Дали сме наследници на АнтичкитеМакедонци

...Ако за Библијата некои велат дека е "книга на книгите", тогаш за Александар Македонски би можеле да речеме дека е "цар на царевите".
За првпат во Библијата, во вид на пророштво, се споменува за Александар Македонски во Книгата на пророкот Даниил (7,6).
Во оваа библиска книга Александар Македонски се споредува со леопард со четири птичји крила и четири глави, коишто, по секоја веројатност, се предзнак за распаѓањето на македонската империја на четири одделни царства.
Во следната, осма, глава од истата книга, од трети до осми стих, се претскажува покорувањето на персиската империја од страна на Александар Македонски.
Еве го текстот на спомнатите стихови:
"(3) Ги кренав очите и видов: а таму при реката стои еден овен; тој имаше два рога и рогови високи, но едниот беше повисок од другиот и повисокиот се извиши подоцна. (4) Видов како тој овен бодеше кон запад, кон север и кон југ и ниеден ѕвер не можеше да устои против него, и никој не можеше да се избави од него; тој вршеше што сакаше и се осили. (5) Co внимание го гледав тоа и ете, од запад идеше еден козел, кој ја изоди целата земја, не допирајќи се до неа; и тој козел имаше знаменит рог меѓу очите свои. (6) Се впушти врз оној овен што имаше рог и кога го видов како стои крај реката, тој се фрли врз него со силна јарост. (7) И видов кога тој се приближи до овенот, свирепо се фрли врз него и му ги скрши двата рога; и на овенот не му стигаа силите да устои против него, па затоа го кутна на земја и го згази, и немаше никој овенот да го избави од него. (8) Тогаш козелот многу се возгордеа; но кога се засили, големиот рог му се скрши и на тоа место му изникнаа четири, свртени спрема четирите ветра небесни".

Понатаму, во истата глава, самиот автор на оваа библиска книга, ставајќи ги зборовите во устата на ангел Господов, го толкува видението на пророкот Даниил.
Имено, во 8,20-22 од истата книга читаме: "(20) Овенот со двата рога што ги виде, тоа се мидискиот и персискиот цар. (21)А косестиот козел, тоа е царот на Јаван76, додека големиот рог, што се наоѓа меѓу неговите очи, е првиот негов цар; (22) тој е здробен и место него излегоа други четири: тоа се четирите царства што ќе се издигнат од тој народ, но не со негова сила".

Ние знаеме, меѓутоа, од Родословната таблица (1 Мој. 10,4) дека во родословието на Јаван се сместени не само Грците (Елиса), туку и Тарсис (Шпанците), Китим (жителите на древна Македонија) и Доданим (жителите на Родос и на соседниот малоазиски брег), така што, наречувајки го Александар Македонски "цар на Јаван" авторот на Книгата на пророкот Даниил сосем немал намера да го оквалификува како некаков си Грк, ниту како цар на Грци, туку само сакал да ги извести читателите дека тој бил цар на народ кој го водел своето потекло од Јаван.

Грешката на александриските преведувачи, притоа, се покажала мошне трагична.
Таа довела до суштинско оддалечување на подцнежните преводи на овој библиски стих од еврејскиот оригинал.
........................................................................................................

Најважните податоци за Александар Македонски ги наоѓаме во Прва книга Макавејска (1,1-9), чиешто настанување временски се сместува во II в. пред Христа.
Во наведените стихови од Прва книга Макавејска, авторот, сосем накратко, но со соодветни за случајот зборови, го опишува, во општи црти, царувањето на Александар Македонски и неговото победничко освојување, на сите познати во тоа време, земни царства.
Еве ги тие почетни стихови од Првата книга на Макавеите:
"(1) Откако Александар, синот на Филипа, Македонец, којшто излезе од земјата Китим78, го победи Дарија, царот персиски и мидиски79, се зацари наместо него во Елада. (2) Тој водеше многу војни, презеде многу утврдени места и порази многу цареви земни. (3) И дојде до краиштата на земјата и ограби многу народи; целата земја молкна пред него, а тој се издигна и срцето негово стана гордо. (4) Тој собра многу силна војска и завладеа над многу краишта,народи и владетели и тие му станаа поданици. (5) Потоа тој падна во постела и откако почувствува дека ќе умре, (6) ги повика истакнатите свои помошници, воспитани заедно со него уште од младоста и им го подели своето царство додека сe уште беше жив. (7) Александар царуваше дванаесет години и потоа умре. (8) #913; неговите великодостојници владееја секој во својата област. (9) По неговата смрт сите тие се зацарија, ставајќи круна на своите глави, a пo нив и нивните синови во тек на многу години ...".

