Критики позитивни/негативни на личните тв

majstorce62 напиша: СЕНКА Сенка сум, се влечкам пред себе и не се погледнувам... Сакам да се згазнам, да се поминам, да се престигнам но секогаш сум побрз од чекорот што сака да ги столчи контурите на новата намисла за отривање на закопаните монети на последните воини на светлината. Сенка сум... Безлична издолженост по плочникот на тврдоглавоста за три должини повеќе и подолго од вредноста што никогаш не ќе ја спознаам...

...БРАВО МАЈСТОРЕ(АВТОМЕХАНИЧАРЕ..)..НИ ENGLEZOT НЕ МОЖЕ ВАКВА ПЕСНА ЗА ТЕНДЕР ДА НАПИШЕ..!ДО ДУШЕ СЕГА НЕ ЈА ЧИТАВ,АМА ЗНАМ ДЕКА Е СУПЕР

super babicka напиша: Srekna sum sto MAJSTORCE62 povtorno go citam bidejki so marija-magdalena se moite favoriti koi so zadovolstvo gi citam/a mozebi i gresam bidejki podolgo vreme ne sum prisatna na forumov .pozdrav do nego i negoviot pisan zbor!

...same here, i ja si gi chitam, obavezno i redovno...kako i site drugi, ovaa ovdeka u najmala ruka za mene e bogatstvo se sho se postira, bez razlika na stilovite i na sodrzinite...se nadevam deka i ponataka ke ima kvalitetni tvorbi da se chitaat ovdeka, samo toa e bitno, dugo ne...

Поделено јас

Прозорците се ширум отворени
а јас длабоко вдишувам.

Го вдишувам мирисот на
расцветаните копнежи
во мојата градина.

Ги затворам очите
и ги подавам рацете
за да ја земам в прегратка
силуетата која ме повикува
подавајќи ги своите дланки.

Низ шепот
кој одѕвонува надалеку,
со писмо кое спие
во нејзиното сандаче
ја замолив да дојде
да лежиме на тревникот
под ѕвезденото небо.

Дојде и
ми прости
што бев глува додека таа ме довикуваше
ми прости
што бев слепа додека таа стоеше пред мене
ми прости
што бев нема додека таа бараше прошка
а јас заминав дома вртејќи и го грбот
не знаејќи дека е зад мене.

А јас ја прегрнав зашто ја сакам.
Со нашата сила ги поместивме границите
и сега сме едно
вгнездени во нашите прегратки.


Најпосле оптимизам и во твоите стихови... Доста им беше на сенките и на сеништата. Метафори со сонце во душата. Подавање рака на отфрлената половина, без која сепак не се може... Држи ја силно во прегратката и не пуштај ја... Таа имала доблест да ти прости...Отфрлените секогаш имаат доблест да простуваат. Кога нешто е цело не постојат граници и пречки што ќе му го сопрат чекорпт кон среќата.

Изменето од majstorce62 - 20.Јуни.2008 во 20:52

ПОТКОЖНО БУБАЛЧЕ (majstorce)

Моето поткожно бубалче има име

што се римува со имињата

на сите непрегорени пенушки на копнежот,

на сите непресушени извори на надежта,

на сите неизглодани коски на недосонот,

на сите непремостени брегови на болот,

на сите мои настојувања

да ги разоткријам тајните

на формулата по која прецизно се мешаат

мирисите на окопнатите времиња

со стравот што ме демнее

од пештерите на темните планини...



Моето поткожно бубалче ги прескокнува

времињата со безгрижност на вљубена принцеза,

во чија дијадема светат дијамантите на шегите

со кои и ја скокоткам насмевката

понежна од тулот на летните квечерини

- необмислено со никаков концепт од книгите

на војувањето на варварските племиња.





Моето поткожно бубалче ги знае наизуст

и на прсти, како молитва пред спиење,

сите утоки во кои ги усовршував дарбите

за ловење плашици во матно

и ги сортира во класорите

на недоиграните прескакулици

од најскритите сокачиња на сонот за растење

како монети од одамна исчезната цивилизација

со истата важност како и тогаш,

кога ги ковеле задоцнетите ковачите на среќата

место клуч за митниците на големите победи.


Моето поткожно бубалче...

------------------
si kaza deka te nerviraat 'plitki' rakopleskanja bez konstruktivna kritika, ama koga mi se dopagja - mi se dopagja, pa ti nerviraj se kolku sakas

majstorce62 напиша: Во твоите песни поимот реалност станува синонимна вредност на поимот суровост... Факт е дека тоа е точно... Животот е борба, а борбата по дефиниција е сурова... Но има една поговорка која вели, „Ако не можеш да го победиш, придружи му се!“ А тебе тоа како да те нервира многу, па тежнееш кон изолирање во оној дел од денот кој е личен и лишен од идиотштината што не опкружува... Е, што сега, ќе се предадеш ли или ќе се бориш...

Zalno e sto nekoj glas ne mi dozvoluva da se pridruzam ili da im rakopleskam na idiotite koi manipuliraat so nasite zivoti. Kalta pod noktite pocna da mi izleguva nadvor i da mi gi valka dlankite, onie koi bi trebalo gordo da gi prikazeme pred onie sto gi sakame, a nie naprotiv gi zarazuvame onaka kako e predvideno od decata na "Mengele" koi postojat so cel da ja zatrujat coveckata dusa. Kako i da e, svesen sum deka sum eden od kucinjata sto laat dodeka karvanot si vrvi, no zar ne e vo kuceskata priroda da lae po se sto se vrti ? 

majstore
zabrisi so metlata sandakot ti e poln prasina



Изменето од anakin - 21.Јуни.2008 во 23:54

Не сум бил одамна овде,па заборавив дека има бришење на сандачето...