ПЕСНАРИЦА НА МАКЕДОНСКИ НАРОДНИ ПЕСНИ

Бело лице љубам јас

Бело лице љубам јас [x2]
и да љубам и да гледам
фајде нема, ле душо моја.
Шеќерна, ти калеша неверна. [x2]

Црни очи љубам јас, [x2]
и да љубам и да гледам
фајде нема, ле душо моја.
Шеќерна, ти калеша неверна. [x2]

Гајтан веѓи љубам јас, [x2]
и да љубам и да гледам
фајде нема, ле душо моја.
Шеќерна, ти калеша неверна. [x2]

Медно усте љубам јас, [x2]
и да љубам и да гледам
фајде нема, ле душо моја.
Шеќерна, ти калеша неверна. [x2]


Билбил пее во планина

Билбил пее во планина,
моме седи во градина.

Билбил моме наговара:
- Ајде моме да пееме.

Ако мене ти натпееш
ќе ти дадам планината.
Ќе ти дадам планината,
со се гранки, сосе буки.

Ако тебе јас натпеам
ќе ти земам градината.
Ќе ти земам градината,
сосе цвеќе, сосе тебе.

Билбил моме натпеало,
му ја зеде градината.
Му ја зеде градината,
сосе цвеќе, сосе моме.


Билбил рано пее

Ајде да си речиме една песна,
многу гласовита.
Еднаш мајка јунак раѓа,
оној ми е билбил,
билбил рано пее,
пее во мај месец.

Ајде да си речиме уште еднаш,
да се сторат два пати,
две очи мома има...

Ајде да си речиме уште една,
да се сторат три пати,
три на крст пирустија...

Ајде да си речиме уште една,
да се сторат четири пати,
четири моми на орото...

Ајде да си речиме уште една,
да се сторат пет пати,
пет прсти рака има...

Ајде да си речиме уште една,
да се сторат шест пати,
шест месеци пол-година...

Ајде да си речиме уште една,
да се сторат седум пати,
седум дена во недела...


Билјана платно белеше

Билјана платно белеше
на охридските извори.
Оздола идат винари,
винари белограѓани.

Винари бeлограѓани,
кротко терајте карванот,
да не ми платно згазите,
платното ми е даровно.

Билјано моме убаво,
ако ти платно згазиме,
со вино ќе го платиме,
ем бела лута ракија.

Не ви сакам виното,
тук' ви го сакам момчето,
што напред води карванот
што фесче носит над око.
Што фесче носит над око
и мене гледат под око.

Билјано, моме убаво,
момчето ни е свршено.
За него вино носиме,
в' недела ќе го жениме.

Да би го вода однела
и мене ми го донела,
да би го змија к'снала
со мојве долни запчиња.


Билјане моме убаво

Билјане моме убаво,
на сон те браќа водиле.
На сон те браќа водиле
во таја града Костура.

Билјане моме убаво,
качи се горе на чардак.
Качи се горе на чардак,
разгледај долу на поле.

Ах мори мајко, мајчице,
оздола идат ветрови.
Оздола идат ветрови,
ветрови, бури, ратови.

Билјане моме убаво,
не ми се бури, ветрови.
Не ми се бури, ветрови,
тук' ми се силни сватови.

Ах мори мајко, мајчице,
жива ќе лежам во гроба.
Жива ќе лежам во гроба,
Костурско момче не земам.


Битка се бие кумановско поле

Битка се бие кумановско поле,
битка неравна.
Пелинце ми гори, Пчиња жално плаче,
матна и крвава.

Карпуш војвода со Димче Еребица
?
собраја дружина, млада убавина,
душман да истерат.

Ми згрмеја пушки, ми паднаја мушки,
младите херои.
Душмани клети покажаја пети,
дојде красна слобода.


Битола, бабам Битола

Битола, бабам Битола
таму се живот живее.
Таму се живот живее,
таму се јаде и пие.

Битола, мајска природа,
Битола рајска градина,
со лични моми убави,
на лице бели црвени.

Битола бабам Битола,
кој ми те тебе проколна?
Да раѓаш моми убави,
да горат сите беќари.

Крепи се буцо, крепи се,
мене ме пијан пак носат.
Мене ме пијан пак носат,
низ битолските чикмаци.

