Поучни случки

Bi sakal da ima tema so nekoi Poucni slucki. Isto,bi sakal sekoja navedena slucka (od moja strana)da ja posvetam na edna od otvorenite temi do sega.
Kako na primer,ovaa sto sega ke ja napisam ja posvetuvam na temata "Dzihad".


Alija r.a vo Borba go sovladal neprijatelot,mu go odzel mecot,go zamavnal negoviot mec da go ubie,I zastanal.

Vo toj moment,neprijatelot go pluknal na Hazreti Alija vo lice a toj se pokazal kako gordost na sekoj Bozji pratenik I Evlija.

Toj pluknal na liceto na mesecinata a mesecinata go baknuva mestoto kade sto pagja liceto na Alija r.a koga pravi sedzda.

Togas Alija r.a go ispustil zamavnatiot mec I go pusti nleprijatelot na sloboda.

Ratnikot ostanal zbunet od ovaa Alijina r.a postapka,zbunet od
Negovata postapka,milost I oprost.

Mu rekol ratnikot: Go potegna na mene mecot pa go spusti,
Sto se sluci so tebe pa odstapi od svojata namera ?

Sto vide poubavo od moeto pogubuvanje,sto te napravi milostiv vaka da postapis ?

Sto si videl pa naglo ja promeni svojata postapka.
Jas vidov promena vo tebe I vo moeto srce I dusa.

Vo Junastvo si ti Bozji Lav,a vo Covecnost,
Koj ke ni kaze,sto si ti ?

Vo dobrina si kako Musaoviot oblak vo pustina,od koj Allah
Dal nafaka na decata Izrailovi.

Musa upatuval dova (molba) a od oblacite bi pagjal dozd,
So hranlivi zrna,slatki kako med,peceni I hranlivi.

Tie Musaovi a.s oblaci bile polni so rahmet I molost.Taka tie
Bez trud I rabota doagjale do hrana.

Toa nim Im postanalo kako obicaj a toa bilo Zname na Allahoviot
Rahmet na Musaovata a.s dova.

Ova Allahovo daruvanje,za 40 godini ni eden den
Ne zaostanalo.

Izraelcite bile neblagodarni I se nasitile so toa,pa barale
socevci,prasinja I luk.

Nimetot koj Allah mu go dal na Muhammedoviot a.s ummet,
Ne prekiden e I ke trae do Kijametskiot den.

Golemata pamet e kako srz,a nasite mali pameti se kako kozha
Koja ja zaviva taa s’rzh,pa se dopiraat.

Ti tumaci I smestuvaj se sebesi a nemoj da tumacis za ona
Kade sto se zboruva za sustinata.

O Alija ! Ti ja vide srzta na sustinata,kazi ni maker malku za toa.
Sabjata na tvojata dobrina mi ja komadi dusata,tvoeto znaenje neka ne’ napravi cisti nam I zemjata.

Kazi ni,toa e tajna Allahova,a ni ubi bez sabja,toa e nacin na Allahovoto upravuvanje.

Toj e majstor koj stvara bez alat I material. Toj ni daruva
Bez interes I bez profit.
Pametot se opiva na stotina nacini za koi ocite I usite nisto neznaat,poim nemaat.

Kazi ni,otvorini ja vratata na Arshot,sto vide,sto se’ Bog ti pokaza.

Tvoite oci naucile da go gledaat ona sto e gajb-
Nevidlivo a nasite se kako zasieni za gajbot.

Edni mesecinata ja gledaat jasno,drugi gledaat mrak a treti gledaat po tri mesecini,toa se shashavi.

Site trojca sedat na edno mesto,no rabotite gi gledaat razlicno.
Za toa postoi nekoja pricina.

Ima 18 iljadi svetovi,pa I poveke,no sekoe oko toa mnozinstvo ne go gleda.

Toa sto go gledas ti ili e cist sihir ili skriena dobrota.
Sto e za tebe Jusuf za mene e volk.

HAZRETI ALIJA REKOL:

Jas mecot go nosam I so nego udiram vo imeto na Allah,pokoren sum samo Nemu,
I ne sum rob na potrebite na sopstvenoto telo.

Jas sum Lav Bozji a ne lav na svoite zelbi.
Moite dela se svedoci za mojata Vera.

Na Pejgamberot receno mu e: Koga frli pesok,ne si go frill ti !
Jas samo baratam a onoj sto udira e Sonce.

