Вашето сведоштво

Ако не ми веруваш мене роде, прашај којбило следбеник мухамеданов, ќе ти каже секој дека секој кој ВИСТИНСКИ е оддаден на БОГА е припадник на ИСЛАМОТ. Јас само сведочам дека само со ИСУСОВИОТ ДУХ, ИСУСОВИОТ ***** МИР, ќе биде совладан непријателот БОЖЈИ (шејтанот)! Не со адамовиот пат, не со мухамедановиот пат, ... туку со ИСУСОВИОТ **** ПАТ!

Нема друго ИМЕ под небото повисоко од ИСУСОВОТО!

Шалом!

Ооо..Ланетуллах!

Доста вече со тоа твоите Глупости,не треси зелени!

Ако си спреман за дебата Буѕрум,кога сакаш,само Најависе,ке се најдеме на Св.Јован Бигорски,само ти кажи,кога и пиши тука..(Блиску жиувам)

ова беше за Спирос!

Попрецизен од швајцарски часовник!

А бе луѓе, браќа и сестри, како да не пишувам, како да не го фалам Името Негово?!

Вчера останав покасно тука на форумов. Сабајле закаснив половина час за на работа и денес – поради тоа - не пладнував (што е кај мене обичај).

После работа си легнувам малку да се одморам и му ја предавам душата во БОЖЈАТА Милостива Рака. Будилникот во 16:45 го наместив да ми ѕвони во 17 и 15, што значи половина час. Еден брат пред некоја година ми даде совет да неспијам преку ден повеќе од 40 минути. ЈАс заспивајќи му велам на Господа – сабајле закаснив на работа но покрај тоа се беше како подмачкано, те молам да не се успијам па да неможам вечер како што е редно и пријатно да спијам. Заспав како јагне.
Кога половина час после тоа сум го исклучил часовникот и сум продолжил да спијам но точно 10 минути потоа во точно 17:25 точно 40 минути одкако легнав, влегува мојот татко по тело и извикува на цел глас: Еј чао рагаци! Каде сте што правите? Мојот телесен татко живее 17 километри подалеку од моето местоживење и евего предмалку дојде да ги поправа и реновира нашите скали што се преку 100 години стари. Тој е неверојатно вреден човек кој е роден на крајот на месец Март.

ХАЛЕЛУЈАХ! Прекрасен си Ти Милостив Жив Господи! ХАЛЕЛУЈАХ!


       
.

Изменето од spiros - 13.Октомври.2008 во 17:59

ГОСПОД знае што прави!

