Дали е потребен штрајк во образованието

Капутот на учителката

Се плашам дека Ставревски денес нема да ја препознае својата учителка по капутот, оти сега тој капут го носи нејзината ќерка - исто така наставничка. За жал, не како традиција, туку како тажен тестамент на сиромаштијата во многу сфери, меѓу кои и во образованието Да не беше штрајкот на СОНК, можевме само да претпоставуваме до кое ниво може да прогресира една орвеловско-сталинистичка атмосфера во дамарите на наводната македонска демократија. Сега барем знаеме (а знаењето е моќ) дека само небото е граница за тешката агитпроповска артилерија со која власта секој ден вербално го гранатира СОНК преку суптилни закани дека штрајкот скапо ќе ги чини - од високи парични казни до губење работни места. Заканувачкото оро прв го заигра вицепремиерот Ставревски, го продолжија градоначалници, кои го двореа министерот за образование и фрлаа дрвја и камења врз уставно загарантираното правото на штрајк. Орото го продолжија исплашени директорчиња на училишта, па некои дустабанлии од средношколската организација. Вчера и Општина Карпош побара лични податоци - телефони, адреси - од сите ученици и родители. Сите хорски настапија со „аргументи“ од реквием во сто чекори...

Значи, не е првпат во оваа земја суштинската дебата да биде заменета со демагогија. Не се дебатира дали се оправдани барањата на СОНК, туку дали СОНК има право на штрајк. Само во Македонија, правата вклучувајќи ги и синдикалните, не зависат од устав и закон, туку од тоа која партија е на власт. Кога СДСМ е на власт, СОНК има неограничено право на штрајк (така беше пред 4 години). Кога ВМРО-ДПМНЕ е на власт СОНК има неограничено право на молк, 24 часа, седум дена во неделата, сите месеци во годината и четири години во мандатот на партијата. Секој што постапува спротивно е лице во кое се крие предавник на преродбенички процеси или личност со тешка форма на дефицит од патриотизам баждарено според партиска мерка.

А, само пред неколку месеци, вицепремиерот Ставревски во извонредната колумна „Капутот на учителката“, ги критикуваше „генерациите на политичките структури што образованието го сфатија како непотребен трошок“. Како илустрација за состојбите во образованието пред владата на ВМРО-ДПМНЕ да ги зголеми платите на наставниците, тој се послужи со приказната на лошиот ученик што станал успешен транзициски бизнисмен. „Тој по долги години ја сретнал својата учителка и од почит ја поздравил. Кога го прашала како ја познал по толку години, бизнисменот и одговорил дека ја познал по капутот“.

Ставрески ја раскажа оваа приказна за да укаже колку е важно да бидат мотивирани професорите. „Образованието може да се спореди со технолошки производствен процес во кој од ученикот треба да се направи добар готов производ: образован, воспитан, стручен и морално изграден човек“. Образованието нему му помогнало да стане таква личност, денес, со висока и одговорна функција. Како морално изграден човек, тој веројатно не ги менува ставовите за образованието според дневната политика. Верувам дека и неговата учителка се гордее кога гледа како нејзиниот ученик упорно се залага да се скратат несуштинските ставки во буџетот (пари за мебел, автомобили, реклами...), а да се зајакне образованието, оти „тоа е најдобрата инвестиција“.

Но, за разлика од транзицискиот бизнисмен, се плашам дека Ставревски денес нема да ја препознае својата учителка по капутот, оти сега тој капут го носи нејзината ќерка - исто така наставничка. За жал, не како традиција, туку како тажен тестамент на сиромаштијата во многу сфери, меѓу кои и во образованието. Затоа е многу важно некогашните одлични ученици, а денес политичираи да разберат дека незадоволството нема да запре ако запре штрајкот. Демотивираните наставници во континуитет ќе рефлектираат тивок штрајк, нема да реализираат квалитетна настава и нема да иницираат ревизија на несоодветните и неквалитетни наставни програми со кои „повисоки инстанци“ осакатуваат генерации ученици, а потоа неуспехот го заверуваат со екстерни испити.

Мора да разберат дека во образованието како „технолошки процес“ се' мириса на морален стечај. Затоа, овие денови додека трае штрајкот, учениците можеби ќе пропуштат да научат која е третата притока на најголемата река во Зимбабве или највисокиот планински венец во северозападна Недојдија, но ќе научат се' по предметот граѓанско право. И учениците и наставниците први на Владата ќе и' пишат кец по граѓанско поведение. Потоа со гордост ќе го носат стариот капут, оти подобро стои од авторитарниот шинел.

Катерина Блажевска

...i ne samo Stavrevski...tuku  site onie koi podzaboravija koj gi nauci da pishuvat, komu mu placea koga kje padnea vo ucilishte...koj gi drzeshe za race dodeka isplasheni cekaa mama pobrzo da dojde po niv...

...Se dosetija samo na losh*te raboti...na nekoi koi gi navredile... a za nivna odmazda ... gi navredija site onie koi opismenija mnogu generacii...gorko e cuvstvoto... pelin..ama.. ucitelkata...kako i majkata ...sekogash prostuva...