како треба да се проповеда

     Treba da se propoveda Evangelieto na celiot svet za svedostvo na site narodi i togas ke dojde krajot(Matej 24:14) Ovaa zapoved e od Hristos i se ispolnuva vo denesno vreme , preku propovedanjeto na poveketo Hristijanski denominacii.Iako ima razliki vo tradiciite i tolkuvanjata na verata sepak zaednickite raboti se:Pokajanie, vera vo Isus , vecen zivot i voskresenieto na mrtvite

   Aldra, ako si zabelezal site hristijanski verski zaednici propovedaat za Hristos, Vecniot Zivot, Carstvoto Bozjo, Voskresenieto, .... Site nie zboruvame za isti temi a so razlicni formulacii. Isus ednas gi prekoril svoite ucenici koga se bunele deka nekoi luge zboruvaat vo Hristovo ime a ne odat zaedno so niv ,a toj im rece: "Ostavete gi na mira ovie luge, koj ne e protiv mene so mene e"( ova go parafraziram zosto ja nemam do mene Biblijata). Znaci ne treba nekoj posebno da bide ovlasten da propoveda, toa go moze sekoj sto znae malku poveke za Biblijata i za Hristovoto ucenje. Hristos prorekol deka ke se propoveda Evangelieto za svedostvo za site narodi i togas ke dojde krajot. I ova e eden del od znakot , zatoa bidete vnimatelni i tolerantni kon site koi se povikuvaat na Hristos i Biblijata

Зар Светиот Дух преминува од еден на друг човек по човечка заповед? Зар некој има ексклузивно право над Него?

И јас.

melhisedek, koj e pogolem, ti ili Avraam?

bratljube напиша: melhisedek, koj e pogolem, ti ili Avraam?

Mnogu interesno prasanje za onie koi ja poznavaat dobro Biblijata. No odgovorot mu go dopustam na Melhisedek

ДЕЛАТА ЗБОРУВААТ



„... така што станавте образец за сите верници во Македонија и Ахаја“. 1 Сол. 1:7.



Најдоброто „проповедање“почесто се изразува преку делата от­колку преку зборовите. Ако вршиме правда, и без да зборуваме ќе направиме поголем впечаток на луѓето, отколку кога би им збо­рувале што треба да прават. Навистина, подобро е сосема да прес­танеме да „проповедаме“, ако самите не „извршуваме“!

Многу родители, кога ги поучуваат своите деца, грешат ток­му вотоа. Таткото и мајката зборуваат за Бог, го објаснуваат спа­се­нието преку Исус и очекуваат добри дела од децата, но сè завр­шу­ва само на зборови, бидејќи самите родители не го вршат тоа што го очекуваат од своите деца. Но, во други христијански до­мо­ви, родителите добро внимаваат нивниот живот да го пот­кре­пу­ва нивното поучување. Примерниот живот на родителите е ја­сен и доследен патоказ за децата. Сепак, не смееме да ја негираме ни важноста на усната поука, заедно со добриот пример од жи­вотот.

Иако често си мислиме дека само проповедниците имаат об­вр­ска да „проповедаат“ од говорницата, факт е дека сите ние се­кој­дневно „проповедаме“. Нашето однесување дома, нашите пос­тап­ки на работното место, нашата реакција во тешкотиите или во ис­кушенијата – сето тоа за нашите деца, роднини и пријатели е „про­поведање“. Некој рекол: „Твоите дела зборуваат толку глас­но што не се слуша што зборуваш со устата!“

Многу е важно сите наши дела да се во сообразност со от­кри­ената Божја волја! Запомни, без оглед на тоа дали тоа ќе го приз­наеш, нашите дела зборуваат!



“Сè за Исус, сè за Исус, сета снага, сиот ум;

сите зборови и мисли, секој ден и секој час...

Рацете ми нека вршат само дела праведни,

Нозете ми нека одат само по пат небесен“. (ХП–192)



„ХРИСТИЈАНИНОТ ТРЕБА ДА БИДЕ

’ПОДВИЖНА’ ПРОПОВЕД“.

(од ,,Библиски мисли во дневни дози)