Hz. Muhammed - Лав Н. Толстој (затаената книга)

„Обожување е приближување кон Алах со воздигнување на душата на верникот кој упатува молба.“[1]

„Смртта е мост, на пријателот му го приближува пријателот.“[1]

„Мојата сиромаштија е изворот на мојата чест.“[1]

„Блудството на очите е гледањето, блудството на јазикот е говорот. Душата чувствува желба и копнеж, а органите тоа ќе го потврдат или негираат.“[1]

„Најомразена работа кај Алах е истакнувањето на мажите и жените во обожувањето.“[2]

„Возвишениот Алах е Сомилосен кон оние што се издржуваат од својата заработка, а не кон оние што се издржуваат просејќи.“[3]

„Кога ќе завршел со намазот[1], Мухамед имал навика да ја каже следнава дова[2]:

Алаху мој! Те молам за мојата цврста верба во Тебе. Те молам да бидам спремен за Правиот Пат. Ти се клањам наедевајќи се на Твојата милост и моќ. Ти се молам на Тебе, Кој што ги бришеш моите грешки, Кој што си ми дал чисто срце и исправен говор. Ти се молам на Тебе, Кој што ми препорачуваш работење добро и ме чуваш од зли дела и грешки. Те молам за прошка на гревовите кои што сум ги сторил тајно или јавно.“[3]

„Ако се запостави науката, таа се губи, ја снемува во рацете на оние кои што не заслужуваат. Вистински алим[1] е оној што своето знаење го применува во својот живот.“[2]

„Возвишениот Алах нема да го земе помнењето на учените луѓе, ѕуку ќе направи да да ги снемува од лицето на Земјата. На крајот, на Земјата нема да има научници. Луѓето помеѓу себе ќе бираат незналици за лидери. Тие ќе бидат прашани за проблемите, иако нема да знаат ништо, ќе издаваат фетви. На крај ќе се вовлечат во глупост и себеси и другите луѓе.“[3]