|
За смирението |
Внеси реплика | страница <1 89101112 14> |
Автор | ||||||||
Tetratka
Сениор Регистриран: 25.Септември.2008 Локација: дрвара Статус: Офлајн Поени: 5153 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
|
|||||||
ПОСЛУШАНИЕ - ВИКАЛ ДЕДО!
ПОСЛУШНОСТ ДЕДО ТИ - АКО Е ПОМЛАД ...
и темава не е македонски јазик ...
Вакви теми има на “историја“
иди таму расправај се ...
ОВДЕ МОЖЕШ САМО ДА СЕ СМИРИШ ...
|
||||||||
за секој случај - користете ГРОМОБРАН!!!
|
||||||||
makarios
Сениор Регистриран: 20.Октомври.2008 Локација: Macedonia Статус: Офлајн Поени: 1282 |
Опции за коментарот
Благодарам(1)
|
|||||||
Светите Отци утврдиле три степени на духовен раст: очистување на срцето од страстите, просветлување на умот, и обожување на човековата личност. На секој од овие степени му соодветствува одреден процес на очистување, на молитва и на искушенија.
Свети Амвросиј Оптински вели дека, како што гордоста има три степени, така и смирението може да се манифестира во три степени. Во првиот степен, смирението е, човек да се покорува на поголемите од него, и да не се превознесува над еднаквите со него. Гордоста не се покорува никому, и како таква се јавува како разрушител на општествениот поредок. Наспроти ова, смирението овде се појавува како здрава основа за градење на човечко општежителство. Секој, кој се противи на каква било форма на законска власт (световна, црковна, образовна и сл.) е далеку од секакво смирение. Вториот степен на смирение е, човек да се покорува на еднаквите, и да не се превознесува над помалите. Ако првиот степен на смирение, колку и да е наложителен, ни се гледа како непријатен, вториот ни се чини многу тежок. Како е можно да се покоруваме на еднаквите? Сме навикнале на заповедување, почести, пофалби.. едноставно гордоста не ни дозволува да се покориме на еднаквите. Себељубието ни забранува пак, да се изедначиме со помалите од нас. Чувството на сопствено достоинство не подбуцнува да не се потчинуваме, ами да бидеме надмени. Та не сум ли поумен од нив? Не сум ли понадарен, поречит? Овие помисли и овие дејствија може да ги сметаме како патоказ дали сме го достигнале вториот степен на смирение, или сеуште сме заплетени во мрежата на гордоста. Третиот степен на смирение е, човек да се покорува на пониските од себеси и да си мисли дека е ништо, дека е добиток, недостоен за човечкото општество. Е тоа, ни се гледа како невозможно! Но, така правеле светителите. Сите се сметале за најпоследни грешници. Заради таквото големо смирение, светителите биле удостоени со голема Божја благодат. Благодатта се дава според мерката на смирението. Колку е подлабоко смирението - толку повеќе благодат пребива во тој што го има. До врвот на смирението се стигнува ако се спуштиме во длабочините на унизеноста. Како што рекол и самиот Господ: Кој сака меѓу вас да биде прв, нека ви биде слуга. Изменето од makarios - 29.Октомври.2008 во 02:50 |
||||||||
maria_magdalena
Сениор trouble seeker Регистриран: 25.Октомври.2007 Статус: Офлајн Поени: 8706 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
|
|||||||
Makarios, ubav osvrt, no ova sto go potencirav vo tekstot nikako ne mi e jasno. Mislam, zosto e potrebno covek da dojde i do toj stadium, da misli deka e dobitok i nisto, koga vece Gospod ne go sozdal kako stoka, tuku kako covek obdaren so um i razum?
Mislam deka takvoto omalovazuvanje na sebesi moze da dovede do teska depresija...
Inaku apsolutno se soglasuvam deka "До врвот на смирението се стигнува ако се спуштиме во длабочините на унизеноста. Како што рекол и самиот Господ: Кој сака меѓу вас да биде прв, нека ви биде слуга."
Te molam pojassni mi go pogornoto, pozdrav.
|
||||||||
МИСЛИТЕ СЕ ОСЛОБОДЕНИ ОД ДАНОК.
|
||||||||
EvAngelos
Профил од член
Испрати лична порака
Најди пораки од член
Посети го сајтот на членот
Додај во листа на пријатели
Сениор Doulos Evangelos Регистриран: 28.Февруари.2007 Статус: Офлајн Поени: 9913 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
|
|||||||
Доколку човек се смета себе си за добиток, со тоа тој го понижува делото на Божјите раце.
