ЗБУНЕТОВА ТЕМА

do

zbunet

bidejki gledam ja zatvorile temata "TEGLA" koja nudese dosta kreativen pristap i razmisluvanje,i doprva kje se razvivase..Drug pat site onie idei koj gi imas vo vid na temi otvaraj gi ovde,za da ne bideme uskrateni od Zbunet-ovoto nekonvenc. razmisluvanje.
Dole uniformi! Dole Mary Poppins!

... ocekuvav deneska tuka... da procitam... ama gledam... miloto moe zbuneto...nema napishano... ama utre... utre so utrinskoto kafe... 

...се сеќавам на нештата кои ме водеа кон непознат пат заради нејасно ветување, на утрото со геврек започнато и меѓу непознати со молк познат на сите, додека пејсажите минуваа брзо и еднолично повремено туркајќи ме во прегратките на сонот иако исправен зошто целта беше пред очите сакајќи со сите сили ветувањето да биде вистина. Само повремено ќе ми проструеше мисла дали воопшто подарокот беше наменет за мене или за некого на кого многу потсетувам. Минав како дух незабележан од новите обичаи со поинаков сјај во очите заради цели само ним познати, а јас бев благодарен што воопшто никој ништо и не ме праша зошто сум тргнал заради некое нејасно ветување.Патот и сонот меѓусебно измешани ми правеа коктел на паралелени доживувања заради кои јасноста и употребната вредност ја изгубија својата цел и потреба. Беше важно само движењето и бегањето од спорото умирање  на исто место зошто држење исто расположение подолго време како и живеење на исто место секого прави мртов кој заборава дека живеел се додека не заборави да дише.
Остана само мал дел од колачот на ветувањата, сонот за последен пат ме посети и се нагости со мојата душа што очекува, а потоа пејсажот застана за да излезам пред него и ме запознае со новиот воздух од кој ноздрвите почнаа да ми работат како правосмукалака.
Погледите незаинтересирани, љубопитни или прозирни само минуваа со брзината на интересот се до ветувањето што се материјализира во бело како што прави и секој ангел и помислив навистина дека се се состои од вербата...

ZBUNETTTTTTTTTT.... NO COMMENT FOR YOU

...како некој сите дрва да ги исекол, до каде поглед допира се простира чистината на стерилноста, а утринското кафе без шеќер ме подготвува за текот на секојдневните повторувања, мутави персеверации со бледи опсервации како подлога н стабилни декаденции и сето тоа со горчлива жица поклонувајќи се на богот на пивото кој не чека на крајот од деновите исполнети со пот и желба за дружење на луѓе кои се потрошиле уште во првите денови од животот, а не беа винивни зошто воладеросите си набраа човечки души од кокошарникот заради обилен доручек надевајќи се дека денес гостите ќе си заминат. Болести ги закачуваа нивните животинки мајмунски, не знаејќи дека по некоја животинка одбиваше да биде така третирана, како кога волчјакот ни седна на возачко седиште, одбивајќи го со презир гепекот од караванот, ни предизвика само гласно смеење, никој од нас не разбра дека во тој момент покажа душа поголема од било кој од нас, воладеросите не го сакаа волчјакот, разбраа само дека не е добра храна како кога ловецот пцуе под брада нишанејќи по еленот кој само подрипнуваше заради кој не можеше да постигне чиста цел за трофејот со кој долго ќе се фалеше, нишанот го помести по другиот кој мирно си пасеше, како да се прашуваше дали е подобро да му ја разнесе главата или ногата чекајќи крвникот да го искасапи додека се гледаат очи во очи као заљубени во тие последни моменти кога му ја префла сета онаа доблест што ја стекна....

zbunet so zakute be ??

pa so prais beeeeeeee ??