ЗБУНЕТОВА ТЕМА

...kazi mi sneg ima...?

praznicite pominaa

... ти си маче мило низ трева што гледа, а ја сум нешто измеѓу тревки кој со нешто мрда додека шушка. Напрегнато гледаш, ништо друго не е важно сем мислата дали можеш да го фатиш, пресметки меѓу ушиња и главче дали за акција е вредно, но шушка со предизвик и безбројни ветувања, да одолееш на можеш, ова сочен залак ќе биде, пригушен кикот дразни и минува низ секој дел од тело твое кое се повеќе се затега, кожа како огледало мазно, секое влакненце на секое место накострешено е, шушкање како предизвик што излудува, а не се брза за да те залаже. Одлука донесена, газето мрда, се спрема за скок, ова веќе не се трпи, кикот низ уши пара, што е премногу, премногу е. Скок сонце што закрива, птици менуваат правец, не е мудро да ти се биде на патот, не разликуваш плен од препрека, нагла тишина во облик на молња.
Гледам само сенка што добива се појасен облик, напрегнатост целосна, брадавици штрчат, згодно усвитено газе, се повлекувам брзо, но сепак нешто намерно оставам, бар да допреш, колку да те излуди повеќе заедно со мирисот на негибнато и свежо месо. Се спушташ бесшумно, грчиш, на твојата дланка останува само по некое мало влакненце кое се извиткало од ветерот, можеби. Менуваш правец со око кој не се прати, дограбуваш се поголем дел од мене, се бранам со безуспешен обид за бекство, врз мене си со цела тежина, мојата судбина не е повеќе моја, твоите запчиња и канџи шетаат низ мене, знаат точно каде да се устремат, врискаме заедно, изеди ме, мора така да биде...