ЗБУНЕТОВА ТЕМА

mamamd напиша: ... jas pak mislam deka Tanja mnooooogu kje se slozuva so svekrvata

   ...dusicki oni moi

ama e brz...

me iznasmeavte so svekrvata...Samo da ne mu tekne na Zbunet da se kaci vo vselenskiot brod i da zamine so Tanja

леле збунет сите жени си ги собрал тука
да не ти треба помош

... наредните денови ме запознаваше со жителите и обичаите кои како и да ги немаа, никаде немаше ниеден пишан закон кој би требало покорно да го почитуваат, секој за секого беше достапен, недоразбирањата не беа воопшто забележливи, зошто најчесто ги вртеа на шега како и забелешката кон Тања дека беше првата што ме виде и набра во бесознание, а беше тргнала по цвеќиња и ниедна немаше храброст да и се спротистави и го превземе. Само се смешкаше и ме погледнуваше со поглед кој претходно не го забележував. На децата им станав редовна атракција да заради нивната љубопитност ушите и носот ми беа црвени од честото тегнење како и штипкањето по лопатките барајќи крилја.
Родителите на Тања беа јавачи на ѕвездената кочија кои загинале обидувајќи се да ја спасат од катастрофа, но неа успеале да ја спасат сеуште неродена и да ја прилагодат на околината во која се нашле. Имаше чести парови, но децата како да беа сечии, ниедно не беше издвојувано, ниту пак покажуваа посебна привзаност кон некој од родителите зошто сите подеднакво им обрнуваа внимание, сватив дека децата се сопственост на племето заради нужноста да им предаде најправилен развој во условите кои им се наметнале. Не бираа колиба каде ќе се хранат или преспијат, само наутро ќе видев разгаламени палавковци кои во чопор излетуваа од различна колиба.
Со Тања престојувавме во нејзината колиба, немаше преградени соби, спиењето ми стануваше се понемирно, ликот на Тања се почесто ми доаѓаше во соновите...

Изменето од zbunet - 03.Декември.2008 во 16:36

...лебдеше над вода додека ловеше риба, брзи движења кои не можев да ги пратам со поглед, секаде бев со неа, деновите минуваа како магла фасциниран од Тања, не можев веќе ниеден ден да го замислам без нејзиниот поглед и насмевка, погледите се повеќе ни се вкрстуваа на нов начин, се поблиску стоевме еден до друг навикнувајќи се на ритамот на нашите дишења, уживав во нејзината миризба. Дознав и дека пердувите околу градите и колковите се само поставени како облека од сопствен материјал, како кога ние би ја употребувале нашата коса за облека, погледот се почесто ми застануваше на покриените пердувести делови, во некои ситуации ми предизвикуваше дури и болка во препоните, храбро се држев да не се забележи, но очите се почесто ме издаваа.
- Сакаш да леташ ? заврте круг околу мене разиграно, зачудено ја погледнав и уште пред да одговорам иронично веќе бев во висините, нејзините навидум нежни раце цврсто ме држеа, ветерот фучеше во моите уши, селото пред моите очи се повеќе се смалуваше, ние бевме се повисоко, по некое облаче почна да ме допира по образите, некои од високите ридови беа под нас. Дишев испрекинато, што од возбуда, што од помалку воздух кој се среќаваше околу нас, Тања немаше никакви проблеми, беше најбрзиот и највешт летач во селото заради наследената способност од нејзините родители. Ме спушти на високиот врв од планината, гледавме право каде беа облаците, едниот беше во облик на срце, не знам дали и таа го виде, студот почна да ми лази по кожата, почнав да се тресам, ми се доближи облизнувајќи ги усните, ги затворив очите.
Ги отворив додека паѓав од планината, ме турна, почнав да врескам, ваква самотија и беспомошност немаше кој да раскаже, а да ја преживее, може било случајно, не е веќе важно, секој некако доаѓа до крајот, се препуштив на творецот. Наглата промена на правецот, ме натера да се насмеам на мојата глупавост и да помислам дека би ме оставила, мојата насмевка стана прекриена со нејзините усни, возвратив гладен за сочноста што ми се наговестуваше и која не можев ни да ја замислам, нашите раце почнаа самостојно да регираат допирајќи се насекаде и покрај невообичаените околности, како ова да сме го правеле во целиот наш досегашен живот, висината се повеќе се зголемуваше, одевме вртоглаво нагоре додека нашите усни и јазици се преплетуваа се додека не почнаа и нашите тела, тогаш престана да лета, испуштивме сладострасни извици кои ечеа меѓу облаците кога се соединивме...