Музиката во исламот

STAV ŠAFIJSKOG MEZHEBA

Ni šafijski mezheb nema neke bitne razlike od prethodna dva; kod njih je pjesma mekruh ukoliko ne sadrži zabranjene elemenate, a ako sadrži, zabranjena je. Instrumenti su uglavnom zabranjeni osim upotrebe defa za svadbeno veselje, dok jedan instrument spada u pokuđene čini. Pjesma uz instrumente je zabranjena.

Imam Šafija, Allah mu se smilovao, u svome poznatom djelu El-Ummu kaže: "Ako bi mu polomio tanburu, lutnju ili bubanj a na njima ima nešto što se može upotrijebiti mimo sviranja, to će nadoknaditi, ako se ne može upotrebljavati osim za sviranje, neće nadoknaditi ništa." (4/212).
Iz ovoga se govora jasno vidi da je imam Šafija, Allah mu se smilovao, zastupao stav da su instrumenti zabranjeni, jer nije obaveza vršiti nadoknadu za uništavanje zabranjenih stvari, što je opće poznata stvar u Islamu.

U istome djelu također stoji: "Čovjek koji se počne baviti pjevanjem i to mu postane zanimanje, da mu dolaze i ide drugima radi pjevanja, da postane poznat po tome i da po tome se naziva, a tako i žena, onda se od njih neće prihvatati svjedočenje (…). Ovo zbog toga što je to spada u zabavu koja je pokuđena i liči na ništavnost (…) Isto je sa čovjekom koji posjećuje kuće u kojima se pjeva i kojeg posjećuju pjevači, ako to postane njegova praksa, te se razglasi i pročuje i bude očevidno, isti biva na nivou bestidnosti i glupavosti, zbog čega se odbija njegovo svedočenje. Ako bi to učinio ponekad, onda mu se svjedočenje ne bi odbijalo zato što sam to (pjevanje) okvalifikovao kao nejasan haram." (6/209).

U djelu Es-Siradžul-vehhadž stoji sljedeće: "Pjevanje je pokuđeno, to je podizanje glasa uz poeziju ili nešto drugo i to bez instrumenata. Ukoliko bi bilo uz instrument, onda je ono haram (zabranjeno)." (1/603).U djelu El-Bejan imam El-Imrani, Allah mu se smilovao, kaže: "Što se tiče melodičnog pjevanja bez razdražujućih instrumenata ono je kod nas pokuđeno, nije ni zabranjeno niti dozvoljeno." (13/291).
Na drugom mjestu kaže: "Što se tiče glasova koje proizvode instrumenti, oni se dijele na tri vrste: zabranjeni (haram), mekruh (pokuđeni), i dozvoljeni. Što se tiče zabranjenih to su instrumenti koji razdražuju i uzbuđuju, sami bez pjesme, kao lutnje, tanbure, bubnjevi, flaute, harfe i sl (…). Što se tiče pokuđenog, to je glas štapa ili motke (kadib, a to je poseban štap od trstike u koji se udaralo prstima). On dodaje pjesmi razdraganost i uzbuđenost a ne prouzrokuje to sam i nije haram zato što je on ovisan o pjesmi. Pa kako je pjevanje pokuđeno tako biva pokuđeno ono što o njemu ovisi (…). Što se tiče dozvoljenog, to je def, koji je dozvoljen prilikom svadbe, sunećenja djece i nije ga dozvoljeno upotrebljavati mimo ova dva slučaja." (13/295-296).

ZAKLJUČAK

Na osnovu spomenutog, s punim pravom možemo kazati da su muzički instrumenti u globalu strogo zabranjeni. Neki su zabranjeni u svakoj situaciji kao žičani instrumenti, duvački i sl. U to ulaze i svi savremeni instrumenti. Drugi su opet zabranjeni u određenim, a dozvoljeni u određenim prilikama, kao što je def prilikom svadbe, sunećenja djece i za bajrame i to kod svih učenjaka. Po pitanju nekih instrumenata kao truba i frula kod malikija postoji izvjesno razilaženje da li su dozvoljeni prilikom svadbe; neki ih dozvoljavaju a drugi brane, dočim su kod ostalih učenjaka zabranjeni, ali su svi jednoglasni da je upotreba trube i frule zabranjena mimo svadbe. Po pitanju dozvole defa mimo spomenutih situacija postoji razilaženje. Naime, većina i njega zabranjuje, a neki ga učenjaci dozvljavaju. Isto tako, učenjaci imaju oprečan stav da li je dozvoljen muškarcima.
Kada je u pitanju pjesma bez insrumenata ona je u najmanju ruku mekruh kod svih autoriteta pod uvjetom da ne sadrži zabranjene detalje. Ukoliko sadrži, i ona je kod sviju zabranjena, kao što je zabranjena sa bilo kojim od tih instrumenata osim defa.
Neki su učenjaci izuzeli pjevanje bez upotrebe instrumenata u određenim situacijama, kao bijeg od samoće ali da ne bude u cilju zabave i razonode.
Citiranje poezije nije zabranjeno ako u njoj nema zabranjenih detalja, ako ima, onda je zabranjeno.

