За смирението

Majkl напиша: Напротив тој вели дека е реинкарнација на Буда. Да се прашаме што би рекол Буда денеска за тоа кое што тој и неговите со-верници го прават и подучуваат повикувајќи се на Буда? Кога тој би го живеел учењето на Буда во пракса, целиот спор околу Тибет со Кина би исчензал, а ламаизмот целосно би се реформирал. Учењата и на Исус и на Буда совршено одговарат во секое време доколку би се живееле. Тогаш врвната Свесност таквите би ги водела и би знаеле што треба сега и тука да се направи за општото добро. За жал тоа не е случај, оттаму и има сериозни проблеми во секоја епоха.

Пред неколку месеци имаше интервју со Далај Лама... на прашањето дали е тој Буда - одговорот беше - "Буда? Не, јас сум само обичен човек...". Тој самиот никогаш не се сметал себе си за Буда... исто како и неговите претходници. Нивните следбеници ги сметаат за реинкарнација на Буда. Има огромна разлика.
Но... ова нема многу врска со самава тема - така што - да не ја комплицираме непотребно.

zidarski напиша: Пред неколку месеци имаше интервју со Далај Лама... на прашањето дали е тој Буда - одговорот беше - "Буда? Не, јас сум само обичен човек...". Тој самиот никогаш не се сметал себе си за Буда... исто како и неговите претходници. Нивните следбеници ги сметаат за реинкарнација на Буда. Има огромна разлика. Но... ова нема многу врска со самава тема - така што - да не ја комплицираме непотребно.

Многу добар одговор. Драго ми е ако тој така и искрено мисли. Но се работи за тоа дека нивните следбеници го сметаат за тоа. Зошто не се оградат од тоа? Според мене тоа е мнооогу битен момент. Кога на Исус од Назарет еден млад човек го ословил со зборовите (по смисла) „Учителу добар...„ тој одговорил:„Зошто ме нарекуваш добар? Само Таткото во небесата е добар!„ - за мене тоа е многу висок авторитет.

Назад кон темата:Може ли некој да каже, како гледа исламот или исламскиот мистицизам на смирението?

Изменето од Majkl - 27.Октомври.2008 во 21:54

~,,~Islamskite vernici paranoichno se plashat od nivniot Bog za koj strav i javno zboruvaat i gi ubeduvaat ostanatite deka bez strav nema vera~Dokolku stravuvash si vo paranoja ,paranojata te drzhi pod napon i smirenie tuka nema~,,~ nemozhe isplashrn da e smiren vo isto vreme toa se kontrasti

Vlad Tepesh напиша: ~,,~Islamskite vernici paranoichno se plashat od nivniot Bog za koj strav i javno zboruvaat i gi ubeduvaat ostanatite deka bez strav nema vera~Dokolku stravuvash si vo paranoja ,paranojata te drzhi pod napon i smirenie tuka nema~,,~ nemozhe isplashrn da e smiren vo isto vreme toa se kontrasti

Аман бе, што си бил учен ти. Блазе си и на таа мајка што те роди олку учен.

Majkl напиша: zidarski напиша: Пред неколку месеци имаше интервју со Далај Лама... на прашањето дали е тој Буда - одговорот беше - "Буда? Не, јас сум само обичен човек...". Тој самиот никогаш не се сметал себе си за Буда... исто како и неговите претходници. Нивните следбеници ги сметаат за реинкарнација на Буда. Има огромна разлика. Но... ова нема многу врска со самава тема - така што - да не ја комплицираме непотребно. Многу добар одговор. Драго ми е ако тој така и искрено мисли. Но се работи за тоа дека нивните следбеници го сметаат за тоа. Зошто не се оградат од тоа? Според мене тоа е мнооогу битен момент. Кога на Исус од Назарет еден млад човек го ословил со зборовите (по смисла) „Учителу добар...„ тој одговорил:„Зошто ме нарекуваш добар? Само Таткото во небесата е добар!„ - за мене тоа е многу висок авторитет. Назад кон темата:Може ли некој да каже, како гледа исламот или исламскиот мистицизам на смирението?

За мистицизмот,белким ќе ти одговори некој мистик.Јас ќе ти кажам дека исламскиот реализам по однос на смирението доста зборува. Доволно е да се простудира намазот/молитвата,каде муслиманите пет пати на ден се во духовна врска со својот Создател, чин кој им носи големи благодети меѓу кои и духовното смирение.

zidarski напиша: Грешка си Бутел... погрешно гледаш на ова... Смирението не е исто што и помирување со работите. Смирението е највисоката форма на однесување и е привилегија на малкумина. Отстрана гледано, може да изгледа како помирување со работите, страв, потчинетост на другите, но всушност е сосема спротивното. Смирението е апсолутната победа врз другите. Смирението е способноста да го разбереш злото кое вирее наоколу, кое руши, кое уништува, и да не му дозволиш да обземе ни дел од тебе. Смирението е способноста да застанеш пред тоа зло и да му кажеш - не се плашам, затоа што можеш да наштетиш на моето тело, но никогаш на мојот дух. Смирението се постигнува само кога со целото свое битие и суштина веруваш во нешто и не постои ништо кое може да те расколеба. Смирението е победа над тоа зло, затоа што злото не ти наштетува преку физичките удари кои ти ги нанесува, а преку духовното прекршување кое настанува кај тебе. Кога ќе застанеш спроти него со апсолутно смирение - тогаш злото е победено - затоа што разбира дека не може да те прекрши, разбира дека е залуден секој обид да добие дел од твојата душа. Токму тоа е поентата на "Ако те удрат по левиот, заврти го десниот образ"... не е тоа потчинетост, ниту пак некаков мазохизам. Напротив - тоа е највисока форма на победа над злото - затоа што му ја покажуваш неговата немоќ и неспособност!

Се поклонувам пред Оној ДУХ кој ти го вдахна ова размислување, бидејќи тоа е за мене ДУХОТ ГОСПОДОВ!

п.с. Се сеќаваш ли на темата: Христијанско родољубие?      
   

Не постои таков верник Дешад 
Сите што се верници прво што им е во глава е грижата на совест.