За смирението

maria_magdalena напиша: E. bas sega ja citam taa kniga "Hristijansko ziveenje" od Sv. Tihon Zadonski, t.e. se navracam na nea. Mnogu e ubava i poucna.   Kon tvojot osvrt, da, toa e toa. "Golema mudrost e da ja pokoruvame nasata volja na Bozjata i zloto da go pobeduvame so dobro, gordosta-so smirenost, gnevot i lutinata-so krotkost i trpelivost, a omrazata so ljubov"   Lek za gordosta e samo smirenosta. I toa, dzabe e ako nekoj nadvoresno deluva smiren-a vo dusata ostanuva gord. Toa e demonceto koe mora da se pobedi vo sebe.

многу добро кажано...

Читај ја „Живот под духовно раководство“ од св. Теофан Затворник - прекрасна книга.

лек за гордоста е понизноста, а не смиреноста.Кога ке се понизиш пред Бог и лугето гордоста ке исчезне.
Всушност Марија Магдалена е конатрадикторна првен вика дека лек за гордоста е смиреноста, а потоа џабе е некој смирен ако е горд внатрешно.

   Така да св.Тихон Задонски не баш добро ви го кажал лекот за гордоста.

Освен вистинското смирение, постои уште еден вид на смирение, а тоа е лажното смирение, или шарлатанско смирение. Се разбира, ваквото „смирение“ произлегува од нашата суета и гордост. Веќе ги опишавме знаците и плодовите на вистински (внатрешно) смирениот човек, како и тоа, во зависност од степените на духовниот раст, какво смирение може да има.

Лажното смирение е жедно за слава. Лажно смирениот човек, има лице на смирен човек, но внатре во себе е полн со страсти. Тука се крие и лукавство, затоа што таквиот човек видел дека смирението носи пофалби и почести на оние кои го имаат, па заради задоволување на своите страсти, ја зема маската на смирението. Ваквите луѓе ја немаат разбрано суштината на смирението. Да, и тие за себеси велат: „Леле, јас грешниот, ох колку сум недостоен.“ Да, вели, но истовремено посакува другите да му кажат дека тој не е грешен, дека е побожен, и веднаш му станува драго. Но, ако другите му речат: „Признаваш дека си грешен? Значи, вистина било тоа што го зборуваат за тебе.“, на лажно смирениот човек, веднаш му станува мачно, па почнува да прашува кој тоа така зборувал. Ова смирение не е спасоносно, и се нарекува смирение полошо и од гордоста. Свети Јован Лествичник вели: „Не покажува смирение оној кој самиот себеси се навредува, туку оној, бивајќи обесправен од друг, не ја намалува љубовта спрема него.“

Лицемерното смирение не претставува толкава опасност за световните луѓе, кои не го разбрале смирението и не ни сакаат да имаат вистинско смирение. Но, лажното смирение е многу опасно, пред се за духовните луѓе, односно за оние кои сакаат да живеат духовен живот. Лажното смирение е начин за стекнување на евтина и брза слава. Светите Отци велат, да не зборуваме ништо за себеси: ниту добро, ниту лошо, туку да внимаваме на душата и внатрешно да се бориме со сите нејзини пороци. Не обвинуваат ли, треба да молчиме и да не се оправдуваме. Инаку, ете ти ја гордоста. Не фалат ли - пак треба да молчиме. Инаку, ете ти го лицемерието (значи пак гордоста). Тоа е надворешното смирение. А внатрешното, она вистинското смирение, е мртво и за навредите и за пофалбите.

Еден подвижник рекол дека во последните времиња, нема да има веќе строги аскети и големи подвижници, но вистинските христијани ќе се спасуваат само со смирението. Дури и некои, само со смирението ќе достигнат големо совршенство.

Значи, ако сакаме да почнеме да живееме вистински духовен живот, треба да ја презреме сета човечка слава. Презирајќи ја, нашето лицемерие произлезено од лажното смирение, постепено ќе го преобразуваме со побожност и со плач за сопствените гревови. Постепено ќе се очистуваме од страстите, и ќе се здобиваме со вистинско смирение.

п.с. Многу е битно, сето тоа да се прави заедно со духовен отец. Не дека не може и сам, но тоа е многу потешко, и е многу лесен начин некој да западне во прелест.

Накратко, духовна самоизмама. Поопширно подоцна.

maria_magdalena напиша: Edna sosetka, (pentakostalka ili evangelka mislam), mi pobara nesto za citanje. I ja ponudiv ovaa kniga, Hristijansko ziveenje. Koga ja zirna, rece, "oo-ooo, pa so ova ce se vratam vo 18 vek).   Kakva steta. Tihon Zadonski vo ovaa kniga gi opfaca site aspekti na hristijanskoto ziveenje-a pri toa se povikuva samo na citati od  Biblijata. 03333 size=2]Knigata e bezvremena...

Tокму така. Ниту една книга која ја има напишано некој светител, просветлен од Светиот Дух преку личен опит, не може да биде „како да се враќаме во 18-ти век“(во негативна смисла), зашто Господ е ист вчера и денес и утре и секогаш. Работата е што секогаш ние сме тие кои забегуваме... Ако таа книга би била враќање во 18-ти век, односно нешто претставено во смила на „наместо напред да одиме, ние се враќаме назад“, тогаш што да речеме за Библијата? Јасно ни е дека денеска светот оди контра тоа што е заповедано во Библијата за наше спасение. Зарем треба да ги прифатиме сите тие световни негативности, само за да бидеме „во тек со времето“ и „да не се враќаме во 18-ти век“?

izvoren напиша: лек за гордоста е понизноста, а не смиреноста.Кога ке се понизиш пред Бог и лугето гордоста ке исчезне.

Лек за гордоста е смирението. Понизноста е само плод од смирението. Кога човек смирено ќе се смета себеси за недостоен за Божјата љубов, поради своите многу гревови, и кога ќе ги љуби сите други луѓе како посвети од него, тогаш многу лесно може да се понизи и да ја наведни главата и да го препушти првото место на „подостојните“ од него.

Христос се понизи Себеси и дојде на земјата поради Своето Божествено и бескрајно смирение. Самиот Тој нагласува дека Е смирен и дека и ние треба такви да бидеме

Матеј 11:29 Земете го Мојот јарем на себе и поучете се од Мене, бидејќи Сум кроток и смирен по срце, и ќе најдете мир за вашите души.

Изменето од Maran Ata - 30.Октомври.2008 во 13:36

maria_magdalena напиша: izvoren напиша: лек за гордоста е понизноста, а не смиреноста.Кога ке се понизиш пред Бог и лугето гордоста ке исчезне. Всушност Марија Магдалена е конатрадикторна првен вика дека лек за гордоста е смиреноста, а потоа џабе е некој смирен ако е горд внатрешно.    Така да св.Тихон Задонски не баш добро ви го кажал лекот за гордоста.   Interesno... Edna sosetka, (pentakostalka ili evangelka mislam), mi pobara nesto za citanje. I ja ponudiv ovaa kniga, Hristijansko ziveenje. Koga ja zirna, rece, "oo-ooo, pa so ova ce se vratam vo 18 vek).   Kakva steta. Tihon Zadonski vo ovaa kniga gi opfaca site aspekti na hristijanskoto ziveenje-a pri toa se povikuva samo na citati od  Biblijata. Knigata e bezvremena.... Ne se ni potrudiv da i go kazam toa...Sekoj spored svoj vkus i ubeduvanje.

Narodot kazal dve mudrosti: kaj gori kakolot ke gori i zitoto. Koga covek ke se izgori na mlekoto, duva i na matenicata.