Историја и учење на Баптистичката Црква

Бидејќи во општо ми нараснаа коментарите за баптистичкото учење, сакам да отворам нова тема во врска со ова. Ќе ги префрлам коментарите од општо - овде, за да не се објаснуваме одново. Ги замолувам администраторите да ги избришат коментарите од општо и неврзано, за да нема дуплирање.

Смит не дозволувал превод на Светото Писмо, па додека проповедал, импровизирал, читајќи од еврејската и грчката верзија на Светото Писмо.

Смит се крстил самиот со кофа и со црпалка. Овој чин на самокрштение била критикувана дури и од самите Реформисти, велејќи дека дури ни Христос самиот не се крстил. Та поради тоа, тој се повеќе се задлабочил во менонитското движење. Го прифатил тоа движење речиси во целост, вклучувајќи го и пацифизмот.

Денеска дури се смета за срамно од самите Менонити нивното изворно учење, но основачот на ова движење Мено Сајмонс и повеќето Менонити се до Дордехт, имале интересна теорија за Христовото рождество. Тие сметале дека Христос не добил никаква човечка природа од Марија, и дека „Тој поминал низ неа, како што водата минува низ цевка“. Сепак, Смит не забегал до толку, и ова го сметал за ерес, која наликувала на докетската ерес, која сметала дека Христос само наликувал на човек.

Хелвис (коосновачот на баптизмот) пак,  не сакал да биде пацифист и се залагал сепак да има армија, која би се користела во одбранбени цели.

Во диптисите на баптистичките цркви, Смит и Мено се заведени како Старци.

Смит рековме се покајал за самокрштението, но ни самите Менонити не биле задоволни од Смитовата одлука. Смит бил англикански свештеник, но, веќе рековме дека сите Реформисти сметале дека останатите цркви не се валидни. Така, Менонитите посочиле дека, Смит немал валидно преемство ниту пак хиротонија, затоа и не би имал власт да се крсти самиот себеси (демек, да беше со преемство, немаше да биде страшно самокрштението). Покајанието на Смит се состоело во тоа што, тој сметал дека Менонитите го имаат преемството од времето на Христос.

Рековме дека Томас Хелвис се спротиставил на тоа, го анатемисал Смит, и ја формирал првата баптистичка црква во Англија. Баптизмот се појавува на почетокот на 17ти век, а веќе во 1626 година (за дваесетина години), броеле 150 членови во Англија.

Самите Смит и Хелвис имаат напишано секој по две исповедања на верата. Во првото исповедање на верата, во поглед на крштението и двајцата напишале дека крштението е внатрешен знак на ослободување од гревот, на умирање и повторно оживување, па затоа, не може да се практикува над деца.

Сепак, во второто исповедање на верата, во однос на крштението, Хелвис го има напишано следното: „Крштението, или водомиење, е надворешна манифестација на умирање за гревот, и чекорење кон нов живот, и затоа, не е мудро, да се практикува над деца.“

Во второто исповедање на верата, во поглед на крштението, Смит вели дека „надворешното крштение со вода треба да се извршува само над грешни и верни луѓе, но не и на невини или злобни личности. Само на грешниот човек и на верникот, му се покажува и открива духовното крштение на Христос.“

Интересно е што за неколку години и двајцата драстично ја менуваат својата доктрина. Од крштевање исклучиво на возрасни, подоцна Хелвис се согласува крштевање и на деца, ама не го препорачува, а Смит оди дотаму, што забранува крштевање на злобни луѓе или на невини луѓе.

Уште е интересно, дека во овие исповедања, и двајцата не кажуваат за потопување во вода, така што во првите неколку децении тоа се правело само со поливање. Во 1641 година, Ричард Блунт бил првиот баптист кој бил крстен со потопување. До тогаш, иако Хелвис не бил со Менонитите, се сметале за браќа по вера, но после крштението со целосно потопување, баптистите ја раскинале врската со Менонитите, затоа што Менонитите не практикувале целосно потопување, и од страна на баптистите биле сметани за некрстени.

Доктрината на Смит може да се сумира во четири точки:

1. Смит сметал дека во негово време, светот е во долгови заради антихристијанството, дека видливата црква со презвитерството и епископството е уништено, и дека е останата само невидливата и духовната црква, но некаде во дивината, без ред, управување и статут.

2. Ниту во црквите на Рим, Англија, ниту пак кај Сепаратистите или Анабаптистите (не ја споменува православната Црква), не може да се најде правоверен Нов Завет, ниту пак чистота.