HILAFET_CH, blagodaram za informaciite. Ova veke frla podobra svetlina okolu rabotite vrz koi veke 16 stranici krshime kopja.    

Ajde objasni mi ti spored tvoite lichni soznanija, sto ne sum razbral do sega, za da mozham podobro da razberam.

Ако е забранета музиката, дали кога еве да речеме си шетате по град, и од негде се слуша некој добар хип-хоп, дали вие во тој случај веднаш ги покривате ушите со раце и бегате од местото на “злосторството“?
Признајте, ова со музикава е безвезе. Да се забрани музика. Ух! Па јас ќе пукнам ако не си запеам нешто. Тоа ти доаѓа од внатре, од душата. Тоа ти е во исто време и еден вид вентил, и еден вид храна. Ние како луѓе имаме чувства кои се менуваат од момент во момент. Не може постојано да сме смирени, среќни, исполнети. Тоа е ненормално. Па во некој момент ни годи и некој хеви-метал, во друг момент ни годи добар рап (ни годи во смисла не опушта!). Ова со музиката во исламот ми личи на типично попречување на развојот на нормалните човекови емоции, потиснување на желбите (кои во никој случај не можат да ни наштетат) и веројатно затоа речиси ниту еден муслиман не го почитува тоа, ај да речам правило.
Луѓе, музиката е лек, па дури и онаа што вас не ви се допаѓа, за некој друг е одлична. Мислам нели, за вкусови не се дискутира. Не сме ние роботи, сите исто програмирани па на сите исто да ни одговара. Ние сме индивидуи! И затоа ова за музиката, еве искрено си кажувам, ми изгледа како погрешно правило. Ама па од друга страна, затоа не сум муслиманка. Ако на муслиманите им одговара да живеат така, нека живеат така. Никој не ги принудил на тоа. Секој ја бира својата религија (барем се надевам дека е така) според своите потреби. Затоа и постојат милион религии на светот. Има по нешто за секого, а ако нема, па ќе се измисли!

Имам едно потпрашање, како може еве гитарата да ви наштети, а дефот не? Обично забрането е она што не ви прави добро. Епа зошто е забранета гитарата, а дефот (во некои ситуации и според некои учени) - не?

Гледам дека се развила доста жива дискусија за статусот на музиката и песната во исламот,па затоа си зедов за право и јас да напишам една статија ,со надеж дека на тој начин ќе се разбијат некои недоразбирања кои што настанале и сеуште настануваат по ова прашање.

Пеењето спаѓа во оној вид на разонода со кој се смирува душата,задоволува срцето и освежува слухот.Исламот го дозволил пеењето под услов во него да нема никаква бесрамност или неморал или поттикнување на грев.Нема ништо лошо во тоа ако на пеењето му се додаде и музиката која што не раздразнува (gajru'l-methire).
За да се направи атмосфера на радост и среќа,се препорачува пеењето во свечени прилики какви што се Бајрамските денови,венчавките и свадбите,раѓањето на дете,акика (свеченост по повод раѓањето на дете која се манифестира со ставање на исламско име,делење милостиња,и колење к*рбан) итн.
Пренесува Ајша р.а.,кога се омажила една жена за некој Енсарија (жител на Медина),Мухаммед а.с. ја запрашал:

“Ајша,дали тие имаат некаква забава -Па Енсариите (Мединците) ја сакаат забавата!”(Бухари).