Доколку човек се смета за добиток, тогаш тој индирекно го нарекува и Бог добиток, бидејќи е создаден по Неговиот лик.
Една од најголемите Божји заповеди вели: "Љуби го ближниот свој, како себе си". Доколку човек не се љуби себе си, тогаш како ќе го љуби ближниот свој КАКО себе си?
Оваа "понизност" се нарекува еретичка понизност. Поради ваквата "понизност" многумина правеле многу смешни работи, оделе во џунглите, спиеле по шталите, јаделе со свињите итн. Поради ваквата "понизност" многумина одбиваат дури и да се крстат и да се причестат, велејќи дека се недостојни за такво нешто (небаре некој друг се удостоил самиот себе си за да земе причест или да биде крстен).
Затоа, чувајте се од лажната и лицемерната понизност. Секој човек треба да знае дека е вреден во Божјите очи, бидејќи е создаден по Божјото подобие. Исто така секој христијанин треба да знае дека е откупен со Христовата скапоцена крв, со што нашата вредност во Бог е зголемена!
Нека ми прости ткн. "светец" Амвросиј Оптински, но претерал малку со "смиреноста". Сакајќи да се истакне со радикалната "смиреност" т.е. во случајов "понизност", тој ја преминал Божјата долна граница за човековата вредност. Изменето од EvAngelos - 29.Октомври.2008 во 11:57 |
||||||||
Посветен на изворното христијанство проповедано од Христос и апостолите.
|
||||||||
makarios
Сениор Регистриран: 20.Октомври.2008 Локација: Macedonia Статус: Офлајн Поени: 1282 |
Опции за коментарот
Благодарам(1)
|
|||||||
Ев, бидејќи не го живееш животот внатре во Црквата, можеш така произволно да си ги толкуваш работите. Дури и да си внатре во Црквата, ако го немаш поминато првиот степен, овие другиве два ти стојат налудничави.
Но, еве и старец Тадеј вели, дека кога човекот ќе се исполни со постојана молитва и благодат Божја (значи го достигнал совршеното смирение), му протекуваат солзи дури и за животните и за растенијата. Еве што вели старец Паисиј: Кога дојдов во манастир, често се прашував: „Дали како искушеник треба да се смирам и да имам послушание само кон старецот или и кон сите останати монаси?“ Еден ден, додека разговарав со старец Пајсиј за таа тема, тој ми рече: „Мислам дека дури и животните се подобри од нас, така што и пред нив се смирувам и им сум послушен. Утрово, кога се разденуваше, бев уморен зашто се молев цела вечер. Освен тоа бев исцрпен и од болеста, така што одлучив да се одморам. Набрзо, потоа, слушнав мачка која мјаукаше како да и треба нешто. Навистина сакав да се одморам, но се смирив и постапив спротивно на својата волја. И бев послушен на мачката и одговорив на нејзиниот повик. Отидов да ѝ ја отворам вратата. Почна да врне и ја пуштив внатре да не ја наврне. Што мислиш сега? Дали требаше да му бидам послушен на тоа животно? Јас мислам дека требаше.“
Тоа согледување е пак од подолна инстанца на духовниот развој.
Свети Макариј вели дека умот кој престанал да го созерцува Бога е или животински, или ѕверски. Победно од ова е - умот да стане демонски. Тоа е дното. Бог не` создаде да станеме богови по благодат. Ни даде слободна волја и разум. Но, ние таа бесплатна благодат ја отфрливме. На животните тоа не им е дадено. Тие си ги исполнуваат своите обврски според она што им е дадено. Ние бевме повикани за повисоки цели, и сето тоа го погазивме. Тогаш, нашиот разум наликува на бесловесноста кај животните. Човекот кој достигнал до степенот на обожение, многу јасно ги согледува овие работи, и гледа колку е западнат во грев, и колку ја погазил таа благодат (а замислете ни се дава за џабе!!!). Нам тој човек ни изгледа свет, и Божји угодник, а тој не може да престане да плаче за своите гревови. Гледа дека љубовта што ја има спрема Бога е безначајна, и дека Он однапред целосно ни се даде. Затоа таквиот човек се смета за крјајно недостоен, па дури и смета дека и едно обично бесловесно животно е подобро од него. |
||||||||
makarios
Сениор Регистриран: 20.Октомври.2008 Локација: Macedonia Статус: Офлајн Поени: 1282 |
Опции за коментарот
Благодарам(1)
|
|||||||
Не.
Пак не.
Исто така и човекот исполнет со себељубие се љуби себеси. Треба убаво да се размисли што сакал авторот да каже со тој цитат.