Крепи се буцо, крепи се
Битола да ја шетаме.
Битола да ја шетаме,
дур' да си пајтон најдиме.


Битола, мој роден крај

Битола, мој роден крај
во тебе сум роден
мене си ми мил.

Битола, мој роден крај,
јас те сакам од срце знај.
Битола мој роден крај,
јас те сакам, за тебе пеам.

В' многу градови, села пројдов,
од тебе поубав
нигде не најдов.

Битола, мој роден крај,
јас те сакам од срце знај.
Битола мој роден крај,
јас те сакам, за тебе пејам.

Како дете одев по тебе и бос
во тебе пораснав
јас не сум ти гост.

Битола, мој роден крај,
јас те сакам од срце знај.
Битола мој роден крај,
јас те сакам, за тебе пеам.

Еј роден крај, кој би можел
збогум да ти рече,
да не заплаче?

Битола, мој роден крај,
јас те сакам од срце знај.
Битола мој роден крај,
јас те сакам, за тебе пеам.


Благуно дејче мори пожаранче

Благуно дејче мори пожаранче
отвори ми џам 'ли пенџер,
сакам да те видам јас.

Деј гиди Аце море аџамија,
како да ти јас отворам,
кога не те сакам јас?

Благуно дејче мори пожаранче,
ја подај ми руси коси,
сакам да ги мрсам јас.

Деј гиди Аце море аџамија,
што да давам руси коси,
кога не те сакам јас?

Благуно дејче мори пожаранче,
ќе продадам сарај куќа,
само да те земам јас.


Блазе тебе Митро
Блазе тебе мори Митро
што татко си имаш,
ајде, што татко си имаш.

Што ти е направил Митро,
сред село меана,
ајде, сред село меана.

Точи, точи мори Митро
вино, ем ракија,
ајде, вино ем ракија.

Кога ќе се вратам Митро,
скапо ќе ти платам,
ајде, скапо ќе ти платам.

Сè жолти жолтици Митро,
на гуша да носиш,
ајде, на гуша да носиш.


Бог да бие кој прв почна

Бог да бие кој прв почна,
кој прв почна, мило либе, да ми оди.
Да ми оди на печалба,
на печалба, мило либе, в' Америка.

Три години без работа,
без работа, мило либе, ем без пари.
Параходот веќе пристигна,
пари немам, мило либе, да се качам.

Ако сакаш да си дојдам,
продај си го, мило либе, ѓерданчето.
Ако не стаса ѓерданчето,
продај си го, мило либе, елечето,
праќај пари, мило либе, да си дојдам.


Бог да бие мојта мајка

Бог да бие мојта мајка [2х]
де мори Јано де, де, де
де мори душо де. [2х]

Што ме даде на далеку
на далеку, преку Вардар
да мори Јано де, де, де
де мори душо де. [2х]

Да не можам да се видам
нит со мајка нит со татко
де мори Јано де, де, де
де мори душо де. [2х]

Нит со мајка нит со татко
нит со браќа нит со сестри
де мори Јано де, де, де
де мори душо де. [2х]

Нит со браќа нит со сестри
нит со мојто прво либе
де мори Јано де, де, де
де мори душо де. [2х]


Бог да бие мојта мајка маќеа

Бог да бие мојта мајка маќеа
срам да ѝ е, арам да ѝ е,
на мојта мајка маќеа.

Што ме даде това село Јаменско,
срам да ѝ е, арам да ѝ е,
тоа село Јаменско.

Јаменчани среда, петок не знајат,
срам да ѝ е, арам да ѝ е,
среда, петок не знајат.

Се зедов во сабота вечерта,
срам да ѝ е, арам да ѝ е,
во сабота вечерта.

Понеделник ме пратија на нива,
срам да ѝ е, арам да ѝ е,
ме пратија на нива.

Ми дадоја празна торба без лебец,
срам да ѝ е, арам да ѝ е,
празна торба без лебец.

Се наведнав кога сонце изгрева,
срам да ѝ е, арам да ѝ е,
кога сонце изгрева.

Се исправив кога сонце зајдува,
срам да ѝ е, арам да ѝ е,
на мојата мајка маќеа.


