Поучни случки

Vnimatelno so upotrebuvanje na "protestantski poemi" kako vo slucajov so "stapalki vo pesokot" za da ne se vmetne protestantski duh vo pravoslavieto.

Изменето од izvoren - 24.Октомври.2008 во 12:31

Izvoren, православието прифаќа се што не се коси со правослвните догми. Во случајов, поемата се однесува за тоа колку Господ се грижи за нас и колкава љубов ни дарува. Не ти ја гледам поентата како може да се вметне протестантски дух во православието, кога ова е општо позната работа за сите вери во цел свет?

Ај да се вратиме на темата. Еве нешто многу многу убаво.

ГОСПОД МУ ГОВОРИ НА ЧОВЕКОТ

Дали некогаш си размисувал, сине, дека се што се допира до тебе, истовремено се допира и до Мене, зашто се што се допира до тебе, cе допира до зеницата на Моето око.

Ти си драг во Моите очи, бесценет, и Јас те засакав, па затоа за Мене особено задоволство е да те воспитувам.
Кога искушенијата те нападнат и непријателот навали како река, знај дека тоа е по Мое допуштение, зашто твојата немоќ чувствува потреба за Мојата сила и да сфатиш дека си сигурен само кога Јас се борам за тебе.

Ако се наоѓаш во тешки прилики, меѓу луѓе кои не те разбираат, кои не водат сметка за тоа што ти е пријатно, кои те одбиваат - тоа е по Мое допуштение.

Јаc сум - Бог, Кој управува со ситуациите. Ти не си се нашол случајно на своето место; тоа е баш она место кое Јас ти го одредив!

Ме молеше да те научам на смиреност, па, еве, гледај: те ставив во онаа средина, во онаа школа, каде таа лекција се учи. Твојата средина и луѓето кои живеат со тебе само ја исполнуваат Мојата волја.

Ако се наоѓаш во парична оскудица, тешко врзуваш крај со крај - тоа е по Мое допуштение, зашто јас располагам со сите материјални средства. Јас сакам ти да Ми се обраќаш и да зависиш од Мене. Моите ризници се неисцрпни. Јас сакам да се увериш во Мојата верност и во вистинитоста на Моите ветувања. Да не се случи во твојата неволја да можам да ти речам: "Вие не Му верувавте на Господа, вашиот Бог" (5. Мојс. 8,12-13).

Ако ја преживуваш ноќта во болка, ако си одвоен од своите ближни - тоа е по Мое допуштение. Јас сум Утешител и Исцелител на болестите, Јас тоа го допуштив, за ти да Ми се обратиш и за да најдеш вечна утеха во Мене.

Ако те разочарал твојот пријател, ако те разочарал некој кон кого си го отворил своето срце - тоа е по Мое допуштение. Јас допуштив да се разочараш, за да ти покажам дека Господ е најдобар твој пријател.

Јас сакам ти се да Ми принесуваш и да Ми се доверуваш. Некој те наклеветил. Препушти ја таа работа на Мене и приклони се кон Мене, Прибежиштето твое, за да се избавиш од зол јазик. Јас ќе ја изнесам твојата вистина на светлоста на денот и ќе ја докажам твојата невиност.

продолжува....


Изменето од Maran Ata - 24.Октомври.2008 во 13:18

deshad напиша: Прекрасно!

Секогаш можеме да најдеме нешто заедничко кое ќе не сплотува, наместо да се караме и осудуваме кој како верува. Секој си има право да верува во што сака, но најдобрата проповед е преку добрите поуки, а не преку кавгите.

Сепак, сите сме браќа и сестри, од Адам и Ева.

ГОСПОД МУ ГОВОРИ НА ЧОВЕКОТ (втор дел)

Ако твоите планови пропаднале, ако си опаднал со душата и телото - тоа е по Мое допуштение. Ти си правел планови и си ги изнел пред Мене, за Јас да ги благословам. Но, јас сакам ти да Ми препуштиш Јас да располагам со приликите во твојот живот. Тогаш одговорноста за се ќе падне на Мене, зашто за тебе таа е премногу тешка и ти сам не можеш да излезеш на крај со неа.

Ако неочекувано те снашле животни неволји и ако срцето ти се исполнило со тага, знај - тоа е по Мое допуштение. Јас сакам твоето срце и твојата душа секогаш да бидат огнени пред Моите очи и со Моето име да ја победуваш секоја малодушност.

Ако долго време не добиваш глас од оние кои ги сакаш, па според својата малодушност падаш во очајание и ропташ - тоа е по Мое допуштение. Преку страдањето на твојата душа Јас ја испитувам јачината на твојата вера во моите ветувања и силата и снагата на твоите молитви за ближните. Затоа што, ти ним не си им го препорачал Покровот на Мојата Пречиста Мајка, ниту си ја препуштил грижата за нив на Мојата Татковска љубов.