Вчера пак останав и пишував тука на форумов покaсно. Добив дури и опомена само затоашто критизирав на еден хумористичен начин одредени личности и заедници кои се ноторични против евреите и ги мразат како ...
Душава ме болеше а срецево ми прескочуваше. Така и отидов да спијам. Колку може еден збор да повреди некого, тоа е едно чудо!
Утредента (значи денеска) станав и како што е ред ...
На работа стигнав а таму преполно со работа. Самиот поглед можеше да го отепа чоека. Во 8 часот требаше да ми стигне колегата и да ми помогне. Само што стигна му спремив за него работа, малку одстрана од таму кај што сме во нормални услови. Тој тамам што почна да работи, доаѓа шефот и ми го бара да му го ослободам, бидејќи во друго одделение биле исто преполни па таму да им помогне. На колегата му се навлажнија очите а јас со шега пробав да ја опуштам атмосферата, самиот незнаејќи како ќе се излезе на крај. Овој шеф никогаш досега не ме оставил вака на “цедило“! Не пререков нити еден збор. Околу 10 часот морав да контолирам програма за рапорт и печатам етикети. Фрлиф еден краток поглед на форум (БОГ нека ми прости што го направив тоа на работно место) и ја видов темата за Тоше. Напишав тоа што ми лежеше на срце. Добив уште еднаш – сега дури и официјално преку лична порака – опомена од модераторот. Ме болеше како да би ми ја дал еден брат кој верува и го исповедува Евангелието ХРИСТОВО. Одтаму отидов право на местото кое нормално го работи мојот колега. Почнав да го правам тоа што е негова работа и после неколку минути ја гледам газдарицата која многу многу ретко се сретнува тука. Таа беше облечена во работнички мантил, слично на мене. Како некоја девојка ми заличе покрај нејзините 50тин години. Жена која е сопственик на фирма од околу 3000 работници низ цела европа. Фирма кој важи за урнек во поширокиот регион. Дури и од азијатските земји доаѓаат да би научиле нешто околу еколошкото и економското стопанисување. Се поздравивме и почнавме да зборуваме. Таа жена со тоа ниво на образование и култура, со такво внимание, почит и мудрост ме удостои што ми го разубави не само денот туку и неделата. Зборувавме за фамилијата, за работата, за светот, за БОГА. Која вера и познавање на Евангелието излезе од нејзината уста – ме зачуди. Таа буквално проповедаше и подучуваше (без покриена глава) цитирајќи го ХРИСТА. Ја подсетив на тоа дека нејзината глава не е покриена а таа се насмеа и острами. Се поздравивме и посакав среќа и продолжив да работам мислејќи на БОГА и фалејќи го Неговото ИМЕ!
Кога колегата не би бил денеска “прекомандиран“ во друго одделение јас сигурно со неа немаше да го водам овој духовен разговор. Му благодарам на БОГА што тој ми даде стрпление и доверба да не се попречам со шефот кога тој го стори тој потез.
Така се надевам и Му се молам да ни даде на сите вера и стрпление за работите што веднаш не ги разбираме а од една друга перспектива и време ни постануваат јасни. Знам дека ова е багатела во споредба на губење на сакана особа или слично. Знам дека најверојатно не би можел еден ваков пример да ги утеши оние ожалостените на Тоше или другите ожалостени, но пак одсрце би сакал да пробам и да им викнам силно на сите натажени и обесправени: ВЕРУВАЈТЕ МУ НА БОГА ПОВЕЌЕ, ОДКОЛКУ НА СВОЈОТ УМ!
Би сакал да можам да и кажам на една девојка што ја видов денес на телевизија која покажувајќи кон гробот на Тоше рече : “ Дојдов да му оставам цвеќе на неговиот вечен дом“ – Да и речам : Не драга сестричке, тоа не е Тошевиот вечен дом!
Има повторно гледање! Има воскресување од мртвите! Верувај на Христа сестричке! ВЕРУВАЈТЕ МУ на БОГА, ПОВЕЌЕ ОДКОЛКУ НА СВОЈОТ УМ!

АМИН






Изменето од spiros - 16.Октомври.2008 во 23:07

Мило - никој не заслужува злоба... кога ќе бидат злобни со тебе - ти врати им со насмевка. Само така можеш да победиш во таа битка.

Никогаш не заборавај дека не им правиш добро само заради нив, туку заради себе... колку и да звучи ова чудно.
Се сеќаваш на поуката - кога ќе те удрат по левиот образ, заврти го десниот?
Не е тоа за да бидеме покорни и да страдаме... а затоа што на тој начин го победуваме оној кој не удрил. Му покажуваме дека неговиот удар ништо не ни значи, затоа што телото може да страда, но не духот. Така и кај тебе - може емотивно да те повредат, но ако им вратиш - тогаш ти самата ќе си го повредиш духот и никој ништо нема да добие, а ти ќе изгубиш.
Трпението и смирението се најсилното оружје. Гневот и суетата се најголемиот непријател кој можеме да го имаме.
Затоа - насмевни се, помисли си само колку ли тежина имаат тие луѓе наоколу собрано штом се толку злобни и лоши, помоли се за нив, пушти си Тоше и биди среќна... затоа што тоа само од тебе зависи...

zidarski напиша: Мило - никој не заслужува злоба... кога ќе бидат злобни со тебе - ти врати им со насмевка. Само така можеш да победиш во таа битка.

Така е! Ана, знај дека кога на лошото со добро враќаш, ти си во стапките Христови (ЛОГОСАНАЛОГОС) а Благословот на ДУХОТ БОЖЈИ и Неговата воскресителна снага е се повеќе и повеќе врз и во тебе.
Блажени се и ќе бидат солзите на праведниците!

Издржи на ПАТОТ на МИЛОСТА!

Многу среќа и да посведочиш и другпат за поубаво


АМИН