ЗБУНЕТОВА ТЕМА

..shto ima vrska " pisatelskata dejnost" i kreativnosta so poligamija ili monogamija

filmadzijka напиша: mamamd напиша: ..shto ima vrska " pisatelskata dejnost" i kreativnosta so poligamija ili monogamija ah, mamamd, pa ponekogas i nema, samo mi bese zal da mi propadne rimata sto mi padna na um

e pa sega i tebe te obozavam...

...filmadzika 5*... zaradi odrzuvanje na dobroto raspolozenie na forumov

...zbuneeet...tri dena nemam pishuvano 5...shto cekash...

...еден ден Тања...ние ќе се вивнеме, онака како досега само спомнувавме, онака како само мечтаевме, онака како не ни се веруваше дека сме од оние невидливи суштества обдарени со разум и кој го потпираат светот без присила, без ништо што би можело да се препознае онака како е опишувано. Го чекам часот, а ти и не знеш што чекам, не прашуваш, не знаеш дека ќе те одведам, спремна да се предадеш безусловно за онаму каде не постојат услови, само непоколеблива намера, само заборавање на себе си заради другиот, оној кој веќе нема да бидам јас, прозирен и без потреба од лице од кое се обидуваш да прочиташ дали нешто е вистина или блеф, нема да има ни очи зошто ќе гледаш низ нив како да се твои, како ни мисли зошто ќе нема колебање кога себе си ќе се видиш како бела птица со широки криља со кои го покрива небото она за кое досега знаевме зошто ќе биде исто како нас и ние како него.
Нема да се разликуваме меѓу нас како и од се околу нас зошто да се сакаме значи и да сакаме се околу нас, а себичноста е само првиот чекор преку кој учиме да сакаме и кој не учи како да се однесуваме со се околу нас кога ќе созрееме.
Оние со кои некогаш ме споредуваше никогаш не созрееа, тие се за таму, свиткани како песови на прагот на големата капија, гледаш, за нас се отвара , а тие го изгубија и изгледот на пес, се ронат како прав од гранитна карпа одвеани од ветерот.
Сега ти прегрни ме како никогаш што не си го сторила тоа, а јас ќе створам огледало да се видиш онака како никогаш се немаш видено, она што секојдневно го гледам, само подзмижи, не знам колку си спремна за таква убавина, ќе те држам цврсто зошто знам дека ќе потклекнеш и колената ќе ти ја откажат послушноста откако ќе спаднат сите сенки што ти беа наметнати заради кои гледаше само нејасни делчиња од себе, дојди Тања, време е да ме бакнеш онака како никогаш не си го сторила тоа, оној бакнеж што го чуваш во фантазиите, оној за кој мислиш дека си го заборавила, оној суштински и праисконски со кој е обележано нашето постоење и од кој поаѓа се и ќе ти возвратам за да ја почувствуваш моќноста поголема од секоја сила и на која секоја појава ќе застане за да одаде достојна почит, тишина која никогаш ја немаш доживеано, кога сите сетила ќе ти букнат во единствен пламен...

...со прстот правам меридијани низ твоето тело како шема за која немам намера да се придржувам, но сепак од таму ќе почнам, усните ми се спремни, а жал ми е за тебе зошто не знаеш што те чека, работи кои не може да се пребројат како снегулки кои ќе ти се гледаат како звезди кои само ти ќе ги гледаш со натежнати очни капаци и чувството за допир ќе ти биде единствен контакт со светот кој е составен само од мене и тебе. Секоја твоја воздишка ќе ми биде дополнителен патоказ која ќе ја злоупотребам за да ги нападнам безмилосно сетилата од кои се виткаш како змија барајќи начин да ми возвратиш и барем малку ја ублажиш својата беспомошност, жал ми е за тебе, но немаш никаков излез сем да се предадеш на слатките мачења повремено каејќи се што си ме сретнала каде виде само дел од мене во едноличната димензија на случувањата и не очекуваше дека ќе дојде време кога ќе мораш да го напуштиш разумот зошто ќе ти стане непотребен терет за да можеш да живееш на поинаков начин, без начин да се предомислиш. Ти нема да се вратиш и јасно ти е додека секое влакненце од твоето тело наежено штрчи нагоре, а ти сега правиш мост без никаков свесен напор, крикот пробива низ твоите залудно цврсто затворени усни како низ тенка завеса, браната попушта и поплава од слични желби те потопува, ме повлекуваш несвесна за својата сила и ме внесуваш во бурата...