blagodaram, smetam deka mozda malce zabegav so ova pogore...
i tvojot traktat e brilijanten, maj frend...,
prvo da ti kazam fala, zatoa sto me natera da mislam i da najdam poprikladno ime za fotografijata sto ja citirav pogre
i da se doobjasnam ili preformuliram, nagonot e ona sto te tera da kreiras a kontemplacijata i/ili vnatresniot mir ili iskustvoto na vnatresna harmonija i mir so sebe ili tendencijata za ravnovesie e ona sto toj nemir go stava vo odredena ramka, inace nemirot bi implodiral i eksplodiral ednovremeno, samodovolen i poln so sebe i vo sebe. poentata mi e deka avtorot si "igra" ili e vesht skrotitel na tie TITANI, kolku poiskonski tolku e avtorot pogolem
(jas sepak sebesi se smetam samo za obicna potprdusha koga ovie neshta gi razglabam)...

nejse, ona sto ti go nacna uste pogore e edna dilema koja cesto mi se javuva a ne znam dali imam odgovor, odnosno imam ama periodicno mi se menuva :-)

angazirana umetnost? sto mislite-dali e umetnost? dali e aktivizam? dali "vistinskata" (sorry sto koristam vakvi floskuli, ama da ne dolzam) umetnost treba da e angazirana? do koe nivo? dali se "valka" dokolku se angazira ?
dali treba da se bavi so toa? dali e toa frlanje na MARGARITAS ANTE/CUM PORCOS ?
kakvo e vasheto gledanje na ova? kade e za vas granicata ?
(sorry za italic-ov, ne mozam da go trgnam, dunno why)
poz


ps-Branko, aferin za temava, konecno nesto da me pottikne konstruktivno


Изменето од сашо - 31.Октомври.2008 во 13:33

mnogu go drvis doc :-P, ova e "vishe figurativno"... just a zez :-)
sea ja malce da vegetiram :-P
ne znam dali bi se soglasil so tebe, okolu nemirot. aj min-se soglasuvam, treba urge, nagon, drive, mornici, pottik, no mislam deka e potrrebna i doza, ili period na harmonija, mir so sebe, shanti, meditacija, kontemplacija preprocesing ili kako sakate narecete go, za koga ke dojde "kriticniot moment" toa da bide surfanje on the edge na  kreativniot naboj i tendencijata kon mir, harmonija i homeostaza in a way. (znam deka mene dalecniot deda Freud ti e blizok, pa ke recam - Eros i Tanatos ako sakas)  smetam dokolku e uspeshno deloto, toa e produkt, derivat, amalgam, nov entitet, nesto sto i avtorot ke go iznenadi za moment, i ke go ispolni ednoremeno, zatoa sto e toa rezultat na kolizijata na ovie dve od pogore, a e edno nivo na svest "pogore", i od nivoto na nemir i od nivoto na mir koi se gorivoto, rudata i oradijata. Avtorot i ima i nema kontrola vrz celiot proces. Spored mene ( ne mi zamerajte shto psihologiziram...) umetnosta lezi vo specificniot duhoven/emocionalen/svesen tok koj avtorot ponekogash svesno, ponekogash nesvesno go kreira/vozi/se vpushta/se nurnuva/si go dopushta sebesi.
ne znam dali izbegav od temata, za sebe ke recam kratko deka svesen sum deka lutam i toa si go smetam za progres, zatoa sto edno vreme, ne bev svesen deka lutam. ona sto go sakam e - da dolovam sostojba na svest koja me preokupira vo periodot, ili ja proektiram, dali preku atmosfera, motiv ili slucka koja sum ja fotografiral. ponekogas planirano a ponekogas slucajno go voocuvam toa pred mene...
ova, na primer e rezultat na podolgo "istrazuvanje" , igra em kontemplacija. vo golema merka mi e blisku do ona sto go sakav http://photo.net/photodb/photo?photo_id=8132083
se trudam sto pomalku da shtrakam,
strakanjeto sucks
ne sekogas mi uspeva
may the light b with u all :-)


Изменето од сашо - 30.Октомври.2008 во 23:10

hmmm....interesna tema interesni muabeti....

If you can dream it, you can do it.
- Walt Disney


Anyone who keeps the ability to see beauty never grows old.
-Franz Kafka


You must close your eyes, otherwise you won't see anything.
"Něco z Alenky" - Jan Švankmajer

http://www.youtube.com/watch?v=CIB-LnoCNBM&feature=related

See, it's all about dreaming, feeling, never growing up, and keeping your EYES WIDE SHUT :)

Call it a motiv if you like. For me it's the leithmotiv.

p.s. Silno go preporachuvam filmot na Shvankmajer.

Важното е дека децата никогаш не се сомневаат во своите мотиви. И си прават што им е мерак. За разлика од возрасните, кои детето не го пуштаат надвор и кога се сами со себе и би требало да се сосема опуштени.

Возрасните намерно го кршат од ќотек детето во себе, зашто ако си дете, тогаш не си возрасен. А ако не си возрасен, тогаш не смееш да седиш со другите возрасни и да правиш возрасни работи.

Се` е приказна. Јас ако имам приказна си правам моја фотографија и обратно - ако имам фотографија си правам моја приказна. И си ја премолчувам или делумно ја пишувам во опис. Секој што ќе ја види ќе си има негова приказна. И во тоа е убавината. Слободата да си направиш своја приказна за тоа што си го видел. Начинот на кој ќе го доживееш она што некој се потрудил да ти го пружи. Дали ќе се плеснеш по чело, ќе замижеш, ќе воздивнеш, ќе испушташ крици, или едноставно ќе кликнеш на next и тоа што си го видел нема да ти го промени денот. Не треба да постои „мотив“. Со прекумерна употреба на тој збор, ќе навлеземе во -ИЗАМ терминологијата и тогаш скроз сме заборавиле на детската игра. Затоа што, за да почувствуваш нешто, треба да бидеш дете. Да чувствуваш, а не да мислиш. И да измислуваш приказни и да живееш во земјата на чудата. И да твориш. Без притисоци, без политика, без -ИЗМИ. Тогаш ќе ја имаш совршената фотографија.

А кога некој на зафрканција ќе каже кој го убил Кенеди, можеби и ќе има такви кои ќе слушнат. Без да преземаат нешто, само да слушнат.

kaj poveketo "eureka" ne doagja nikogas. fala bogu sto e taka, inaku otide umetnosta vo kich... najgolemiot problem na denesnicata e prepoznavanjeto na vistinskata vrednost... hiperprodukcijata ja ubiva umetnosta, "you must unlearn what you have learned..."