Наведи ми кој вели така? Јас не зборував за понизност, туку за смирение (и тоа за внатрешното смирение).
Во православната Црква, таков пример не е познат.
Зарем јас реков поинаку?
Сепак, знаејќи ги овие работи, и да останеме несмирени... За мене ова е налудничавост.
Да се надеваме дека ќе ти прости. |
||||||||
maria_magdalena
Сениор trouble seeker Регистриран: 25.Октомври.2007 Статус: Офлајн Поени: 8706 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
|
|||||||
Makarios, blagodaram za objasnuvanjeto. Sekako deka moitre sogleduvanja se od podolna instanca na duhovniot razvoj, zatoa sto samata nemam dostignato nekoe nivo za da gi sogledam i od ovoj agol.
"Ние бевме повикани за повисоки цели, и сето тоа го погазивме. Тогаш, нашиот разум наликува на бесловесноста кај животните."
Ovaa recenica, cinam, ja otslikuva svesta na gordeliviot covek...sto e pak sprotivno na smirenosta.
|
||||||||
МИСЛИТЕ СЕ ОСЛОБОДЕНИ ОД ДАНОК.
|
||||||||
zidarski
Сениор Регистриран: 17.Декември.2007 Статус: Офлајн Поени: 4385 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
|
|||||||
Идејата дека си пониско од добитокот, ако се прочита само како извадок, звучи доста чудно, дури и глупаво. Но - ако се постави во контекст има сосема друга смисла. Бог нас не дарил со ум и со разум. Не дарил со слободна воља. Ни дал можност да избереме што ќе правиме и како ќе го направиме. Тоа не е само дар, туку многу тежок "аманет" и обврска! Ако некој без разум згреши, не можеш да му земеш за зло (дури и законот ги ослободува таквите), затоа што не знае што прави... но ако некој со разум згреши, тоа е страшно, затоа што точно знаел што прави.
Во случајов - тој разум и таа слободна воља, не предупредуваат дека секое Божје Творение на оваа земја е важно и со самото тоа што ние го разбираме тоа - е поважно од нас самите! Тоа не е слепо послушание, ниту пак е понизност. Тоа е извисување над работите, над материјалното, и пред се и најважно од се - извисување над егото! |
||||||||
Do what is right, come what may...
|
||||||||
maria_magdalena
Сениор trouble seeker Регистриран: 25.Октомври.2007 Статус: Офлајн Поени: 8706 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
|
|||||||
Tokmu taka. Kako sto pogore mi pojasni makarios, "Ние бевме повикани за повисоки цели, и сето тоа го погазивме. Тогаш, нашиот разум наликува на бесловесноста кај животните."
Mislam deka gordeliviot covek nalikuva tokmu na nesvesno zivotno koe, rakovodeno od svoite instinkti, rita i kloca, gazejci se pred sebe.... Изменето од maria_magdalena - 29.Октомври.2008 во 19:05 |
||||||||
МИСЛИТЕ СЕ ОСЛОБОДЕНИ ОД ДАНОК.
|
||||||||
La Ninja
Сениор She Hulk Регистриран: 13.Јуни.2006 Статус: Офлајн Поени: 1605 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
|
|||||||
Ах таа гордост....човечка...
Срека што Бог се простува ако се покае човек. |
||||||||
Ne sum pijan, samo lezam na zemja i se raduvam....
|
||||||||
maria_magdalena
Сениор trouble seeker Регистриран: 25.Октомври.2007 Статус: Офлајн Поени: 8706 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
|
|||||||
Ma ostaj se, da ne e Bog...ce ritame kako oslinja, plukajci i gazejci po licnosti bez pardon. Slava Mu sto ne sozdal -LUGE. |
||||||||
МИСЛИТЕ СЕ ОСЛОБОДЕНИ ОД ДАНОК.
|
||||||||
makarios
Сениор Регистриран: 20.Октомври.2008 Локација: Macedonia Статус: Офлајн Поени: 1282 |
Опции за коментарот
Благодарам(1)
|
|||||||
Вчера напишав - во согласност на учењето на Црквата - дека колку човекот е посмирен, толку погрешен се чувствува. Колку повеќе се вивнува во висините на смирението, толку повеќе паѓа во амбисот на унизението. Вака, здраворазумски гледано, ова е навистина налудничаво и ненормално. Во математичката логика може да се нарече како парадокс, а во природните закони како некој вид на аномалија.
