспект на детето кое ќе се роди? Вечно ќе го носи „проклетството“ дека е родено како копиле. Како тоа ќе се одрази на неговата психа? Доколку се даде во дом, ќе важи истото што го реков погоре, плус што тоа ќе биде на товар на државата.
Но, да не ги земаме во предвид само малолетните. Што ако некоја повозрасна жена несакајќи забремени? (Од сопругот или од ... кхм, кхм)
     - верски аспект, според кој абортусот не е дозволен. Таму дури се забранува секс меѓу маж и жена кои се во брак. Според верата, дозволен е секс само за репродукција (Погледнете малку во форумот за вероисповед, да видите што таму велат верниците. И тоа не било какви верници, туку верници кои се длабоко „завлезени“ во верата!). Кај нив (а и според библијата) и самата помисла на секс (посебно пред брак) е грев! И, сега?! Треба ли (во најскоро време) да очекуваме од владата да ни’ наложи да се придржуваме и на овие верски догми?
     - економски аспект Треба ли за ова да пишувам?

     На крај на краиштата, еве, се согласувам, абортусот е убиство и тој не треба да се прави. Кога е така, тој чин на убиство не треба да се прави во никој случај. Што ќе правиме во одреден случај кога се утврдува дека постои реална основа бременоста да предизвика сериозни последици по мајката, па дури и нејзина смрт? Но, водени од разните побуди (претежно теолошки), мајката и нејзините најблиски сепак одлучуваат да не се абортира. При самото пораѓање мајката умира. И?! Дали ова не е смислено убиство? Која е разликата меѓу овие две?
Знам, невозможно е да осознае вистинската бол додека не се почувствува на сопствена кожа, но обидете се барем малку  и замислете се себе си во една од овие ситуации:
     - Да бидете една од тие девојчиња или жени кои се жртви на силување. Дали тогаш ќе ги прифатите религиозните и морални принципи и, со неизмерна среќа ќе го очекувате доаѓањето на свет на уште едно (божјо) чедо? Дали (и колку) ќе бидат големи и искрени мајчините чувства (иако е откинато од неа) кон тоа дете кога тоа не е создадено од љубов?
     - Да бидете родител на дете, кое е жртва на еден оваков дивјачки акт. Ќе се помирите ли со судбината и, поради вашите верски и морални убедувања, ќе го оставите вашето дете да трпи психички, емоционални и секакви други страдања ако се породи и вечно да се сеќава на тој немил настан?
     - Да бидете најблизок роднина со жртвата која е обесчестена (сестра, сопруга, мајка), како ќе гледате на сето ова што погоре го наведов?

     Но, не се само случаите на насилство. Што би направиле во ситуација кога:
     - лекарите, уште во самата утроба на мајката, утврдат дека плодот има некаква здравствена маана, дали срцева или можеби ментална или сл.? Дали тогаш треба да се остави тоа дете да дојде „ на овој свет“? Тоа ќе биде само одложување (на неодредено време) на она што неминовно следи на дете со такви здравствени проблеми. Тоа време на „живот“ е само свесно одобрување на измачување на самото дете, на неговите родители, но и на општеството.
     - сте во брак, и кога со вашата сопруга „се заборавите“, па таа останува бремена, но поради одредени здравствени причини, жената да не смее да го носи (или роди) детето? Дали во тој случај свесно ќе одите кон пропишаните норми и ќе дозволите да уништите еден живот за да (евентуално) дојде друг?