3. Со отпуштање на крштението на деца, и со своето самокрштение, Смит сметал дека повторно е вратена видливата црква, клирот и поредокот, и тоа според кажувањата во Писмото.

4. Смит никогаш не порекнал дека преемството било загубено, но, сепак ги прифатил Менонитите како црква која постоела од претходно.

Баптистите уште на самие почетоци западнале во несогласија, и тоа главно за три прашања околу крштението:

1. Кој треба да крштева?
2. Кого треба да се крштева?
3. Како треба да се изведува (церемонијата) крштевањето.

Затоа во тоа време, црквата на Хелвис била наречена Главна баптистичка црква, но, не била единствена, од несогласијата произлегле и многу други баптистички ограноци, како на пример Саутварк црквата, која е наречена Мајка црква на Независните. Од неа се одделиле уште други 5 цркви.

Во 1642 година, расправиите многу зачестиле, се препокувале околу овие три точки, па така некои се крштевале и по трет пат (баптистичко крштевање, а ако се земе дека порано биле Англиканци или римокатолици, тогаш и по четврти пат).

Во однос на Светото Писмо и свештенството, еве што вели Џон Смит, основачот на баптистичката црква:

„Ова е по што се разликуваме од древното братство на Сепаратизмот:

1. Ние сметаме дека величењето на Новиот Завет е духовно, ако доаѓа од срцето, и дека читањето од книга, не е духовно, но е изум на грешниот човек, и е замена за духовно.

2. Ние сметаме дека пророштвото е дел од духовното, па затоа, за време на пророкување, незаконски е да ја користиме Библијата како помош.

3. Ние сметаме дека пеењето псалми е дел од духовното, па затоа, незаконски е да се користи Библијата за време на пеење на псалми.

4. Ние сметаме дека свештенството во црквата е незадолжително, и дека тристепеното свештенство составено од три видови на Старци (Пастори, Учители и Владетели) не е Божјо устројство, туку човекова измислица.

5. Ние сметаме дека сите Старци на Црквата се Пастори, и дека таканаречените лаички Старци се антихристијани.

Ubavo bi bilo da se javi nekoj chlen na baptistichka crkva (dokolku ima takov megju nas) i da ni go pretstavi veruvanjeto i uchenjeto od negova strana.

makarios напиша: . На пример, тој бил во недоумица како да го изведува крштението, со потопување, или со попрскување. Главно, првите идеи ги присвојува од Калвин, кој во 1536 година, во првото издание на книгата Востанување на христијанската религија вели:„Caeterum mergatur ne totus qui tingitur, idque ter an semel, an infusa tantum aqua aspergatur, minimum refert: sed id pro regionum diuersitate Ecclesiis liberum esse debet.(Дали тој што се крштева да биде целосно потопен, и дали да биде потопен еднаш или трипати, или пак да биде само попрскан со вода, не е од најголема важност:

црквите треба да присвојат начин кој ќе одговара на климатските околности.))“



[QUOTE]
Но, покрај ваквите гледишта на Калвин, сепак, и друго влијаело (потсвесно, т.е. културолошки) Смит да го претпочита попрскувањето. Имено, за време на владеењето на кралицата Елизабета, средната и богатата класа створиле некаква си „култура“, и сметале дека нивните деца треба да се крштеваат со попрскување, или полевање на главата, за да не ги соблекуваат децата од убавите облеки, специјално приготвени за крштевање; ниту пак биле воодушевени од плачењето на децата, кога би биле потопени. Исто така, врз мислењето на Смит влијаеле и англиските благородници кои пребегале во Германија и Швајцарија за време на владеењето на крвавата Мери, па од германските земји, ги донеле либералните теолошки ставови на Калвин. Ваквата пракса, станала вообичаена слика во Англија, и кон крајот на седумнаесетти век, речиси сите така се крштевале. Затоа, не е ни чудо што Смит, поранешен англикански свештеник, ја усвоил оваа пракса. Но, Реформистите отишле подалеку. Сето ова го сметале за символизам, а самата пракса дури ја сведувале на триење со влажни раце на одреден дел од телото на оние кои ќе се крстат. [QUOTE]




Што значи начин, на крштевање по желба. Е ова ти е демократија.И сега некој ке ја обвинува МПЦ дека била политизирана. Ај, и да е така, барем не менува догми.

belichka напиша: Edno e krshtevanje, edna e crkva eden e Hristos...

Наскоро ќе постирам што направиле Смит и неговите следбеници пред да се крстат.