ЗБУНЕТОВА ТЕМА

...cekaj sea...ne sum jas taa shto se mesha u vrska... zbuneto mi e  deteto... da ne mi go prolazat... 

Preubava planeta bi nastanala,nov pocetok na nova civilizacija,koja se nadevam nema da bide zagadena kako ovaa posle iljadnici godini...

zbunet напиша: ... да душиче, да купиме плац на Марс велам, само трева треба да се насади низ која ќе се прпелкаме и ете набргу ќе има и шума низ која ќе трчкаме како извидници, често потпирајќи се на дрвјата од занес меѓу бакнежи почести и погусти од било која шума. Ионака сме зелени без намера да пораснеме без љубов, само таму ни е местото, душиче каде нема други плави и црни сем тебе, без да се плашам дека ќе те загубам во некоја гужва каде црни и плави особи ни се мешаат во кафето нудејќи ни го како изговор поради агонијата што им ја ствараме со нашата непоколебливост игнорирајќи ги гласовите кои се губат во загадената магла. Ние еволуиравме и затоа овулацијата може само на Марс да го достигне својот зенит, зелени сме со наивни и крупни очи како деца од желба да се впиеме преку погледи во секој можен момент, за таму сме само душиче, нема мразови, нема свекрви, само овулации кои повикуваат да го осмислат нашето постоење. Погледни нагоре душиче, малку погоре од усните и очите што секојдневно ги обливаш со бакнежи, прегрни ме и речи дека нема ништо поважно од нас и Марс кој ќе биде нашиот дом, помисли на многуте дечиња кои ќе трчкаат околу нас низ тревата или прават замоци од црвениот песок, додека благодарно ќе погледнуваме кон плавата планета која не створи и не прати на Марс да го довршиме нејзиното дело пречистени со искрена љубов...

...nema svekrvi e sega shipki shto kje bidete sami vo tie ubavini shto gi opisha. Ko kje nagrnat  site svekrvom`rzacki...pa pa paaa

znaev

... додека црвената планета ја зиркаме низ прозорчето од вселенскиот брод, крадешкум поглед ми минува низ твоето наведнато тело, бела маица со кратки ракави, брадавици на врвот од сочните гради набрекнати се закануваат да го пробијат тенкиот метеријал, ми доаѓа рака да пружам и да ги погалам додека замислувам како тврдата брадавица ми минува голицливо низ отворената дланка, изненадено ме погледнуваш, но насмевката ме охрабрува која се појавува на твоето лице осветлено од Марсовската атмосфера која ти дава ангелски лик полн со разбирање за мотивот кој  управува со моментот. Голиот стомак кој се откри ја посака мојата друга дланка да мине низ кожата која наежено затреперува, немирно минува дланката барајќи гласен здив како ориентација додека триењето на бродот од ретката атмосфера го украси прозорчето со искри како звездички со нежен и невиден сјај, погледот твој ме пробива, ништо веќе не е како беше, тука си, вистинската со самовилски изглед. Ги подрашири нозете заради постабилна положба од повремените треперења на бродот ,а кратката сукња стана уште пократка подигајќи се за да ги открие нозете високо над колената, посакав да е намерно и мојата рака да се нурне меѓу нив...
 - Кажи каква убава глетка !
 - А ? Да...да
Ме гледаш и ме прекоруваш немо, со притаена насмевка, знаеш за што сум мечтаел, лесно се чита...
 - СЕ МОЛАТ ПАТНИЦИТЕ ДА ГИ ЗАВЗЕМАТ СВОИТЕ МЕСТА ЗАРАДИ ТУРБУЛЕНЦИИ КОИ СЛЕДУВААТ ! -  ... 

................

Se socijalizirav malku so obid za interakcija, ama bev skaran i sega e vreme da se vratam na moite primarni celi