Zlatnik напиша:       Несакам, но морам да дадам една споредба, која навидум е off topic. Нашава влада: - гради цркви во центарот на градовите (во Велес вќе е при крај, во Скопје се планира, ...)- воведува веронаука во училиштата- верски празници ги определува за државни- еве, сега се обидува да наметне забрана за абортирањеМПЦ:- повикува на единство на македонскиот народ- се бави со акционерство- развива туризам (купува хотели)     Владата, за да се даде поголемо значење во остварувањето на оваа нејзина последна замисла, користи и нај еминентни луѓе интелектуалци. Овојпат тоа беше Ферид Мухиќ. Секоја чест на неговиот интелект, но сепак, во овој случај тој нема право. Тој вели дека абортусот е убиство на човекот. Нешто слично мислат и други кои велат дека со тоа што човекот одлучува кој да живее, а кој да умре, тој изигрува господ. Со други зборови тие поистоветуваат убиство на ембрион со убиство на човек.Ова прашање може да се гледа од:     - морален аспект,  Дали само кога се убива ембрионот, човекот си игра господ? Што се случува ако тој принцип го споредиме со свесното правење друг човек? Дали тогаш човекот си игра господ, бидејќи тој (човекот) создава луѓе? Чисто реторичко!     - биолошки аспект, иако е жив организам, ембрионот на човекот сеуште не може да се оквалификува како човек. Дали првичниот контакт, оплодувањето на сперматозоидот на јајце клетката и почетокот на размената на генетскиот материјал може да се земе како човек? Сигурно не! Понатаму, дали во фазата кога ембрионот на човекот е сличен на ембрионите на речиси сите цицачи, (еден доказ за еволутивниот развој на човекот) може да се нарече човек? Претпоставувам дека ќе се согласите ако и овојпат речам не! И да не должам. Тој (ембрионот) во текот на 280 дена поминува низ разни фази низ кои се формира новото човечко суштество. Од моментот кога ќе излезе од „водното“ опкружување и ќе почне да диши воздух, тогаш може да се смета дека е човек.      - емоционален аспект е уште еден од аргументите зошто сум за абортусот. Како ќе реагира девојче од 15,16 години доколку несакајќи забремени? Зарем една младешка грешка да ја прати цел живот? Што со таа млада личност понатаму? Во што може таа да се развие? Истите трауми ќе ги преживуваат и нејзините родители и најзините најблиски. Што со емоционалниот аспект на детето кое ќе се роди? Вечно ќе го носи „проклетството“ дека е родено како копиле. Како тоа ќе се одрази на неговата психа? Доколку се даде во дом, ќе важи истото што го реков погоре, плус што тоа ќе биде на товар на државата.Но, да не ги земаме во предвид само малолетните. Што ако некоја повозрасна жена несакајќи забремени? (Од сопругот или од ... кхм, кхм)     - верски аспект, според кој абортусот не е дозволен. Таму дури се забранува секс меѓу маж и жена кои се во брак. Според верата, дозволен е секс само за репродукција (Погледнете малку во форумот за вероисповед, да видите што таму велат верниците. И тоа не било какви верници, туку верници кои се длабоко „завлезени“ во верата!). Кај нив (а и според библијата) и самата помисла на секс (посебно пред брак) е грев! И, сега?! Треба ли (во најскоро време) да очекуваме од владата да ни’ наложи да се придржуваме и на овие верски догми?     - економски аспект Треба ли за ова да пишувам?     На крај на краиштата, еве, се согласувам, абортусот е убиство и тој не треба да се прави. Кога е така, тој чин на убиство не треба да се прави во никој случај. Што ќе правиме во одреден случај кога се утврдува дека постои реална основа бременоста да предизвика сериозни последици по мајката, па дури и нејзина смрт? Но, водени од разните побуди (претежно теолошки), мајката и нејзините најблиски сепак одлучуваат да не се абортира. При самото пораѓање мајката умира. И?! Дали ова не е смислено убиство? Која е разликата меѓу овие две?Знам, невозможно е да осознае вистинската бол додека не се почувствува на сопствена кожа, но обидете се барем малку  и замислете се себе си во една од овие ситуации:     - Да бидете една од тие девојчиња или жени кои се жртви на силување. Дали тогаш ќе ги прифатите религиозните и морални принципи и, со неизмерна среќа ќе го очекувате доаѓањето на свет на уште едно (божјо) чедо? Дали (и колку) ќе бидат големи и искрени мајчините чувства (иако е откинато од неа) кон тоа дете кога тоа не е создадено од љубов?     - Да бидете родител на дете, кое е жртва на еден оваков дивјачки акт. Ќе се помирите ли со судбината и, поради вашите верски и морални убедувања, ќе го оставите вашето дете да трпи психички, емоционални и секакви други страдања ако се породи и вечно да се сеќава на тој немил настан?      - Да бидете најблизок роднина со жртвата која е обесчестена (сестра, сопруга, мајка), како ќе гледате на сето ова што погоре го наведов?     Но, не се само случаите на насилство. Што би направиле во ситуација кога:     - лекарите, уште во самата утроба на мајката, утврдат дека плодот има некаква здравствена маана, дали срцева или можеби ментална или сл.? Дали тогаш треба да се остави тоа дете да дојде „ на овој свет“? Тоа ќе биде само одложување (на неодредено време) на она што неминовно следи на дете со такви здравствени проблеми. Тоа време на „живот“ е само свесно одобрување на измачување на самото дете, на неговите родители, но и на општеството.     - сте во брак, и кога со вашата сопруга „се заборавите“, па таа останува бремена, но поради одредени здравствени причини, жената да не смее да го носи (или роди) детето? Дали во тој случај свесно ќе одите кон пропишаните норми и ќе дозволите да уништите еден живот за да (евентуално) дојде друг?

Тотална поддршка на се што е напишано!

mrzla напиша: е дури сеа ќе има поголем број педерчишта

Мислиш Лезбејчишта.....

ne se slozuvam za zabrana na abortusot

хахаха....филмич, ова ме потсети на еден пост од другарот збунет, еве го,

 исто сојче