За момент да погледнеме на гордоста (се надевам ќе зборуваме и за тоа); зарем не може да се види овој парадокс и овде, само свртено од страната на гревот? Колку повеќе се возгордева и следствено се огрешува човек, толку за поправеден се смета. Овој парадокс ни е некако поимлив, лесен за разбирање: возгордеаните се сметаат за подобни. Тие всушност се во заблуда, затоа што гордоста ги заслепила. Од друга страна, непоимливо ни е, како е можно добредетелните христијани, особено светителите, да достигнале големо совршенство, дури се здобиле и со дар на чудотворство, а сепак себеси се сметале за грешници! Исто така, здраворазумски е да се запрашаме: Нели е возможно тие да ги виделе своите совршенства? Биле ли искрени во своето сознание за гревовност? Нивното смирение, не било ли само надворешно? На крај, длабоко во себе си, најискрено, не ли го чувствувале целото свое обожение? Св. Тихон Задонски вели вака: „Во вистинското смирение се забележува непрестаен глад за Божјата благодат: затоа што смирението не гледа на тоа што веќе го има, а мисли и го бара тоа што го нема. Како што учениците од книгите и учителите, што повеќе се поучуваат, толку повеќе ја гледаат својата неукост; затоа што многу подалеку е она што не го знаат, од она што го научиле; така и учениците во школата на Божјата премудрост, се гледаат толку победни во духот, колку што повеќе стануваат учесници на Божјите дарованија - затоа што гледаат дека уште многу нешта немаат, та затоа барат смирение и воздишки.“ Од овде јасно се гледа, зошто светителите без секоја сомнеж се нарекувале грешници. Само горделивиот од духовна слепост и незнаење, секогаш мисли за себеси дека е прав, а смирениот христијанин достигнал голема мудрост, и со својата духовна прозорливост гледа многу гревови и неправилности во себе. Сите светители биле големи духовни мудреци, и затоа сите и се сметале за големи грешници. Има нешто многу естетствено во сознанието на праведникот, дека тој е недостоен и грешен. Секоја човечка добредетелност без Божја помош е како ситна светкава небесна ѕвезда во темната ноќ на животот. Ѕвездите светат само ноќе, кога е темно. Но изгрее ли сонцето, тие веднаш го губат својот блесок, и исчезнуваат. Така е и со луѓето. Додека се во ноќта на гревовите, далеку од Бога, светат, се гордеат со она или ова. Но изгрее ли Бог во нивните души, тие веднаш згаснуваат и гледат дека се ништо пред Божјото величие. Е, тоа е всушност смирението - кога човекот невидливо стои пред Бога и покрај добредетелноста што ја има, се смета за ништо; бега од слава и почести и не трпи суетни пофалби за себеси, и непрестано секоја слава и пофалба ја предава на Бога. |
||||||||
maria_magdalena
Сениор trouble seeker Регистриран: 25.Октомври.2007 Статус: Офлајн Поени: 8706 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
|
|||||||
E. bas sega ja citam taa kniga "Hristijansko ziveenje" od Sv. Tihon Zadonski, t.e. se navracam na nea. Mnogu e ubava i poucna.
Kon tvojot osvrt, da, toa e toa.
"Golema mudrost e da ja pokoruvame nasata volja na Bozjata i zloto da go pobeduvame so dobro, gordosta-so smirenost, gnevot i lutinata-so krotkost i trpelivost, a omrazata so ljubov"
Lek za gordosta e samo smirenosta. I toa, dzabe e ako nekoj nadvoresno deluva smiren-a vo dusata ostanuva gord. Toa e demonceto koe mora da se pobedi vo sebe.
|
||||||||
МИСЛИТЕ СЕ ОСЛОБОДЕНИ ОД ДАНОК.
|
||||||||
maria_magdalena
Сениор trouble seeker Регистриран: 25.Октомври.2007 Статус: Офлајн Поени: 8706 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
|
|||||||
Psalm 146:3
"On gi isceluva skrushenite po srce i gi prevrzuva ranite nivni"
Psalm 50:17
"Zrtva pred Bog e smiren duh, srce ponizno i smireno Boze, Ti ne otfrlas"
|
||||||||
МИСЛИТЕ СЕ ОСЛОБОДЕНИ ОД ДАНОК.
|
||||||||
Внеси реплика | страница <1 89101112 14> |
Tweet
|
Скок до | Овластувања Вие не може да внесувате нови теми на форумот Вие не може да одговарате на теми на форумот Вие не може да ги бришете вашите пораки од форумот Вие не може да ги менувате вашите пораки од форумот Вие не може да креирате анкета на форумот Вие не може да гласате на форумот |