Символот на верата

Толкување 1

Символoт на верата – е торжествено исповедање на христијанските догмати. Тој се чита или се пее за време на Литургијата, пред почетокот на евхаристискиот канон.

Првиот збор на тој свештен текст; „верувам” – е поврзан со секој нареден член на Символот и му придава на тоа заедничко изјавување на верата карактер на лично учествување и одговорност на секој член на Црквата, кој заедно со другите вели „верувам”, и (понатаму) „исповедам”, „чекам” (т.е. очекувам со надеж).

Но, доволоно ли е (верата) да се исповеда само со уста, па дури, со срдечна набожност, ако умот не се прилепува кон смислата на тие зборови, што биле изнајдени од отците на Црквата, за Богооткриената вистина да стане достапна за секој човечки разум, просветен со верата во Христа?

Големиот православен богослов од минатиот век; Митрополитот Филарет Московски, правеше разлика меѓу верата како Богооткриена Вистина и верата како свесно примање на откровението. Слепата приврзаност кон авторитетот на верата не е доволна за да се „има вера”. Св. Филарет напишал; додека нашата вера е само прифаќање на Светото Писмо и Символот на верата, таа му припаѓа на Бога, на Неговите пророци, на Неговите апостоли, на отците на Црквата, но тоа сè уште не е наша вера. Дури кога верата се закрепнува во нашите мисли, нашето паметење - тогаш ние сме ја нашле верата, имаме вера. Значи, неопходно е да се изучат сите 12 членови на Символот на верата, за зборовите кои ние ги слушаме на секоја литургија, да ја разбудат нашата мисла и да нè направат свесни членови на Црквата Христова...

(Свиток)

Kako prvo, da pochneme so zborot simvol.Zoshto se koristi denes ovoj arhaichen zbor, koj nikade poveke ne se upotrebuva i verojatno dobar broj lugje nema nitu da go razberat, vmesto literaturniot makedonski zbor simbol?

Mozhebi ova prashanje vi izgleda retorichko i formalno, no jas mislam deka ushte vo start toa pokazhuva deka imame razlichni pogledi za nekoi raboti. Ako upotrebata na nekakva izumrena terminologija se smeta kako kvalitet i doblest zatoa sto so toa se reflektira nekoja istorija, tradicija, obichaj, vrednost, verska i religiozna tezhina i kvalitet, jas toa go razbiram sosem sprotivno. Za mene toa e potpolno iskluchuvanje od segashniot moment na realnosta, beganje vo nekakvo minato koe poveke ne se zhivee vo segashninata, davanje prividna vrednost na neshtata samo zatoa sto se upotrebuva "star crkoven jazik" i posvetuvanje nepotrebno vnimanie na formata vmesto na sodrzhinata.

P.S. Koga sme veke kaj arhaizmite, sto znachi zborot "torzhestveno"?

P.P.S. Mi se dopagja delot za svesta pozadi zborovite (mi se vkochanija prstive od kucanje po tastaturava na kompjuterot za toa deka najvazhna e svesta sto stoi pozadi zborovite i delata) ama na toa mozhebi ke se navratam podocna.... ne bi sakal sega da go rasplinuvam prashanjeto za upotrebata na arhaizmi vo komunikacijata so deneshniot chovek (bez obzir dali e vernik ili nevernik).

Изменето од Messenger - 30.Мај.2008 во 01:36

I sto e pobitno ako se upotrebi zborot "simvol" vmesto "simbol" ?

I sto e pobitno, dali da se upotrebi arhaizam (i lugjeto verojatno da ne te razberat kako sto treba), samo zatoa sto taka se zborelo pred iljada godini ili da se upotrebi soodveten zbor ( i sigurno site da te razberat) sto se upotrebuva denes?

Dali vrednosta na sodrzhinata na kazhanoto ke se zgolemi ako se upotrebi arhaizam ili ke se namali ako se upotrebi soodveten deneshen zbor?

Dali mozhebi upotrebata na arhaizmi ne pravi da zvuchime poproduhoveno i poavtentichno? Taka lugjeto ke imaat poveke respekt kon kazhanoto?

Sto e poentata tuka so upotrebata na takviot rechnik?

Изменето од Messenger - 30.Мај.2008 во 01:42

Та, да се вратиме на темата...

1. Верувам во едниот Бог Отец, Седржител, Творец на небото и земјата, на сé видливо и невидливо.

Самиот текст почнува со фразата Верувам... поставува услов за прифаќање на верата, или поставува основа, упатство кон неа...?

Месинџер, ова е добро прашање, и одамна се спремам да го поставам како посебна тема... Во врска со зборот Символ - има друго значење... но конкретно за користењето на старо-словенски јазик, можеме да отвориме посебна тема, за да не ја растураме оваа... Мислам дека ќе биде многу интересно да се чујат коментари на по тоа прашање.

Торжествено - свечено...
Темата за литературниот македонски јазик е посебен муабет - од една страна можеби си во право со муабетот, од друга страна, 80% од нацијата зборува на јазик и користи зборови сосема различни од литературниот, кој е скалапен доста набрзина и со многу малку поправки понатаму (реално, само две). Јазикот е жива материја и се менува, се развива и се додаваат зборови и изрази. При формирањето на македонскиот јазик - тој е осакатен страшно од брзањето и од разни политички одлуки. Затоа има толку беден речник, додека говорниот македонски јазик (особено одредени наречја) имаат неверојатна ризница на изрази и зборови. Но тоа е друга тема...

Messenger, наспроти тралалајќите на Al Masih Qam дека зборот "символ" е некаков си различен збор од зборот "симбол" во македонскиот јазик, дозволи ми да ти ја укажам вистинската причина зошто овој архаичен збор е "символ", а не "симбол".

Проблемот е во тоа што православието, при преводите од грчката православна литература, има превземено многу грцизми. Во грчкиот јазик не постојат буквите "Б" и "Ш". Затоа овој збор во грчкиот јазик е "символ",  а не "симбол". И православните наместо да го преведат овој збор со адекватниот наш збор "симбол", тие го превземале грчкиот збор "символ".

Ова не е единствен пример за грцизми во православието. Скоро сите имиња на личности, градови и места во православната Библијата се грцизми. Зошто? Затоа што православните не ги вршат своите преводи (на Стариот Завет) од еврејските манускрипти, туку од Септуагината (Грчкиот превод на Стариот Завет). И бидејќи во грчкиот јазик ги нема буквите "Б" и "Ш", букви кои изобилуваат во еврејскиот јазик, сите имиња кои се направени од Септуагинтата се ОСАКАТЕНИ.

Види колку немудро постапуваат со преводите. Во еврејскиот и македонскиот јазик постојат буквите Б и Ш. И наместо тие да преведуваат од еврејските ракописи (Масоретскиот текст), тие вршат превод од превод (не дозволено во Обиденетото Библиско Друштво) и затоа буквата Б преминува во буквата В, и Буквата Ш преминува во буквата С. И така ги добиваме имињата Вирсаева (а треба Бетшеба), Ветил (а треба Бетел), Сапфира (а треба Шапира), Варнава (а треба Барнаба) итн.

Изменето од EvAngelos - 31.Мај.2008 во 17:25