Бог да бие Наумчето

Бог да бие џанам Наумчето
што ми стана Наум утро рано [х2]
утро рано Наум во Недела.

Па си спрема Наум брза коња
па си тргна Наум за Битола.
На пат сретна џанам бела чешма,
до чешмата една стара баба.

Ќе те прашам бабо да ми кажеш
дал је жива бабо твојта внука, [х2]
твојта внука бабо, лична Евда?

Штом ме праша синко ќе ти кажам
мојта внука синко се посврши, [х2]
се посврши синко во Битола
во Битола синко, Баир маало.

В' недела дојде лудо младо

В' недела дојде лудо младо
у нас на гости. [x2]
Седе два дни, седе три дни
седеше недела.
Па си тргна да си оди
туѓа туѓина.

Лудо младо не оди в' туѓина
лудо младо, земи ме лудо младо со тебе.

Не ме кани лудо младо
при тебе да дојдам, [x2]
јас си имам лоша мајка
и стари татко. [x2]

Лудо младо не оди в' туѓина
лудо младо, земи ме лудо младо со тебе.

Јас не можам да те земам
тебе со мене, [x2]
јас си имам друго либе
и машко дете. [x2]

Лудо младо не оди в' туѓина
лудо младо, земи ме лудо младо со тебе.


Василке млада невесто

Василке млада невесто
зошто се млада омажи?
Зошто ме мене остави,
зошто си клетва подгази?
Зошто ме мене Васке остави,
зошто си клетва подгази?

Додека беше Васке девојка,
нива ми беше твојто маало,
и твојте Васке комшии,
и твојте први роднини.
И твојте Васке ле комшии,
и твојте први роднини.

Откога се мило либе омажи,
не ми е мило твојто маало,
ни твојте Васке комшии,
ни твојте први роднини.
Ни твојте Васке ле комшии,
и твојте први роднини.

Проклета да си Васке до века,
зошто ме мене младо остави,
зошто си клетва подгази
и на љубовта заборави.
Зошто си клетва Васке подгази
и на љубовта заборави.


Ваташа

Ми заплакало селото, селото Ваташа
тринаесет роса младинци носат
Мокришко горе, в долови.

Целото село станало, станало на нога
дајте ги вамо нашите деца
еј Вие клети крвници.

Џелати клети не слуша, не слуша народот
митралез оган фрлија поган.
в градите машки младински
по тија млади полиња родни
ридишта голи Тиквешки.

Тогај се народ подигна, подигна младно
и тргна смело да запре семе
фашистичко клето за навек.


Вечна љубов пак ќе водиме


Како да те оставам
ил да те заборавам, [x2]
и да сакаш не знаеш
без мене не ќе можеш. [x2]

Вечна љубов пак ќе водиме
еден до друг пак ќе одиме
среќни нека бидат денови
нека пукнат душмани.

Сите ми се потсмеваат
дека љубам бекрија, [x2]
ни на Север, ни на Југ,
како мене нема друг. [x2]

Вечна љубов пак ќе водиме
еден до друг пак ќе одиме
среќни нека бидат денови
нека пукнат душмани.

Јас пак љубов не кријам
од тебе не заспивам, [x2]
се ќе имаш од мене
се ќе сторам за тебе. [x2]

Вечна љубов пак ќе водиме
еден до друг пак ќе одиме
среќни нека бидат денови
нека пукнат душмани.


Виена лоза, виена


Виена лоза виена,
не ми е лоза виена.

Тук' ми е мома армасана,
армасана невенчана.

Недела свадба ќе правиме,
сватови ќе пречекуваме.

Сватови ќе пречекуваме,
од това село Претино.

Од това село Претино,
за младо момче убаво.


