ЗБУНЕТОВА ТЕМА

.....sega sama sebe se zbuniv

URAAAA!!!
[:D/]

ZBUNET SE VRAKJA VO FORMA!!!
Nesto se bese povlekol od PRVITE BORBENI REDOVI.

"... bas je dobro, videti te opet, staviti ruke na tvoja ramena...kao nekad ..."





Изменето од filmadzijka - 17.Мај.2008 во 23:40

...velis dojde da vidis od kade muzika sviri, sto ti e tolku poznata, kako za tebe pravena i sto eci naokolu, a ne zaglusuva...velis zar dusa moze ispusta  zvuci tolku milni pod koza sto setaat i usi izbegnuvaat...evoluiram...ne mozese poinaku zosto go zapali fitilot za koj nikoj i ne znae deka postoi...nikoj ne znaevme deka dusata znae da pee i sviri za da ja natera tvojata da zaigra, posvetena na cel edinstvena i semozna od koja se proizleguva i koja e so se povrzana...ova veke ne se narekuva ljubov, odamna go nadrasna zborot so site negovi znacenje...edinstvena posvetenost, sustinska zelba od prapocetokot socuvana...pocetok i cel sama po sebe od koja strana i da i prijdes...go odvoiv bozenstvenoto od tebe, sega si svetlecka aura so novi boi dosega nevideni so niedno oko...sega si oblak koj lebdi i si poigruva so mojata svest, sega si sila koja gi prati grmotevicite za da mi kaze deka nema mesto za strav koga e otvoreno nesto sto e del od potporata na svetot...povlekov noga ?...sega site ke se zasakaat ?...toa bese mojata uloga vo bozjata prestava dodeka gi gledam Peter Pan i Alhemicarot so plavkast sjaj kako stojat na ridot i mi se smeskaat...deka ljubovta ima koeficient, a nasiot e dosta visok, najposle ne mora da bideme veke inteligentni, samo treba da sakame da ziveeme bez da go trgneme pogledot eden od drug...

Denes, vcera...ne e ova od denes, ti si daleku od site zemski gmizenja i valkanje po kalta, jas seuste sum tamu kako eden od lesinarite sto se grizat megusebno za koska i na moment...ke se setam na tebe...zenici ke mi se stesnat od svetlinata koja doaga zaedno so tebe i mehanicki ja stavam dlankata na vegata kako da naiduvas, a nasmevka mi zari po liceto poigruvajki si so sekoe moe muskulce niz obrazi...no nabrgu svakam deka bil nekoj drug oblak i se ustremuvam da kolvam po troskite nesebicno delejki lakti vo rebra po znajni i neznajni...zivot e toa...
Koga ke legnam ti me guskas kako me guskase nekogas koga ne mozese da se uspies bez da go slusas moeto srce kako cuka...koga ke se razbudam, te nema, ne sakajki da priznaam deka si del od eden ubav son sto nasilno go povtoruvam znaejki deka mestoto ti e odamna rezervirano visoko gore kade nie obicnite sinuvame vrat za da pogledame...nisto nema da ja izmeni mojata ljubov...jas te sakav valkana i smotana kako mene svatliva i predvidliva, lesno nasmevliva...
So vrvovite od prstite dopiram se sto me potsetuva na tebe, go zemam vo race i pomirisuvam, zatvorajki gi ocite i na sekund ne sum sam...kakvo cuvstvo...