Како што рековме веќе, Макавејските книги, коишто се три на број, не се зачувани на еврејски јазик.
До нас дошол нивниот грчки превод.
Co голема сигурност, меѓутоа, може да се претпоставува дека тие првобитно се пишувани на еврејски јазик.
Во трите Макавејски книги секогаш се возвеличуваат победите на Евреите, a ce омаловажуваат нивните порази.
...................................................................................................................
Што се однесува до зборот "Македонец", мораме да истакнеме дека тој во 1 Мак. 1,1 претставува квалификација, искажана во однос на Александар Македонски, а не во однос на неговиот татко Филип.
Тоа сосем лесно може да се согледа и од самиот текст.
Главното лице за коешто се зборува во првиот стих од Прва книга Макавејска е Александар, додека Филип само се спомнува и тоа затоа што е татко на Александар.
Тоа дека зборот "Македонец" се однесува на Александар, а не на татко му Филип, најдобро се гледа од текстот на овој стих во црковнословенската Библија:
"И Бысть егда поражаше АЛЕЗАNДРЬ МАКЕWNСКIИ, сынъ Филiппа, иже иzыде w zемли Хеттiмъ пораzи и Дарiа цара персскаго и мидскаго и воцар-са вмъстw егw первы во Елладъ ".
Од наведениот црковнословенски текст јасно се гледа дека определбата "македонски" не стои по името на царот Филип, како што е во грчкиот превод на Библијата, туку директно се поврзува со неговиот син Александар, којшто е наречен "АЛЕЗАNДРЬ МАКЕWNСКIИ". 
..............................................................................................................
Сосем поинаку звучи текстот на грчки јазик, а имено:
“kai eyeveto meta to патаxai allexavdrov tov фiliппov makedova,os exhlthev ek yhs xettim,kai eпataxev tov dapeiov Basilea пepswv kai Mhdwv kai eBasilevsev avt avtov,пpotepov eпi thv 'Ellada".
Co неа авторот сакал да прецизира дека Александар Македонски се зацарил над Елада пред Дариј, не во смисла дека и двајцата царувале над оваа земја и дека Александар Македонски прв царувал над неа, туку, бидејќи и двајцата настојувале да ја покорат Елада, Александар прв успеал да го стори тоа.
Притоа, нам ни є познато дека уште таткото на Александар - Филип, ги победил Грците при Херонеја во 338 год. и тие на советувањето во Коринт ја признале својата зависност од Македонците, меѓутоа, во случајот авторот на Прва книга Макавејска зборува за целосното покорување на Грција, кога таа била приклучена кон македонската држава. Според традиционалното историско сфаќање, Александар Македонски првин ја покорил Грција, па дури потоа тргнал да војува со Персијците, но ниє гледаме дека според буквалниот текст на Прва книга Макавејска (1,1) испаѓа дека македонскиот цар првин го разбил царот Дариј и потоа се зацарил во Елада.
Се разбира, дека не може да има сомнение дека Александар Македонски уште пред војната со Персија ги покорил малите грчки држави.
Во случајот библискиот автор сакал да истакне дека со својата победа над Персијците Александар Македонски конечно се зацврстил и како господар на Грција.

............................................................................................

 
Тој никогаш не ја наложувал, на покорените од него народи, грчката паганска религија, ниту пак македонските народни обичаи.
Така тој постапил и со Евреите, на коишто им го дал полното право да живеат според правилата на нивниот религиозен закон.
........................................................................................................

Во процесот на тоа обединување меѓу народите, Александар Македонски, меѓутоа, барал да се зачува потполната рамноправност помеѓу различните етноси, без да се даваат привилегии на ниту еден народ, вклучувајќи го тука и македонскиот.
За жал, имено тој народ, којшто, наоѓајќи се во височините на своето величие, со ништо не ја притеснувал етничката самосвест на покорените од него народи, доживеа да трпи притеснувања од овој вид од понови народи, коишто во древноста дури и не постоеле.
Се разбира, дека македонскиот цар не се залагал само за меѓуетничка толеранција и за почитување на етничката индивидуалност на секој народ што живеел во склопот на македонската империја, туку барал од своите потчинети да го спроведуваат и принципот за еднаквост на сите религии и доследно да се залагаат за интеррелигиозна толеранција и почитување меѓу одделните верски групации.