Вино пијам, ем ракија

Вино пијам, ем ракија [x2]
коња јавам аџамија. [x2]

Коњ ме шета горе, доле [x2]
горе, доле низ тоа поле. [x2]

Ме однесе в' ладна меана [x2]
у меана до три моми. [x2]

Прва точи, друга носи [x2]
а третата мене ме гледа. [x2]

Па ја качив на коњчето [x2]
ја однесов право дома. [x2]


Во влашкото маало

Во влашкото маало
жолти куќи високи. [x2]
Ој Јанино, баш Јанино
жолти куќи високи. [x2]

Крај порти ми седеше
момето на Илчови.
Крај порти ми седеше
и на ѓерѓеф везеше.
Ој Јанино, баш Јанино
и на ѓерѓеф везеше. [x2]

Оздола иде млад Стојан
и на моме говори:
дај ми го моме ѓерѓефот
ќе ти дадам два гроша.
Ој Јанино, баш Јанино
ќе ти дадам два гроша. [x2]

Не ѝ даде два гроша
тук' ја фати за рака. [x2]
Ој Јанино, баш Јанино
тук' ја фати за рака. [x2]

Во Јордање

Во Јордање крештајуштусја, Тебе Господи,
Троическоје јависја поклоненије,
Родитељев бо глас свидетелствоваше Тебје,
возљубљенаго го Тја Сина именуја,
и Дух во видје голубиње,
извјествоваше словесе утвржденије,
јављејсја Христе Боже,
и мир просвештеј, слава Тебје.

(Се пее на празникот Богојавление (Водици)


Во ливаѓе ладен извор има

Во ливаѓе ладен извор има,
крај изворот трева зелена.

Во тревата листе фатив,
во листето писмо напишано.

Во листето ситно напишано,
кој се сака да си се земе.


Во нашето село куќа шимширова

Во нашето село куќа шимширова
де дилбер моме шарена одаја.

Тамо се собрале сите млади момци,
де дилбер моме редум со момите.

Јас си дома чекам либе да ми дојде,
де дилбер моме либе ќе дојди.

Малку го почекав и го недочекав,
де дилбер моме на седенка појдов.

Кратко си почукав, врата се отвори,
де дилбер моме татко да ти видов,
де дилбер моме мојто либе тамо.

Колку лесно било моме да се лаже,
де дилбер моме самата го видов,
де дилбер моме ерген да се љуби.


Во ноќта си месечина

Во ноќта си месечина,
во денот си светлина.
Како твојта убавина,
нема друга на светот.

Прво и прво, кога те видов
в' душа пламен се роди.
А од тогаш сè до сега,
кој сум, кај сум, не се знам.

Те сонувам, тебе љубам
и те сакам во срце.
Те милувам, тебе те љубам
и солзи си пролевам.

Ангел ли си од небото,
што си толку убава?
Со твојата слатка уста
да ми шепниш името.


Во Струмица на улица

Проклет да биде среќа да не виде
кој прв започна.
Кој прв започна љубов да води
две срца да страдаaт.

Често со него се среќавам
срце ми трепери,
срце ми трепери душа не ми дава
како да му прозборам.

Во Струмица на улица
пред него излегов
грбот ми го сврте и тивко ми рече:
„Јас не те сакам.
Јас си заљубив друго либе
заљуби си и ти“.

Очи насолзени, срце натажено
отидов далеку
проклет да биде среќа да не виде
кој прв започна.
Кој прв започна љубов да води
две срца да страдаат.


Водарки

Моми на вода одеа,
со тие стомни шарени.
Темна ги вечер затече,
стомни им корен фанаа.

Темна ги вечер затече,
стомни им корен фанаа.
Пеејќи песни убави,
берејќи цвеќе шарено.

Сите ми моми набрале,
планинско цвеќе убаво.
Дафина мома набрала,
алова китка трендафил.


Возот браќа тргнува

Возот браќа тргнува
право за Германија,
стари мајки остануваат
дробни деца да гледаат.

Одиме, пееме, солзи рониме
тој прв што замина сал го колниме. [x2]

Со либето одиме
пари да спечалиме,
пари да спечалиме,
куќа да направиме.

Одиме, пееме, солзи рониме
тој прв што замина сал го колниме. [x2]

Наши верни другари
таму ќе не пречекаат,
ергени ќе пеат
жените ќе жалат.

Одиме, пееме, солзи рониме
тој прв што замина сал го колниме. [x2]


Војник одам

На пат тргам, војник одам јас
либе, многу далеку.
Татко, мајка, браќа и сестри
сите вас ве оставам.

Мило либе, ти не ме жали, не плачи
солзи не рони, радосно чекај ме.

