МУХАММЕД А.С.

Časni k*r'an je sažet iz svega što je dobro i trajno iz prošlih učenja i dopunjen onim što je u njima nedostajalo, a bilo je potrebno ljudima za njihov najviši moralni i duhovni razvoj.

Časni k*r'an kaže da je Bog uzeo sva lijepa učenja iz prošlosti i uvrstio u našu Objavu kao učenja islama., što potvrđuju riječi:

„U k*r'anu su svi propisi ispravni“

(k*r'an, 98:4)

A svi ti ispravni propisi, koji su trajnog značaja i mogu se pronaći u prijašnjim učenjima, mogu samo poslužiti kao još jedan od dokaza ispravnosti učenja islama.

k*r'an stoji kao sudija, što on ustvari i jeste, nad svim tim prijašnjim učenjima i ispravlja sve nepravilnosti koje se u njima nalaze.

Stoga tvrdnja da je hazreti Muhamed, s.a.v.s., bio zadivljen učenjem kršćana je pogrešna i sasvim netačna. Tako nešto može izreći samo neko ko uopšte ne poznaje učenje islama, a učenje islama ima  dovoljno argumenata kojima se takve tvrdnje mogu veoma lahko pobiti, što dokazuje i ovaj kratki tekst kojeg ste upravo pročitali.

Толеранцијата – моралот на Божествената Порака

Бог сакаше Неговиот Пратеник да ја практикува особината на толерантноста кон останатите, без тоа да има влијание врз содржината на неговата порака, а не да се однесува кон проблемите со индиферентност или да го избегнува вистинскиот пат, бидејќи отвореноста кон неверниците постои со цел да поверуваат. Оттука, Пратеникот не ги толерираше религиозните прашања за да им удоволи на неверниците, бидејќи целта не му беше да ги привлече луѓето кон себе, туку да ги убеди во прифаќањето на исламското верување. Па како можеше да ги толерира работите кои потекнуваат од нивниот невернички пат? Дури и кога многубошците му предложија на Пратеникот дека ќе го почитуваат Богот за кој тој зборува, само ако тој почитува некои од боговите во кои тие веруваа, Мухамед поттикнат од својата оданост, бидејќи тој страдаше кога слушаше како многубошците го навредуваат Неговиот Бог. Тој за малку ќе го прифатеше за размислување нивниот предлог, но Бог објави стих со кој го поддржа Пратеникот. к*ранот го опишува на овој начин:

„И замалку тие да те одвратат од она што Ние ти го објавуваме, за против Нас нешто друго да изнесеш, и тогаш тие би те сметале за пријател. А да не те направевме цврст, за малку ќе им се придружеше.“ (17: 73-74)

После овој настан, Пратеникот секогаш Му се молеше на Бога со оваа молитва: „Не оставај ме самиот на себеси, дури ни за краток момент како што е трепкањето на окото!“ Божјата волја е таа која постојано го штитеше и поддржуваше, која го зајакна пратеничкиот дух во секојдневите активности на Мухамед. Како резултат на ова, успешно се соочуваше во различни ситуации со својата цврста отпорност, сè со цел да им даде до знаење на неверниците дека нема место за сличност помеѓу вистисниот и погрешниот пат, ниту пак за половичноста на прописите, кои се однесуваа на божествената порака, како што Возвишениот Бог вели:

„Кажи: ,Чујте, о вие кои што не верувате! Јас нема да ги обожувам оние кои што вие ги обожувате, а ниту пак вие ќе Го обожувате Оној Кого јас Го обожувам; јас не сум ги обожувал оние кои што вие сте ги обожувале, а ниту пак вие сте Го обожувале Оној Кого јас Го обожувам. Вам - вашата вера, а мене - мојата вера!‘“ (109: 1- 6)

„Кажи: ,Мене ми е наредено Алах да Го обожувам, искрено исповедајќи Му ја верата, и наредено ми е да бидам првиот муслиман.‘ Кажи: ,Јас се плашам од страдањето на Големиот Ден, ако Му бидам на Господарот Свој непослушен.‘ Кажи: ,Само Алах Го обожувам искрено исповедајќи Му ја верата своја, а вие, покрај Него, обожувајте кого сакате!‘ Кажи: ,Ќе страдаат, навистина, оние кои на Судниот Ден ќе се загубат себеси и семејствата свои. Ете, тоа е вистински губиток!‘“ (39: 11-15)

Пратеникот како човечко суштество

Големиот к*ран истакнува дека Пратеникот пред сè бил човечко суштество. Во исто време, нагласувајќи дека е дел од останатите Пратеници, со цел да ги одбие спортивставените мислења кои ја одбиваа унификацијата на Пратеник и човек. Бог сакаше Пратеникот Мухамед, да им го декларира ова на луѓето, преку к*ранскиот говор:

„Кажи: ,Јас сум човек како и вие, мене ми се објавува дека вашиот Бог – е еден Бог.“ (18: 110)

Истотака, Бог сакаше во овој правец да оди подетално, со цел да им ги објасни границите на неговата човечка моќ, кои немаа никаков индивидуален квалитет за да го издигнат над другите луѓе, како што е нагласено во к*ранот:

„Јас не ви велам: ,Во мене се ризниците Божји.‘ - ниту: ,Мене ми е познат невидливоит свет.‘ – ниту велам: ,Јас сум ангел.‘...“ (11: 31) Овој к*рански стих се однесува на Пратеникот Ное (Нух), нека е Божјиот мир над него, но дава ист пратенички профил за сите останати Пратеници.

Целта е во тоа дека пратеничката мисија не се стреми кон тоа да ги создаде луѓето со надприродни моќи. Поради ова и самиот Пратеник Мухамед, им ја повторил истата работа на неговите луѓе:

„Кажи: ,Јас не ви велам: ‚Кај мене се ризниците Божји‘ - ниту: ‚Мене ми е познат невидливиот свет.‘ - ниту ви велам: ‚Јас сум ангел.’ – јас го следам само она што ми се објавува.‘“ (6: 50)

Од овој к*рански стих можеме да претпоставиме дека Пратеникот Мухамед го следеше само она што му е објавено од Бога, и им го објаснуваше на луѓето. Меѓутоа Бог го подучи и со работи од невидливата страна, Тој му пренесе на Пратеникот само она што му беше потребно во исполнувањето на неговата мисија, сè со цел да има целосна слика за аспектот на Божественото знаење поврзано со практичните и интелектуалните потреби.

Оваа идеја се проширува во описот на човечката фигура на Пратеникот во к*ранот, кога Бог му вели:

„Кажи: ,Јас неможам ни за самиот себеси некаква корист да добијам, ниту од себеси билокаква штета да тргнам; сè бива онака како што Алах сака. А да знам да проникнувам во тајните, би стекнал многу добра, а злото би било далеку од мене. Јас само донесувам опомени и радосни вести за луѓето кои веруваат.‘“ (7: 188)

Овој стих објаснува дека човечката моќ на Пратеникот нема никакви надприордни елементи за да се заштити самиот, освен низ општите закони кои Бог ги воспоставил во светот или преку поддршката и Божествената заштита која Бог му ја дал на Пратеникот во одредени моменти.