Напиши љубовен текст (дневник на вашата душа)...

Фросина,
Помина многу време од таа топла августовска вечер, 2002 година. Таа вечер не можев да заспијам од возбуда и среќа. Но набргу се` се смени. Испаднав многу наивен и глупав. Секогаш ќе ме јаде совеста. Секогаш ќе се сеќавам на тебе. Има една убава мисла: Оној што ќе се откаже од онаа што најмногу му значи, после ќе трча по оние што најмалку му значат.

Ти се обраќам и тебе, Еми.
Многу време помина од летото 2000 г. Не можам да си објаснав како можев да бидам толку глупав...Прости ми.

Не знам како да ти докажам дека не сум добра личност, дека не сум вредна да се трудиш и да се надеваш. Не знам како да те натерам да сфатиш дека секогаш нивната одлука ќе биде посилна од мојата, дека нивната намера ќе биде извршена до крај, дека јас нема да си дозволам да ги разочарам. Да бев родена на друго место, во друго време, можеби ќе бев посилна, можеби немаше нивните зборови секогаш да ме доведуваат до солзи, можеби ќе бев попаметна и ќе те пуштев да си одиш на време. Да, себична сум, таква сум а ти во таква се заљуби. Тие ми велат јас да отворам очи, а всушност ти не знаеш кого галиш секој ден. Лажга, кукавица, лицемерна, сето тоа сум. Крадев минути од денот за да бидам со тебе, измислував лаги за само уште еден момент, бев фина со твоите а ги слушав моите како ги понижуваат. Ми велат дека ми треба нешто повеќе во животот. Која иронија. Ти си тој што не заслужува на некоја како мене да си го троши животот. Да, јас се надевам, дека еден ден ќе дојдеш и ќе ми кажеш дека не ме сакаш, дека си сретнал друга. Тогаш ќе бидам најсреќна. Во сета моја мизерија и тага, во сите солзи и деновите исполнети со каење, јас ќе бидам среќна. Те молам, остави ме, зошто јас немам храброст да го направам тоа.

Лесна песна

Замисли...
сакав да пишувам...
и по трет пат започнувам.
за Недостигањето,
за Осаменоста,
за Тагата,
за Тебе...колку си ми далечен
и за моето срце
бавно и болно чука

и лесна ја нареков
а толку тешко ја чувствувам
уште еден товар, наместо олеснување
уште една солза, наместо насмевка.
Уште еден ден...црно бел
Без боја и глас
Само Тишината...само Тишината и Јас

...ми недостасуваш

Monuska напиша: Не знам како да ти докажам дека не сум добра личност, дека не сум вредна да се трудиш и да се надеваш. Не знам како да те натерам да сфатиш дека секогаш нивната одлука ќе биде посилна од мојата, дека нивната намера ќе биде извршена до крај, дека јас нема да си дозволам да ги разочарам. Да бев родена на друго место, во друго време, можеби ќе бев посилна, можеби немаше нивните зборови секогаш да ме доведуваат до солзи, можеби ќе бев попаметна и ќе те пуштев да си одиш на време. Да, себична сум, таква сум а ти во таква се заљуби. Тие ми велат јас да отворам очи, а всушност ти не знаеш кого галиш секој ден. Лажга, кукавица, лицемерна, сето тоа сум. Крадев минути од денот за да бидам со тебе, измислував лаги за само уште еден момент, бев фина со твоите а ги слушав моите како ги понижуваат. Ми велат дека ми треба нешто повеќе во животот. Која иронија. Ти си тој што не заслужува на некоја како мене да си го троши животот. Да, јас се надевам, дека еден ден ќе дојдеш и ќе ми кажеш дека не ме сакаш, дека си сретнал друга. Тогаш ќе бидам најсреќна. Во сета моја мизерија и тага, во сите солзи и деновите исполнети со каење, јас ќе бидам среќна. Те молам, остави ме, зошто јас немам храброст да го направам тоа.

„не пери се со своите мани, или со советите на другите ако не ме сакаш. ми редиш причини, сопки и пердиња за да не те гледам, ми посакуваш подобра од себе - некоја што не си ти и тоа што го сакам во тебе. ме молиш за храброст да си ја отсечам раката, да си го извадам окото, оти така ќе бидам посреќен. дали се слушаш себе си низ вревата на сите други, кога веќе не ме слушаш мене? може ли за миг да останеме насамо јас и ти на средина на празен стадион без навивачи, па да видиме дали можеме заедно да победиме?“

прости, Монушка, што ти се плеткам во приватноста, ама да бев едно машко, така ќе ти одговорев

Te sakav,no ti toa ne go svati!
Ednas si otide-i pak mi se vrati.
A dali ne treba ti sega da patis??
I ne mislese deka pak ke mi se vratis??
No sega jas ne sakam kaj mene pak
sakam samo da me sakas i da PATIS!!

Sama sum...A zosto??Zosto si zamina??Me ostavi vo solzi ama so ljubov vo srceto.Zosto im veruvase na onie sto bea okolu tebe.Poveruva deka se sakam samo sebesi...a jas veruvaj mi,nikogas nema da prestanam da mislam na tebe.Ti si nesto so ne se zaborava,ti si mojata najgolema ljubov.Ti si mojata sreka,mojot zivot.Tolku mnogu posakuvam da si sega do mene Da mi kazes TI SI MI SE najmila moja
Mrak i tisina... ah kade si??
Ke te vidam li nekogas pak??

Те бара...лево...десно...на сите страни...а никој нема. Барем еден глас да чуе, да знае на каде да оди. Барем еден чекор да види да знае на каде да оди. Барем еден знак да види....ќе знае каде да оди. Но нема. Само пусто сивило виснало над облаците, се спрема голем дожд. Дожд преполн со тага во себе, како среќата да ја јаде и ја проголтува длабоко зад облаците...Сеуште те бара. Мисли каде си. А тебе те нема...не знае ни кој си ...како постела рано наместена нејзината среќа одамна е предвидена до која граница ќе оди. Како да сака насмевката да ја калеми на тажното лице. И успева. Одамна е така. Само рој од дождови знаат да го попречат тоа....Застана на мократа трева...како и секогаш боса. Чевлите и беа во раце. Така боса се чуствуваше поискрена од се. Како и земјата да сакаше да ја осети, како и тревата да сакаше да знае дека нема што да крие. Срцето и беше кршено...кршено...кршено....лепено..спојувано....и пак знае да љуби, и пак знае да се насмее од срце, и пак знае да направи грешка поради тоа. Веќе беше на лулашките....можеби од страна гледано морбидно, девојка во фустан се лула, но од нејзина страна убаво, таа девојка секогаш си ја полнеше душата на тие лулашки...капки дожд паѓаа по нејзиното лице, се поосамена се чуствуваше...Пееше тивка песна и со косата за момент одмавнуваше....зар немаше кој да и подаде рака? Зар немаше никој до неа? Не, немаше. Не ни имало во брзо време. А со душа чекаше, а секого одбиваше.....
Стана и полека зачекори кон капијата...го гледаше мракот во дворот а само капките дожд на тревата отсјајуваа....утре е нов ден....


Изменето од blueprayer - 07.Јуни.2008 во 00:03