Дојде време да си заминам
либе, многу далеку.
Со другари пат не чека нас
дури на граница.

Мило либе, ти не ме жали, не плачи
солзи не рони, радосно чекај ме.

Две години бргу ќе минат
либе, јас ќе се вратам.
Ќе ми бидеш лична невеста
моја ќе си до гроба.

Мило либе, ти не ме жали, не плачи
солзи не рони, радосно чекај ме.


Врана коња јавам јас

Врана коња јавам јас,
одам по невестата.
Врана коња јавам јас,
одам по невестата.

Одам по невестата,
дал' ќе ми ја дадат?
Одам по невестата,
дал' ќе ми ја дадат?

На сред село тапан чука,
оро се вие.
На сред село тапан чука,
оро се вие.

Оро се вие,
мома водеше.
Мома водеше,
оро красеше.

Татко ѝ ја дава,
село не ја дава.
Татко ѝ ја дава,
село не ја дава.

Село не ја дава,
оти е убава.
Село не ја дава,
оти е убава.

Ќе умрам мајко, загинам,
без неа дома не одам.
Ќе умрам мајко, загинам,
без неа дома не одам.

В село слуга ќе бидам,
само неа да земам.
В село слуга ќе бидам,
само неа да земам.


Во 1762 лето

Илјада и седимстотин шесдесет и второ лето
в Охрида од Цариграда дошел Салаор.
Еј! Дошел Солаор.

Се претставил пред Арсенја
наша патрика честнаго
и му рек'л слово горко, слово жалосно.
Еј! Слово жалостно.

Царска волја е да тргнеш
денеска за Цариграда
на тебе од врли Грци, голем поплак е.
Еј! Голем поплак е.

Собрал патрик свое стадо
в црква свјати Климентова
благослов му дал последен, р'це заплетил.
Еј! Р'це заплетил.

Д'лго време липал старец
в молчење в'сенародно
и по бела брада ронел с'лзи горешти.
Еј! С'лзи горешти.

Слушајте ме мили чеда
јас ќе ида в Цариграда
на мене од врли Грци голем поплак е.
Еј! Голем поплак е.

Грцки патрик ќе ни строши
славна Охридска Столица
и мене до смрт ќе држи в заточение
Еј! В заточение.

Ќе прати владици Грци
лицем светци срцем в'лци
ќе ве дават, ќе ве стрижат, ќе м'лзат до крв.
Еј! Ќе молзат до крв.

Меѓу народа ќе сејат
несогласје и раздори,
да се мразат син со татка и со брата брат.
Еј! И со брата брат.

И ќе викнете до Бога
и крило не ќе најдете,
смирени ќе наведете глави доземи.
Еј! Глави до земи.

Ќе ми бидете сираци,
така било написано.
Елате ми да ве гушнам за последен п'т.
Еј! За последен п’т.

Ч'рна т'га поразила
старо, младо, м'жи, жени,
Вси со р'це заплетени с'лзи проливат.
Еј! Солзи поливат.

Тој ги гушка, тие тажни
му целуват десна р'ка
и од р'ка как' од извор с'лзи се лејат.
Еј! Солзи се лејат.

Вјахнал Патрик брза коња
и неволно уп'тил се.
Тога грмкиј плач народен небо процепил.
Еј! Небо процепил.

Умилил се чесниј Патрик,
свалил шапка навезана,
погледал kon сино небо, љуто прок'лнал.
Еј! Љуто проколнал:

„Ох! послушај, мили Боже!
Aир никога да немат
Стамче беј и Бујар Лигдо, Пејко челеби!
Еј! Пејко челеби.

Милостивиј Бог послушал
патричка горешта клетва,
слава нихна, семе нихно погубил со шум.
Еј! Погубил со шум.

И сега во куќи нихни
ткае пајак пајачина
и на пусти стрехи нихни хукат хутове.
Еј! Хукат хутове.


Изменето од Miki_P - 04.Декември.2008 во 16:55

Да ме молат не се женам

Да ме молат не се женам
да ме молат да ме колат
не, не, не се женам не
не, не се женам не.

Ако земам млада мома
не ќе се заврти дома
не, не, не се женам не
не, не се женам не.