Svojata snaga I svoeto “Jas” gi frlam,frlam se’ osven Allah dz.s,
Ja I ne brojam deka imam I deka postojam.

Jas sum senka na ova golemo Sonce,jas sum cuvar na vratite a
Ne sum prepreka.

Jas sum sabja preku koja nesto se postignuva a ne
Sabja koja ubiva.

Mojata sabja ne proleva krv,ne sakam da potegnam crn oblak,
Jas ne sum slamka,jas sum planina polna so blagosti,trpelivost I pravednost.Moze li vetar da pomrdne planina ?

Ona sto veterot brzo go chupa,toa ne e vredno.Mnogu vetrovi duvaat no nemozat da me pomrdnat.

Jas sum kako planina I moite koreni se cvrsti a ako veterot me udira,
Jas sum na pat kon Allahovite vetrovi.

Osven vo imeto na Allah,ne se vrtam vo nicie drugo ime. Osven ljubov I vera vo Allah
Vo nisto drug one veruvam.

Lutinata I so carot caruva.A mene lutinata mi e rob.

Sabjata na moite blagodeti go presence grloto na mojata lutina.A
Allahovata lutina za mene e rahmet (milost).

Jas se utopiv vo Allahovoto svetlo iako teloto mi e harab.
Postanav ubava bavca iako sum Ebu Turab-Tatko na zemjata.

Mozese vo mene da se pojavi lutina zatoa sto me plukna,
Ipak se nalutiv,sovladav I go frliv mecot.

Sakav da na moeto ime ostane: da sakam I mrzam vo Imeto na Allah,
I da na moeto ime ostane: da pomagam I odmagam vo imeto na Allah.

Koj saka vo imeto na Allah I koj mrzi vo imeto na Allah,koj dava vo imeto na Allah I koj zema vo imeto na Allah,toj go potpolnil svojot iman (vera).

Ova ne e nikakvo oponasanje nitu umislenost,nitu pak e somnez,
Tuku toa go pravam so uveruvanje I ubeduvanje.

Ona sto go pravam ne e moe zalaganje I borba,jas svoite race gi staviv vo Allahovite rakavi.

Ako nosam obaveza kako teret,znam od kade doagja.
Jas ja primam svetlosta kako mesecinata od sonceto.

Poveke odkolku sto kazav sega,nemoze na svetot dam u se kaze,
Zatoa sto golemo more nemoze da se protera vo mal izvor.

Jas sum sloboden od interesi I sokrieni nameri,slusajte gi izjavite na slobodniot svedok,
Zatoa sto svedocenjeto na robot ne vredi ni dve zrna jacmenovi.

Posto ne mu sum rob na lutinata,mene lutinata nemoze da me potcini I obzeme.
Tuka nema druga postapka osven Allahovata naredba.

Dojdi ! Allahovata dobrota ke te oslobodi zatoa sto e pogolema od lutinata.
Dojdi dodeka mozes da se spasis. Bese tvrd kako stena,no hemijata moze I kamenot da go smekne.

Ti si jas a jas sum ti,o dobri. Ti postana Alija,pa kako ke se ubijam sebesi ?

Ti napravi grev koj e podobar od sevap,Allah ti go prifati vo istiot cas.

Ovoj tvoj grev net e umrtvi,tuku gi umrtvi tvoite drugi grevovi,posle toa ti dojde rahmet.
Nema ruza bez trnje !

Omer sakal grev da napravi pa go potegnal mecot na Pejgamberot,no odmah se odzval
I posle toa prifatil Islam.

O pelivanu ! Koga me plukna vo lice,zaigra mojot nefs
a mojata lutina izleze.

Edna polovina bese vo imeto na Allah a druga polovina vo imeto na mojot nefs (licnost),
A mesavina vo ortaklok so Bozjite raboti nedolicna e I ne odgovara.

Ti si delo na Allahovite race,Negovo si stvorenie,ne sum te sozdal jas.

Sto sozdal Bog,moze da se razbie samo po negova naredba.

Koga ova go slusnal ratnikot,mu se pojavilo svetlo I go osetil vo svoeto srce,
I go frli Zunner-Znaci na krivoverstvo.

O Alija,jas seev neprijatelstvo I mislev za tebe deka si poinakov.
Megjutoa,ti si Bozja vaga I merilo.Jazik sin a vistinata na sekoja vaga.