Ако те снашла тешка болест - минлива, или неизлечива, па си прикован за постелата, знај дека тоа е по Мое допуштение. Јас сакам ти, во твојата телесна немоќ, уште подлабоко да Ме запознаеш. Сакам да не ропташ зашто ти е пратено искушение и да не ги испитуваш Моите непроникливи планови за спасение на човечките души, туку со доверба да се препуштиш на Мене и да дојдеш под Мојата закрила.

Ако си фантазирал да направиш некое посебно дело Мене ради, а наместо тоа си паднал во болничка постела и си снемогнал, знај - тоа е по Мое допуштение. Кога беше здрав, беше презафатен со своите обврски и твоите мисли беа далеку од Мене. Сети се дека некои од Моите најдобри соработници се оддалечија од светските работи, за да се научат во мир непрестајно да се молат.

Ако неочекувано си повикан да превземеш некоја тешка и одговорна работа, оди, нафати се и потпри се на Мене. Јас ти ја доверувам таа задача, затоа те благослови Господ Бог во сите твои дела, во се што ќе правиш со своите раце.

Денес ти го давам овој сад со свет елеј. Слободно користи го, дете Мое. Секоја тешкотија која ќе се појави, секој навредлив збор кој ќе го примиш, секоја пречка во твојата работа која би можела да те ожалости и обесхрабри, секоја своја немоќ и неспособност – помажи ги со овој елеј. Сеќавај се дека секоја неволја – е Божја поука, можност да се научиш на нешто. Секоја острина ќе отупи само за ти да не се повредиш. Со тоа всади ги во срцето свое зборовите кои денес ти ги објавив: тоа е по Мое допуштение. Зашто, ова за тебе не е само збор, туку тоа е - живот твој.

Господ ни зборува

Ме нарекувате Господ, а сеуште Сум далеку од вашите срце.

Ме нарекувате Учител, а не учите од Мене.

Ме нарекувате Пат, а сепак не Ме следите.

Ме нарекувате Вистина, а не Ме сведочите.

Ме нарекувате Љубов, а не Ме љубите.

Ме нарекувате Пастир, а бегате од Моето стадо.

Ме нарекувате Врата, а не чукате на неа.

Ме нарекувате Вечен, а постојано Ме убивате.

Ме нарекувате Спасител, но сепак не барате помош.

Ме нарекувате Извор, но не пиете од Него.

Ме нарекувате Леб, а сепак не јадете од Него.

Ме нарекувате Судија, а се судите еден со друг.

Ме нарекувате Исцелител, а одите кај „лекувачи“ и предвидувачи на иднината.

Ме нарекувате Благ, а се мразите еден со друг.

Ме нарекувате Милостив, а вие не покажувате милост.

Ме нарекувате Човекољубец, а се убивате еден со друг.

Ме нарекувате Праведен, а вие не покажувате праведност.

Ме нарекувате Свет, a сепак не се осветувате себеси со Мене.

Ме нарекувате Отец, а се откажувате од Мојот дом.

Ме нарекувате Цар, а не влегувате во Моето Царство.

Во свое време повторно ќе дојдам со сета Моја слава, тогаш каков одговор ќе дадете???



Изменето од Maran Ata - 25.Октомври.2008 во 06:57

Маран Ата, заради просторот не би скал да ги пастирам првите два дела од написот „Господ му говори на човекот“.
Би сакал да дадам коментар на поентата на овие написи.
Во целиот текст (во двата дела) провејува грижата на бог кон човекот, дека тој е тука со него во секое време, дека тој управува со неговиот живот во секаква ситуација, во добро и зло, дека тој одредува кои и какви настани ќе му се случат на човекот ... и да не набројувам понатаму.
Зборот ми е, ако бог во секој момент е со човекот и управува со неговиот живот, тогаш каде се согледува слободната воља која бог му ја дал на човекот тој сам да одлучува?

Zlatnik напиша: Маран Ата, заради просторот не би скал да ги пастирам првите два дела од написот „Господ му говори на човекот“.Би сакал да дадам коментар на поентата на овие написи. Во целиот текст (во двата дела) провејува грижата на бог кон човекот, дека тој е тука со него во секое време, дека тој управува со неговиот живот во секаква ситуација, во добро и зло, дека тој одредува кои и какви настани ќе му се случат на човекот ... и да не набројувам понатаму.Зборот ми е, ако бог во секој момент е со човекот и управува со неговиот живот, тогаш каде се согледува слободната воља која бог му ја дал на човекот тој сам да одлучува?

Си земам за право и јас нешто да кажам во врска со ова.
Златен златник, БОЖЈАТА СЛОБОДА и БОЖЈАТА ВОЛЈА се над човековата слободна волја.
БОГ никогаш не го казнува човекот, туку човекот се казнува самиот себеси со тоа што својата егоистична “слободна волја“ ја става над БОЖЈАТА МИЛОСТИВА ВОЛЈА!
БОГ го “казнува“ човекот со тоа што му ја допушта неговата “слободна волја“ (мислена е онаа човечката, егоистичката)

Во својата пасивност Тој е суперактивен! А Неговата активност е чиста ЉУБОВ.
Сетисе на Голгота!

поздрав

       



Изменето од spiros - 26.Октомври.2008 во 00:16