FENIX-ЗАСЕКОГАШ

Би

сакала,

да украсам

елка и наместо

да закачам лампиони

сакам да ги наредам

имињата на сите мои

пријатели. Блиски пријатели

и не така блиски пријатели.

Старите пријатели, новите пријатели.

Оние кои ги гледам секој ден,но и оние

кои ги гледам многу ретко. Оние на кои секогаш

ќе се сеќавам, но и оние на кои понекогаш заборавам.

Оние кои се секогаш тука кога ми требаат и оние кои

никогаш неможам да ги најдам кога ми се потребни. Оние

кои биле со мене кога ми било најтешко, и оние, со кои сме

Поминале многу среќни моменти заедно. Пријатели, кои, сум ги

повредила без да сакам, или пак ме повредиле на ваков или онаков

начин. Оние кои добро ги познавам, но и оние кои штотуку стапнале

во мојот живот. Оние кои ми должат малку, но и оние на кои им

должам многу. Моите пријатели со кои пијам кафе, и оние кои ми се

се’ на светот. Имињата на сите оние кои минале низ мојот живот,

без разлика дали само прелетале или оставиле сопствен жиг. Елка

со многу длабоки корени и многу долги и цврсти гранки. Елка со

многу пријатна сенка каде

што ќе може нашето пријателство

да здивне од битките во животот.

Сенка каде што сите ќе сфатиме

дека сме го поминале пола живот

пред и да разбереме што е живот.

Место каде што ќе увидиме

дека не постои ни трошка доказ

во корист на идеата дека животот

треба да се сфаќа сериозно.

И можеби животот не е забавата

за која сме се надевале, но кога сме

веќе тука, треба да играме.