Ti si pravoto moe pleme I praviot moj pravec.
Ti go zapali svetloto vo mojot fener.

Jas sum rob na ona svetlo koe go bara moeto oko. Tvojot cirak go napolni moeto srce so Allahovo svetlo-Nur.

Jas sum rob na onie morski branovi koi ja vadat vistinata na povrsina.
Na takov eden bran sega sum rob.

Daj mi ja rakata I ponudi mi Sehadet ! Tebe te gledam naj golem I naj dostoen.

I negovite 50 soplemenici so zadovolstvo prifatija Islam.

Sabjata na blagosta e poostra od sabja celicna. Taa nosi pobrz I podobar uspeh nego stotici vojnici.



Изменето од svemirski_duh - 09.Мај.2008 во 23:26

Му дадов на едни луѓе алишче убај прани пеглани чисти, а другио ден ги најдов по кантите расфрлани, многу поучно дејствуеше на мене ова, многу, да не подлегнува на молби оту незнајш со кого имаш работа.Ал па на просјак да му дајш пари по пет минути че го најш купил ракија ете и тогва са поучни случки зар не?

/


Изменето од ACELERA - 27.Јануари.2010 во 04:06

SMRT - zaboravljena istina

Pa kada dodje njihov rok (SMRT ),oni to ne mogu odgoditi ni jednog casa niti ubrzati ( Ku`ran )

Jedan covjek je zelio upozoriti svoga sina da ne bude pohlepan za dunjalukom, nego da se sprema za smrt koja ce mu zasigurno doci - kada ce sve ostaviti iza sebe. Kada mu se smrt priblizila, napisao je svome sinu jedno pismo i rekao mu: "Sine moj, imam jednu zelju. Kada me budes zakopavao u zemlju, zelim da imam carape na sebi. I evo ti ovo moje pismo ali ga ne otvaraj osim kad ti bude jako tesko u zivotu."

Kada je otac preselio na ahiret duznost je bila na sinu da ukopa svoga oca sa carapama na nogama. Tako se zaputio imamu koji je bio zaduzen za ukopavanje mrtvih i rekao mu da njegov otac zeli biti zakopan sa carapama na nogama. Ovaj imam mu je to odma odbio rekavsi da se to krsi sa vjerskim propisima. Nakon toga, razocaran... otisao je kod drugog imama ali mu je i ovaj rekao istu stvar. Tada ga je panika pocela hvatati, njegov otac jos nije zakopan a vrijeme prolazi...sta da radi. Bilo mu je toliko tesko da nije znao kako da postupi pa je odlucio da vec sada otvori ono pismo koje mu je otac ostavio. Kada je otvorio pismo vidio je da tamo pise: "Sinko moj, vidis... cak ni carape nisam mogao ponijeti sa sobom u grob." Nakon toga je sin poceo razmisljati: sve za sto se borimo na ovom svijetu, sav imetak, svo bogatstvo - nista od toga ne mozemo ponijeti sa sobom u kabur, pa cak ni par carapa. Tada je shvatio da treba da se bori za ono sto moze ponijeti sa sobom u kabur - a to su dobra djela.

Jedan musliman je rekao: "Naucio sam se mnogo stvari od ucenih ljudi, ali samo nekoliko od tih stvari su mi usadjene duboko u srcu i na tom sam zasnovao svoj zivot." Kaze: "Vidio sam ljude i vidio sam da oni imaju nesto sto vole. Vidio sam da neki napustaju ono sto vole prilicno rano, dok neki imaju ono sto vole citav svoj zivot. Ali na kraju sam vidio, da niko od njih nista od toga ne nosi sa sobom u kabur. Sve sto vole, ostaje iza njih i tako sam odlucio da zavolim nesto sto znam da ce poci sa mnom u kabur. I tako sam procitao u knjigama ucenih ljudi da je jedina stvar koju nosimo sa sobom u kabur - nasa djela. Tako sam odlucio da pocnem voliti dobra djela i drzati se njih, jer sam saznao da ce ta djela ici sa mnom u kabur."