Ако земам мома стара
дење ноќе ќе се кара
не, не, не се женам не
не, не се женам не.

Ако земам распуштена
не ќе седи ни два дена
не, не, не се женам не
не, не се женам не.

Ако земам удовица
ќе донесе многу деца
не, не, не се женам не
не, не се женам не.

Да ти пукне мила мајко најмилото

Да ти пукне мила мајко најмилото,
што ме даде, мила мајко, пусти Варош.
Оф, леле, леле, леле, пусти Варош,
оф, аман, оф аманам, пусти Варош.

Пусти Варош, мила мамо, кај Митриќевци,
Митриќевци, мила мамо, многу луѓе.
Оф, леле, леле, леле, многу луѓе,
оф аман, оф аманам, многу луѓе.

Сум месила, мила мамо, девет зелници,
ред не дојде, мила мамо, јас да каснам.
Оф леле, леле, леле, јас да каснам,
оф аман, оф аманам, јас да каснам.

Ми велеа, мила мамо, сум каснала,
сум каснала, мила мамо, кај мајка ми.
Оф леле, леле, леле, кај мајка ми,
оф аман, оф аманам, кај мајка ми.


Да сум бистра вода

Да сум бистра вода,
мори мамо,
да сум бистра вода,
мамо мори, мамице,
јас знам кај да течам.

Јас би текла,
мамо мори,
јас би текла, стале,
мамо мори, мамице,
близу Митровица.

Јас би текла,
мамо мори,
јас би текла, стале,
стара мори душице,
крај мојето либе.

Дали думаш либе

Дали думаш либе
дали паметуваш
кога бевме мило либе
двата на прошетка? [x2]

Нели ми велеше
нели се колнеше
јас не љубам друго либе
освен тебе душо? [x2]

Ја земи ножето
распарај срцето
тамо ќе си најдеш либе
две срца вљубени.


Дали знаеш мила мајко

Дали знаеш мила мајко
што сум несреќна
стално дома сама седам
надвор не смеам.

Еј мила мајко проклета да си
Еј од либето што ме раздели.

Од либето што ме раздели
без да сакам јас
в' гради болка ми остави
на срце мраз.

Еј мила мајко проклета да си
Еј од либето што ме раздели.

Дали пак тој ќе се врати
јас да го чекам
до две думи јас да му кажам
дека ќе умрам.

Еј мила мајко проклета да си
Еј од либето што ме раздели.

Две години тајна љубов
нека секој знај
таа мене ќе ме мачи
дури до гроба.

Еј мила мајко проклета да си
Еј од либето што ме раздели.


Дали знаеш мило либе

Дали знаеш мило либе
кога двата се љубевме?
Како два галаби бели
ширно високо летавме.

Кој ни скрши мило либе
крилца бели та паднавме?
Крилцата ни се скршија
мене тешко ме ранија.

Ние бевме мило либе
трендафили два румени
в' мајско утро расцветани
еден до друг посадени.

Али никна, не изникна
судбата нас не раздели
еден од друг на две страни
еден од друг с' тешки рани.

Дафина болна легнала

Дафина болна легнала
над глава до три доктора
болна е, болна преболна
ќе умре млада Дафина.

Мајко ле мила мајчице
повикај ми го либето
два збора да му прозборам
до срце да го изгорам.

Дури не мине година
бела руба да не носи
бела руба да не носи
и друго либе да не проси.


Дафинка платно белеше

Дафинка платно белеше
дилбер Дафинко
на бели Дунав, Дунав, е.

Силен је ветер повеје,
в' кајче ле мило
Дафинка ми је понесе.

Мајка е ќерка бараше:
- Ќерче ле мило
каде си ќерко Дафино?

Еве сум мајко в' темнина
мајче ле мило
не можам мајко д' излезам.

Нозеве ми се врзани
мајче ле мило
со раки до три корења.

Рацеве ми се сплеткани
мајче ле мило
од бесценети камења.


Дафино вино црвено

Дафино вино црвено
момчето ти е заспало [2х]
на каракамен планина [2х]
на сува рида без вода.

Ми поминале ајдути
гунчето му го украле [2х]
в меана му го продале.

