Напиши љубовен текст (дневник на вашата душа)...

Da Ljubis znaci dA Gubish

hanna4ever напиша: Nemam pravo da pisuvam za nas, a sepak eve me ovde da otkinam del od mojata dusa, onoj del koj tolku vesto go sokrivam od tebe. Znam deka ljubovta ne e ona sto ne spojuva, znam deka sme stanale premnogu cinicni za nea, znam deka prazninata sto ja nosime vo sebe e pregolema, znam deka e polesno da ne mislime na nea. Osamenosta ni ja kroi sudbinata, a nie ko da ne znaeme kade vodi ovoj pat. Me baknuvas so neznost, a me odbivas so ramnodusnost. Ne znaes kolku netrpelivo gi iscekuvam momentite na nevnimanie, momentite na slabost, koga za mig ja snemuva maskata sto te krie, koga za mig poglednuvam vo tvoeto srce. Nemam pravo da pisuvam za nas, ne ovde, zosto nie sme daleku od ona sto se narekuva ljubov. No sepak mozes da mi priznaes edno..vo seta nasa razlicnost, nesovpagjanje, pokraj site prepreki i zidovi sto stojat megju nas, sepak sme se uste ovde, se uste ja igrame svojata uloga, se uste se lazeme deka ne e ljubov ona sto ni treba. Nemam pravo da pisuvam za nas, no veruvaj mi, ako postoi nesto sto ne vrzuva posilno od se, toa e neverojatnata vestina da se lazeme sebesi. Dali nekogas si se prasal, mu veruvas li na sopstvenite zborovi? Kreirame svet na lagi, ziveeme daleku od vistinata, begame od samite sebe. Nemam pravo da pisuvam za nas, no veruvaj mi, znam sto e toa sto ne spojuva.

Site tekstovi , posebno ovaj ti se prekrasni , senadevam deka ne pisuvash od licno iskustvo, ednostavno me dopre i natazi, preubavo...

За мојата најголема љубов

Зошто сеуште не можам да те заборавам? Зошто сеуште свесно продолжувам со оваа игра кога знам дека на крајот повторно јас ке бидам таа што ќе изгуби, таа што повторно ќе остане со скршено срце. Но како... кажи ми како да се одалечам од тебе... како да прекинам да мислам на тебе... како да му кажам на срцево дека не си за мене, дека нема да се смениш никогаш... како да избегам далеку од тебе, да се сокријам во некој мрачен агол каде што ти нема да можеш да ги слушнеш довикувањата на мојата душа, како? Повторно истата приказна, повторно се врти оној магичен круг од кој не сум способна да излезам. Се прашувам со што ли заслужи да те сакам толку, со што? Со болката која ми ја нанесе толку пати, со деновите кога немав слушнато ни глас од тебе, со сите пораки кои никогаш не ми ги прати, со сета упорност која никогаш не ја видов кај тебе? Со сето ова ли, кажи ми? Беше доволен само еден момент да те засакам, и сега знам дека нема да ми биде доволен ни еден цел живот за да те заборавам... Се уште те сакам, а тоа ме убива... Не можам повеќе... не можам повеќе да ги задржам солзиве кои ми го раскинуваат срцето... Се уште се надевам на некоја среќна епизода со тебе, а длабоко во себе знам дека не заслужуваш... Но оваа љубов е посилна од сите страдања, посилна од разумот, посилна од реалноста... Не можам да се откажам од тебе знам... само се залажував сето ова време... не можам да те оставам во минатото како еден заборавен спомен на тинејџерската љубов... едноставно не можам... иако со твоето присуство ги будиш сите можни чувства во мене, иако внесуваш сомнежи во сите мои одлуки, иако полека ме убиваш... јас знам дека секогаш ќе те сакам.
А сега повторно се појавуваш во мојот живот, со нови ветувања. Со нови одговори, а сепак оној ист поглед во очите кој никогаш не успеав да го одгатнам... кој секогаш ветуваше многу, а на крајот не правеше ништо... Но дали овојпат е поинаку, се прашувам... дали повторно да ти го дадам моето срце? Можно ли е да се смени конечно? Милион прашања кои постојано патуваат во моите мисли... Милион прашања, милион двоумења... а само еден нем глас во далечината, глас без одговор... Помогни ми, дај ми причина да ти верувам, дај ми причина да продолжам со овој живот, живот кој застана таму каде што пред некое време престанавме да постоиме јас и ти...

evridika напиша: i SE DODEKA IMAS SRCE,KE IMA KOJ DA TI GO KRSI!!!

ako nemas srce  nikogas i nema ni da sretnes srcekrsac
nikoags i nema da pocustvuvas bolka na ljubovta
pa nitu i ljubov

bravos evridika - epten dobra misla

wow....

Седам повторна на тастура, да пишувам за тебе. Колку ли време помина? Колку ли лета поминаа, колку непроспиени ноќи, твојот лик, втиснат во мојот ум. Се обидував да те заборавам, барав изговор, се обидував да те заменам со друга, но не можев, твојот бит, е во мене, твојата лик е лек за мене. Патувам секој ден, патувам насекаде со мојата насмевка, а длабоко во мене е само жал, што ти не си до мене. Драга моја, колку време помина? Драга моја, колку ли ноќи ти требаа да ме заборавиш, дали беше времето или просторот што не раздели? И сега повторно ти си во моите мисли, залудно се обидував, залудно пробував, но никогаш повторно не те пронајдов. Се обидував да те заменам, драга моја, но не успеав, не успеав да ја пронајдам твојата насмевка, да ја пронајдам твојата милост, твојата жар, твојата љубов. Знам, драга моја, никогаш повторна нема да бидам во твојата прегратка, знам дека никогаш повеќе нема да биде минатото, иднина, знам дека повеќе никогаш нема да ја слушаме нашата песна, знам дека никогаш нема да ја осетам твојата топлина, но знам дека длабоко во мене засекогаш ќе те барам...И повторно димот од цигарите, ја облеаа мојата соба, со спомени на некое време, драга моја...

        .....TI

Nesto ti nedostasuva, no, ti samata go ottrgnuvas od sebe...
Nesto te maci, no zosto go baras odgovorot na pogresno mesto...?
Nemozes da se boris so stavot vo sebe, mozes da go pobedis ili da go ostavis da te unisti.
Ne posakuvaj da go vidis nevidlivoto , posakaj da go pocuvstvuvas ! (ah ljubov)
Nemoj da veruvas na zborovite, potrudi se da gi realiziras!
Nemoj da places vo sonot, nasmevni se na utroto toa e realnosta!
Nemoj da ja baras ljubovta, koga taa ke dojde ke go pocustvuvas toa..!
Najdi vreme da ja svatis sustinata na nekoi raboti vo zivotot, ne dozvoluvaj sutinata da te vodi.
Razmisluvaj za ljubovta no nikogas ne ja posakuvaj takva, taa nikogas ne e onakva kakva sto ja zamisluvas...
Bidi hrabra i odi po patot na tvojot bog,i ne pokoruvaj se na zlite nesta...
i tokmu togas ke se pronajdes TI !!!