Covjek bi trebao da usporedi privremeni dunjaluk sa svim njegovim osobinama i vjecni ahiret, i stavi ih jedan pored drugog kako bi uvidio koji svjet je bolji i za kojeg se treba vise truditi. Nepravedno je od covjeka da zaboravi na smrt, koja mu moze svakog trena doci, i da se samo posveti ovom svijetu i radi samo za njega. Ko bude tako postupao, bojati se da se taj covjek nije dovoljno pripremio za smrt ako ga zadesi u takvom stanju. Smrt nikoga ne diskriminira, niti u vremenu, niti u mjestu, niti u starosnoj dobi - dakle sve nosi sa sobom i neznamo kada ce nam smrt doci i na koji nacin cemo umrjeti ali znamo da ce nam doci. Jednog naseg dobrog predhodnika su upitali na cemu on zasniva svoj oslonac na Allaha a on im je rekao: "Zasnivam na cetiri stvari." - i izmejdu ostalog je spomenuo: "Saznao sam da me smrt svakog trena moze zadestiti pa sam je pretekao." To jest, pretekao sam je dobrim djelima i prepremio se za nju.

Мојот пат кон спасот


Благодарноста му припаѓа на Аллах џ.ш. , салават и селам на последниот Божји Пратеник, и Аллахов роб - Мухаммед а.с. кој дошол со вера на вистината.



Драг брате мој, зарем не си ја уморил својата душа со лажните уживања и зарем не дошло време да ја смириш со вистинската среќа?!

O...... , како е прекрасна вистината, таа која така често те предупредува на празнината која ја поседуваш во своето срце и не ти дава мир...., туку те тера да се вратиш по правиот пат. А ти, ти така бездушно ја лажеш и на цедилка ја оставаш, ставајќи ја така во искушение, што можеби смртта ќе ја задеси и што повеќе време за покајување (тевбе) нема да и остави.

Јас чувствувам обврска пријателе мој, брате мој, Аллахов робе да ти кажам дека си “храбар”, тогаш кога поминуваш покрај џамија слушајќи го езанот и на Гоподарот на световите не му се отповикуваш ! Истотака , јас чувствувам обврска да ти кажам дека тоа е “храброст” поради која, верувај ми, ќе го зажалиш денот кога мајкати те родила ако во таква состојба те посети Мелекот на смртта ! Што е со тебе брате мој, зошто сега не плачеш над себе, зарем во твоето срце нема ни малку хајр па се оглушува за зборовите на вистината или можеби, пак се правиш “храбар” па својата душа по којзнае кој пат ја лажеш и лажни надежи и влеваш ?!

O...... , еве сега скоро и мене ме натера на плач! Ама , пријателе јас се надевам на Џеннетот чие пространство е поголемо од површината на небесите и Земјата, се надевам на хурии, вечниот живот, на вечни и вистински уживања, Џеннетски градини и превои. Се надевам пријателе мој , на убавото Џеннетско вино од кое глава не боли и кое таму во џеннетот, нема да биде забрането. Заради тоа пријателе мој, заради тоа е подобро да твоето срце залипти и низ твоето лице солзи-покајнички потечат, па тогаш пријателе мој, тогаш и јас од радост ќе заплачам што и тебе Возвишениот Аллах те упати на патот од спасот, на патот кој води кон оној џеннет кој предмалку ти го споменував. Зошто сега , во овој момент , не го послушаш своето срце, срце кое ја препознава вистината и кое сака да ја пригрли и повеќе од неа –вистината, никогаш не се одвои?!

Што има со тоа, да изгубиш ? Не , туку само можеш да добиеш! Ајде сега пријателе мој, биди сега вистински храбар, нека не ти биде срам, туку биди смел и очисти го своето тело, земи абдест и тргни до првата џамија каде на Аллах џ.ш. на сеџде ќе Му паднеш и побараш прошка за твоите гревови ! Внимателно послушај ги сега зборовите на Возвишениот Аллах кои се објавени и мене и тебе Кој вели: ,,А на оние кои се покајат и поверуваат и добри дела чинат, Аллах нивните лоши дела ќе ги замени за добри, а Аллах простува и сомилосен е; а оној кој се покае и добри дела чини, тој навистина, кај Аллах искрено му се вратил.”
( Ел-Фуркан, 70,71)

Зарем сега не чувствуваш радост во своето срце пријателе мој?! ДА, таа радост ја сведочи вистинитоста на оваа вера и Аллаховите џ.ш. ајети кои ги освојуваат човечките срца доколку во нив има и малку хајр. Тоа е вистина за која цело ова време копнееше, еве ја сега пред тебе, па што чекаш пријателе мој?! Сега послушај што вели Возвишениот Аллах за оние луѓе кои се завртат од вистината, на кои доказите им биле понудени: ,,А оној кој ја заврти главата од Книгата Моја, тој со тежок живот ќе живее и на Судниот ден како слеп ќе го проживееме.

