Вашето сведоштво

Што поголема е темнината, толку поблиску е изгрејсонцето!
Издржи!       

blueprayer напиша: Дечки може ке бидам оф топик ама морам да прашам.Не се правам светица...знам што сум и не барам оправдување за себе....туку си ја виткам главата на исповед...Кажете ми е дна работа....вие не ме знаете мене ете....Но човек кој е растен на многу поразличен начин од својата генерација и човек кој од 16 год носи огромни товари на свои плеќи и на сета мака се смее....Кога ке дојде правдата? кога ке пројде маката? Преголема е верувајте ми . Не сакам да раскажувам сега што се точно било....премногу е..Но дали јас на овој свет ке видам сонце? Сонце на правдата?Спирос фала ти

Не е воопшто оф-топик...
Не е лесно да се носи товарот кој ни го ставаат на плеќите... но понекогаш човек треба да застане и да се праша - дали можеби самиот тој не ги поставува плеќите така, та другите да товарат врз нив постојано? Убаво е да се помага на другите, ближни и далечни, но понекогаш земањето повеќе товар, може да ги превитка плеќите, и никому да не си му од полза - ниту себе си, ниту на оние чиј товар го носиш...
Понекогаш - кога е во таква ситуација - човек треба да пресече... со се. Да почне се од почеток, со сите. Јас така направив, за мене успеа.
Сепак - никој не може да ти каже што е најправилно за тебе и што треба да направиш.

blueprayer напиша: <font face="Courier New, Courier, mono" size="3">Ај и ја да се исповедам за денес. Деновиве на работа ми е крш. Секој со секој се кара како непријатели да сме си. Јас по грешка си го добив пред некоја недела ни крива ни должна така да на пик сум сега...Наеднаш работејки си ми текна дека синојка сретнав еден другар кој ми личи ептен на еден мој другар и си направив моабет со него како да е тој другиот. И почнав да се смеам како може таква утка да направам. Искрено само по една работа ги разликувам, што едниот закачува на буквата С. Иначе на изглед ми се ептен слични ...плави и двајцата и кец шишани. И откако еден колега ме праша што се смеам и почнав да му кажувам што се случи....колешката која ме обвини заедно со уште неколку души кај директорот пред некоја недела а јас реков дека со право не обвинува (по што ми се налутија колешките а и таа што не обвини ми се налути зашто застанав на нејзина страна изгледа а јас само правдата ја гледав) ми рече-А ти твоите другари по онаквото да не ги разликуваш???Само се насмеав и продолжив да им кажувам на колегите...по што се изнасмеавме...Денот беше фул со работа..глава не кренав....Откако дојде при крај една колешка секогаш што една друга ја креца у облаци дека највредна е (само за да ме омаловажи мене) уште имаше за работа а по пребројувањето сватив дека јас работев 3 методи а таа 1 и плус од таа 1 иста метода што ја работевме имав околу 300 проби повеке сработено. не завидувам не ситничарам...потписот стој кај што треба....само смешно ми падна како тоа неправдата е секогаш околу мене ...Дојдов дома....можеби јавно не кажав...баба ми е непокретна. Имаше удар. Од кревет не станува, а мајка ми пред 2-3 недели имаше операција...не смее многу да движи ниту да крева тешко. Буквално животот ми стана-оди на работа дојди прво види мајка оди нарани баба преоблечи измиј па напрај ручек па зачисти дома....сва среќа што сестра ми знае да ме замени....понекогаш. Дојдов после работа и тек дома ми се споија жичките. Си велам -секогаш ми велат морам да кутам зашто сум најмала-а зашто? мене не ме навредува некој да ме прај да не речам што??? не сум ли и јас иста како нив? од крв и месо? што се повеке од мене? кога сепак сиот товар на мене паѓа и на крај пак јас крива. почнав од нервоза да плачам зашто и да кажам на работа на главниот нема да верува а ако поверува само ке рече-Ане ти си најмала и ке кутиш. И пак истото ке се случува..ке ме вреѓа кој ке стигне. Од нервоза плачев ко детиште некое....дали од нервоза дали од болка не знам. Одам на работа ме стројат доаѓам дома проблеми и се ми е веке преку нос извадено.  Мајка ми има еден лош пристап кога ке ме види таква тажна. Таа место да ме утеши таа мис е дере зашто сум била тажна (ко да ја мора кловн увек да бидам) ..после неа следеше тако ми кој ми држеше предавање како требали да ја издигнам таа што така ми рекла. Само без никој да ме видел...А после тоа моето сонце беше веке овде на мсн и ме утеши...единствената моја светла точка моментално ми е тој. А сега? Сега сум многу посмирена од преска...сега решив јас да се променам кога тие не можат да се променат...кога на добро со лошо одат...сега нема може да сум злобна како што заслужуваат ама нема на злото со добро да му враќам. Никогаш повеке! Сега си уживам со моето мило и со http://www.youtube.com/watch?v=PEHJY0T9RsQ

Nemoj da places, zasto koga nekogas pak ce odlucis da pustis solza neka bide samo edna no neka vredi neka bide silna i koga ce padne od tvojot obraz neka bidne kako ogromna planina koja padja od tvoeto srce, neka se cue nejzinata moc koja ti i samo ti, i ja davas dodeka,ispraveno stois pred se sto zivotot ti go spremil, bolkata e samo nacin na koj slabosta izleguva od nasata dusa i koga boli nikogas nemoj da places zasto na toj nacin stanuvas samo posilna a umee da boli tolku mnogu nekogas.....

blueprayer напиша: Но дали јас на овој свет ке видам сонце? Сонце на правдата?

Брака и сестри...во надоврзување на горното мое сведоштво...Баба ми почина.

Нека биде вечен мир со неа...

ГОСПОД МИЛОСТИВ да ја помилува во вечното ЦАРСТВО и да и дари воскресение помеѓу праведниците

АМИН