РАЗГОВОРИ ЗА РЕЛИГИИТЕ - ОПШТО И НЕВРЗАНО

AlDra напиша: Maran Ata напиша: AlDra напиша: Maran Ata напиша: AlDra напиша: А ако не Му веруваш на Бога кога ти вели дека ти простил, зар не правиш грев?    Секогаш има нов грев за кој се бара прошка. А ти ако сметаш дека си безгрешен, нема проблем, немој да се молиш. Твое право. Верувај ми сум поминал низ таа фаза, и навистина никуму не му поскавуам да се најде во таа ситуација. Постојано се молев за секој грев на кој ќе се сетев дека сум го сторил, дури и гревовите за кои одамна сум се покајал јас повторно се молев. Само Бог знае колку ревносно го правев тоа. Се осудував самиот себе дури и тогаш кога не можев да се сетам дека сум сторил грев. Тоа ми ги окупираше мислите постојано. Сватив дека така не може! Бог сигурно не сака јас така да живеам. Не велам дека сега не грешам! Далеку од тоа!!! Но верувам дека Христовата света крв ме чисти од сите мои гревови. Се што треба е да се исповедам на Бога. Се трудам да не грешам, но и доколку заради мојата грешна природа ми се случи такво нешто веќе не го гледам тоа толку критично. Целсоно се предавам на Бога и на себе веќе не се надевам. Слава Нему за огромната милост која ни ја укажа нам грешниците кога умре на крстот.    Ова што го искажа е суетно и гордо. Господ јасно кажал дали сме грешни или не. Светителите кои правеле чуда и живееле свето, се молеле на Бога да ги помилува, но според ова твоево, излегува дека ние, обичните смртници, сме посвети до нив. Треба да се навратиш на делот од Библијата каде ги пишува псалмите и да се потсетиш зошто се напишани. Цар Давид постојано бил во покајание и солзи, па сега ние големите праведници, не ни треба покајание и молење. Или забораваш што вели апостолот - дека со секој наш грев Го распнуваме повторно Христа? Сети се Маран Ата дека еден од плодовите на Духот е радоста. А со постојано обвинување на самиот себеси нема радост. ОСвен ако си садо-мазо. Но, ако немаме радост тоа значи дека не веруваме дека Исус плати за се и дека го немаме Светиот Дух во нас.

Колку погрешно толкување... за ова можам многу да ти пишувам... Брат, а за што ти се молиш кога се молиш? Никој од вас нема грев, нема потреба да се молите за прошка. А штом сте толку свети и му верувате на Бога дека Тој се ни дава уште и пред да побараме од Него, значи ниту за земни неопходности не се молите? Се молите ли вие воопшто за нешто? И не ми вели дека се молите за ближните, затоа што по ваша логика, Господ знае што им треба и на нив, а ако се молите за да им даде нешто, тогаш не Му верувате.

Таговна радост, радосотворна тага

Молитвата разговор и заедница со Господа. Воздух за душата. Кога се молиме ние сме со Нег и живееме, затоа и св.ап Павле советува да се молиме непрестајно.

Господи Исусе Христе, помилуј ме.Господи Исусе Христе, помилуј ме.Господи Исусе Христе, помилуј ме.

А свети цар. Давит вели: Јас спијам а моето срце бдее.

Молитвата ја поросветлува и грее душата, но смирената и покајната молитва, а не гордата. Исповдајки си ја својата греќност пред Бога ние се смируваме, а тој не подига а ако се воздигнуваме ќе бидеме поразени.

Во молитвата не треба да бараме светлина или виденија туку покајание за своите гревови.

Молитва е барање Господ цел да ни се даде или поточно ние целите да му се предадеме нему.

Еден со друг, самите себе и сиот наш живот на Христа Бога да му го предадеме.

Господи Исусе Христе, помилуј ме.Господи Исусе Христе, помилуј ме.Господи Исусе Христе, помилуј ме.

Молете се за мене грешниот.

Изменето од Опитен - 24.Октомври.2008 во 17:03

Ок маран ата таков е мојот став. А еве ти повели искажи го твојот став. Доста ме критикуваш мене, кажи го твоето верување.

Со Крсната жтрва Христос го откупил гревот на светот и со воскресението и вознесението му го отворил патот наљ Царството Небесно и кој поверува ЌЕ биде спасен, а верата без дела е мртва.

Честицата ЌЕ е збор кој означува дејствие што ќе се случи, што значи дека е потребно дејствие, време за ние да си го заработиме спасението.

Бог е милостив но и справедлив.

св.Силуан си размислувал дека Бог е милостив, јас си се покајав за своите гревовови, се исповедав и Господ ми ги прости. Сега не треба да се секавам на нив. Но неговатра мисла се возгодевала и неговата гордост растела до прелест и еднаш кога се борел со слични помисли Бог му ја открил оваа поуката:

Држи го својот ум во пеколот и не очајувај.

п.с. браќа мои, кога ќе се најдеме во близината Божја ништо нема да правеме освен да плачиме.

Изменето од Опитен - 24.Октомври.2008 во 17:02

Мир вам!

За кој грев умрел Исус? За сите наши гревови.

Треба да го исповедаме гревот пред Бога:

,,Но ако живееме во светлина, како што и Бог е во светлина, тогаш навистина ќе општиме еден со друг, а крвта на Божјиот Син, Исус Христос, ќе не исчистува од секој грев.’’(1. Јованово 1:7)

,, Но ако Му ги признаваме своите гревови на Бог, Тој е правичен и ќе си го одржи ветувањето: ќе ни ги прости гревовите и ќе не исчисти од сета неправедност.’’(1. Јованово 1:9)

,, 1 Чеда Божји, ова ви го пишувам за да не грешите. Но, ако некој од вас направи грев, Го имаме праведниот Исус Христос, Кој се застапува за нас пред небесниот Татко.2 Тој е помирителната жртва што се принесе за нашите гревови, и не само за нашите, туку и за гревовите на целиот свет.’’ (1. Јованово 2:1,2)