`Господаре мој,` - ќе рече – `Зошто слеп ме проживеа кога имав вид? “

`Еве зошто` - ќе рече Он: `Нашите докази ти доаѓаа, ама ги забораваше, па ти денес истотака ќе бидеш заборавен. “ ( Та ха, 124,125,126)

Е... како е вистинит овој говор, зарем не е така?! Знам, не би сакал ни ти како ни јас да бидеме од горе споменатата категорија на луѓе кои на Судниот ден ќе бидат слепи проживеани затоа што не сакале да ги прифатат доказите на Возвишениот Аллах и кои од нив ги вртеле своите глави иако чувствувале дека тоа е права вистина. Ама, да би бил од оние за кои Возвишениот Аллах вели:
,,А оние кои стравувале од Господатот свој во поворки ќе бидат поведени во Џеннет и кога ќе дојдат до него, - а капиите негови веќе широм отворени-, чуварите негови ќе им речат: “ Мир со вас, од грев сте чисти, затоа влегувајте во него, во него вечно ќе престојувате! И тие ќе речат: “ Му благодариме на Аллах, кој ветувањето свое ни го исполни и место во Џеннетот ни дарува, да во него се сместиме каде ќе посакаме! Прекрасна ли награда за оние кои се труделе!”

,,И ќе ги видиш мелеците како престолот го опкружуваат, величејќи и славејќи го Господарот свој; и на сите по правда ќе им се пресуди и ќе се рече: ` Благодарен нека е Аллах, Господарот на световите..... “

Да би бил од нив, потребно е веднаш да се покаеш за своите гревови и како што реков, да отидеш до првата џамија како со своето дело би ја посведочил искреноста на својата тевба (покајание).

Ете така пријателе мој, јас ти укажав на вистината, сега нема да може да кажеш на Судниот ден : ,,Господаре мој, немој да ме казнуваш зошто јас навистина незнаев.” Ама , се надевам пријателе мој дека ќе го послушаш своето срце кое е жедно и чија најголема желба му е да се напие од изворот на вистината кој се вика ИСЛАМ.

И сега полека, пријателе мој, јас и ти се разделуваме. Јас продолжувам по правиот пат, по патот кон вечното и единствено-вистинско задоволство и спас, а ти .....

СТАПАЛКИ ВО ПЕСОКОТ


Една ноќ еден човек имал сон. Сонувал дека оди низ плажа заедно до Господ.

На небото секавично се прикажувале сцени од неговиот живот. На секој кадар тој заблежувал два пара стапалки во песокот: едниот пар му припаѓал нему, а другиот на Господ.

Кога последната сцена од неговиот живот се појавила пред него, тој се загледал во стапалките во песокот.

Тој забележал дека повеќе пати за време од неговиот животен пат, имало само еден пар стапалки.

И забележал дека тоа е така во најтешките и најтажните времиња од неговиот живот.

Ова навистина го вознемирило и тој Го запрашал Господ:

"ГОСПОДИ, Ти рече дека дека откога ќе решам да те следам, ти цел пат ќе бидеш со мене.
Но јас забележав дека за време на најголемите тешкотии во мојот живот, има само еден пар стапалки.
Не разбирам зошто кога најмногу ми требаше, Ти ме напушти."

ГОСПОД одговори:

"Сине Мој, мое бесценето дете,
Јас те сакам и никогаш нема да те напуштам.
За време на твоите искушенија и страдања,
каде што гледаш дека има само еден пар стапалки,
знај дека Јас тогаш те носев тебе."



Изменето од Maran Ata - 24.Октомври.2008 во 11:23

Jas ovaa poema ja sretnav vo edna zbirka poezija od edna moja komshivka izdadena pred 6-7 god... ne veruvam deka taa ja "ukrala" od drugi, megutoa poemava e prekrasna i ne e loso ako drugi ja zele da ja koristat, devojkata e pravoslavna, ovaa pesna ja napisa posle edna teska soobrakajna nesreka so ja prezivea...