Вмеана му го продале
за бела љута ракија [2х]
за рујно вино црвено.

Ако му го зеле гунчето
нека ми е живо момчето.

Девет години болен лежав

Девет години болен лежам
в' рајски градини [2x]
солзи ронев. [2x]

С' превез девојче плаче над гроб
и ми се смеит [2x]
да сум бил роб. [2x]

Не си достоен, ох ангел мој
ко не си воен, не си достоен
јунак во бој. [2x]

Сама ќе дојдам, ох драги мој
крст да ти сложам, венец да положам
на гробот твој. [2x]


Девет години (верно да љубиш)

Љубев јас едно лудо младо,
оно ми беше несвршено.
Девет години на срце лежи,
рана на срце ми остави.

Многу је тешко верно да љубиш,
верно да љубиш девет години.
Многу је тешко верно да љубиш,
тага в срцето ми остави.

Нашата љубов не је верна,
ниту пак беше права истина.
Јас да те љубам, друг да те има,
каде и што сум не се знајев јас.

Многу је тешко верно да љубиш,
верно да љубиш девет години.
Многу је тешко верно да љубиш,
тага в срцето ми оставаш.

Ако јас умрам, ти се молам,
ти да ми дојдиш на гробот мој.
Солзи да рониш и да ме жалиш,
стара љубов што си имавме.

Многу је тешко верно да љубиш,
верно да љубиш девет години.
Многу је тешко верно да љубиш,
тага в' срцето ми остана.


Девојко лична румена

Девојко лична румена
кој ли те тебе милува? [х2]
Само твојте очи бре лично моме
со нежен поглед ме милуваат.

Љуби ме, љуби ме
бакнежи даруј ми,
за љубов искрена
две срца тагуваат.

Девојко ти ѓаволеста
ај да ми бидеш невеста? [х2]
Море лично момче не чекај дојди
само за тебе јас живеам.

Љуби ме, љуби ме
бакнежи даруј ми,
за љубов искрена
две срца тагуваат.

Девојко тенка висока,
остани моја до века. [х2]
Твоја верна љубов јас земам момче
и со тебе момче ќе живеам.

Љуби ме, љуби ме
бакнежи даруј ми,
за љубов искрена
две срца тагуваат.

Дејгиди луди млади години

Дејгиди луди млади години [x2]
летнавте како сиви галаби. [x2]

Летнавте како сиви галаби [x2]
паднавте во момините дворови. [x2]

Паднавте во момините дворови [x2]
преспавте во момините пазуви. [x2]

Барем се ерген мамо нашетав [x2]
низ таа влашка земја богата. [x2]

Влашки моми мамо заљубив [x2]
и кара влашки мамо невести. [x2]

Ергенство, мила мамо пашал'к, [x2]
моминство, мила мамо везилство. [x2]


Делба делила

Делба делила тај бела Рада,
делба делила тај бела Рада, и ха.
На сека мома по едно момче,
на бела Рада црно Арапче, и ха, и ха.

Па се чудила што да му прави
па се чудила што да му прави, и ха.
Па му купила три оки сапун,
па го одвела Дебарски бањи, и ха, и ха.

Дебарски бањи на топла вода,
три дни го мила, два дни го трила, и ха.
Па му претрила десното уво,
десното уво, левото рамо, и ха, и ха.

Па го качила на бела коња,
па го качила на бела коња, и ха.
Коњ се белее, он се црнее,
коњ се белеје, он се црнеје, и ха, и ха.


Детенце мало

Детенце мало, с' погледот бистар,
без грижи и без јадови.
На тебе има насмевка блага,
сè ти се чини весело.

Весело мило мајкино чедо,
само со песни заспиваш.
Во себе имаш безгрижен живот,
а ништо дете не разбираш.

Младоста свети в' лицето твое,
усните в' осмех ти играат.
Уште си мало, невино мало,
си гледаш мајка, го гледаш небото.

А јаска слуга, измачен, беден
в' планини, в' поле, ливаѓе.
В' палати, в' сараи и кај чорбаџии,
нем слуга на измамници.

Прости ми, темницо, лажна и мрачна,
во тебе гнијат херои.
Тука болести страшни добиваат,
сè млади јунаци, Македонци.