Ибни Аббас раскажува: Ајша имаше роднина која што се омажи за Енсарија (жител на Медина).Мухаммед а.с. дојде и ја запраша: “Дали ја опремивте девојката”-Да,-му одговорија луѓето. “А испративте ли со неа некој кој што знае да пее”-Ајша му рекла:Не! Мухаммед а.с. и рекол:”Енсариите (Мединците) се народ кој што го сака Газелот (љубовна песна).Зошто со неа не испративте некого.
Etejnakum,etejnakum,fe hajjana we hajjakum- “Ви доаѓаме,ви доаѓаме,и на тој начин и нам и вам ви оддаваме почит!” (Ибни Маџе).
Ајша р.а. исто така пренесува дека во деновите на Мина (станува збор за времето кога се извршуваат обредите на Аџилакот),на к*рбан Бајрам,две девојчиња заедно со неа пееле и играле тапајќи на даире.Тука бил присутен и Мухаммед а.с. кој што ги слушал.Наишол Ебу Бекр и ги изгрдил девојчињата.Мухаммед а.с. му рекол:” Ебу Бекре секој народ има свој празник што го прославува и слави,а денес е наш пра
зник,денес е к*рбан Бајрам!”(Бухари и Муслим).
Имам Газали наведува Хадиси во врска со пеењето на девојки;играта на Абесинците со копја во Мухаммедовата џамија; неговото бодрење на нив со зборовите:
“Бидете одважни,Бену Арфидех!”,неговото прашување на Ајша р.а. :”Ајша,дали би сакала тоа да го видиш” и стоењето на тоа место со неа се додека таа не се уморила и излегла;Ајшиното играње со нејзините другарки итн.

Имам Газали вели: Сите овие хадиси ги пренесуваат Бухарија и Муслим во Сахихајн (нивните збирки на хадиси),и тие јасно покажуваат дека пеењето и играњето не се Харам (забранети).
Од овие Хадиси можеме да го заклучиме следново:

Прво: дозволеноста на играта; Абесинците имале обичај да играат и да се забавуваат.

Второ: тоа се правело во џамијата.

Трето: Мухаммедовите зборови:”Бидете одважни!” се наредба со кои барал тие да играат;-па како тогаш би можело нивната игра да се смета за забранета

Четврто: Мухаммед а.с. ги спречил Ебу Бекира и Омера да ги прекинат и нагрдат играорките и пејачките.Тој му рекол Ебу Бекиру дека Бајрам е време на веселба и дека пеењето и свирката (музиката) допринесуваат на доброто расположение.

Петто: Во двете прилики Мухаммед а.с.,стоел долго со Ајша р.а.,дозволувајќи и да ги гледа Абесинците и заедно со неа го слушал пеењето на девојките. Ова е доказ дека убавото однесување (husnu hulukin) во задоволувањето на срцето на жената низ игра е многу подобро од неодобрувањето на таквата разонода и грубата побожност и аскетизам.

Шесто: Мухаммед а.с. лично ја охрабрувал Ајша р.а.,прашувајќи ја:”Дали би сакала да погледнеш” (Бухари и Муслим).

Седмо: дозволеноста на пеењето и играњето и свирењето на девојките во деф.....итн.

Пренесено е дека многу Асхаби (другари,современици на Мухаммед а.с.) ,слушале пеење и во тоа не гледале ништо лошо.

Што се однесува ди Хадисите,кои голем дел од нив Зидарски ги наведе а кои се против пеењето и музиката,сите тие се слаби,и научниците кои се занимаваат со Хадиската наука,поголемиот дел од нив велат дека тие не се потврдени. Кадијата (правник) Ебу Бекр ел -Ареби вели: “За забраната на пеењето не постои ниту еден веродостоен доказ”.
Ибн Хазм вели :”Се што се пренесува за тоа е невистинито (батил)
и исфабрикувано”.
Меѓутоа,пошто пеењето и музиката во многу случаи се удружени со седенки на кои се пие алкохол и поврзани се со ноќни клубови,многу научници за тоа рекле дека е Харам-забрането,или во најмала рака Мекрух,покудено.Тие велат дека ВАКВОТО ПЕЕЊЕ ГО ФОРМИРА ОНОЈ ВИД НА РАЗГОВОР (LEHWU'L-HADITH),кој што е спомнат во 6 ајет од сурата Лукман,а кој го презентираше Халифа како доказ за забрана на музиката и пеењето ИАКО ВО АЈЕТОТ НИКАДЕ НЕ СЕ СПОМНУВА НИТУ МУЗИКА НИТУ ПЕЕЊЕ.
Ајде да слушнеме уште еднаш што вели ајетот:

“Ima ljudi koji kupuju price za razonodu (lehwe'l-hadithi) da bi,ne znajuci koliki je to grijeh,s Allahova puta odvodili i da bi ga predmetom za ismijivanje uzimali.Njih ceka sramna kazna.” (Лукман:6)
Ибн Хазм вели:

“Овој ајет ГО ОСУДУВА ОДНЕСУВАЊЕТО на оној кој што прави нешто,со што се оттргнува од Аллаховиот пат.Секој кој што тоа го прави е кафир,неверник;кога некој би купил к*р,ан со намера да го направи за објект на свое исмејување и луѓето да ги
води во заблуда-тој би постанал кафир-неверник.Тоа е оној вид на однесување кој што го осудил Аллах џ.ш.Но,Аллах џ.ш. никогаш не го осудил на оној кој што “купил разговор за разонода”,т.е. е слободен или без работа или незафатен,а си го дозволил тоа за да ја
задоволи својата душа,во која разонода НЕМА НАМЕРА ЛУЃЕТО ДА СЕ ОДВЕДУВААТ ВО ЗАБЛУДА,ДА СКРШНУВААТ ОД АЛЛАХОВИОТ ПАТ.”
Ибн Хазм исто така го демантира аргументот на оние кои што велат:”Пошто пеењето не е вистина (lejse minel-hakk),тогаш мора да биде заблуда (dalal),мислејќи на ајетот:

“Zar poslije istine ima ista osim zablude?”(Јунус:32)
Тој ова вака го коментира:

“Мухаммед а.с. рекол:”За делата се суди врз основа на намерите и секој ќе го добие она што го намеравал” (Бухарија и Муслим)

Према тоа,оној кој што слуша музика или пеење со намера да и даде потпора на непослушноста кон Аллах џ.ш.,тој е грешник (fasiq),-а оној кој што слуша музика и пеење со намера да ја одмори душата,а се со цел за да стекне повеќе сила за извршување на обврските кон Аллах џ.ш. и за работење на добри дела,тој му е послушен на Аллах џ.ш. и е
доброчинител (muti' muhsin) и неговото дело и припаѓа на вистината.Па и оној што слуша музика и пеење без намера да прави или не прави грев,тој прави нешто неутрално и без штета,како некој човек кој ќе влезе во некоја нива со лубеници (бостани) и се шета низ неа,но не прави штета (зијан),или стои на прозорот и гледа во небото,носи плава или зелена облека и сл. (иако исламот ја преферира белата боја,никаде не забранува плава ,зелена и сл.-ова е само споредба).”

Значи ,постојат некои граници кои што треба да се разгледаат во врска со пеењето:

Темата на пеењето (текстот на песната) не смее да биде во спротивност со исламскиот одгој и учење. На пример,ако во песната се слави некој опоен пијалак и таа песна ги повикува луѓето да се опиваат,пеењето или слушањето на таквата песна е харам-забрането.Истото важи и за сличните работи.


Дури и ако текстот на песната самиот по себе не е во спротивност со исламското учење,начинот на изведување на таа песна од подрачјето на доволеното (халал),може да не одведе во подрачјето на забранетото (харам),на пример,кога пеењето се изведува со некои попратни движења кои ги разбудуваат страстите,поривите,опиеноста,занесеноста и сл.

Исламот се бори против екстраваганцијата и претераноста во се,дури и во Ибадетот (робувањето на Аллах џ.ш. преку различните видови и начини на молење),е тогаш ,како може да се толерира разузданоста во забавата?-Премногу време не смее да се потроши во такви активности,бидејќи што е времето ако не е самиот живот?

Многу мудро е речено дека секој човек самиот на себеси е најдобар кадија (судија).Ако еден вид или правец на музиката и пеењето (а ги има денес толку многу),ги разгорува страстите на човекот кои ќе го понесат во грев,го поттикнува животинскиот нагон (hajevanijj),наспроти духовноста (ruhanijj),тогаш човекот од тоа мора да се откаже и да им ја затвори вратата на искушенијата во своето срце,вера и м
и морал.
Постои општа согласност дека е забрането она пеење кое што е поврзано со делата кои што се забранети,напр: во друштвото каде се пие алкохол исл.
Мухаммед а.с. им запретил со казна на сите оние кои пејат или слушаат музика во таква недолична состојба каде се искушува моралот,па рекол: (овој е мислам почетниот Хадис кој го презентираше Зидарски,па еве нека прочита во кој контекст и за што е изговорен):
“Некои луѓе од мојот Уммет (моите следбеници),ќе пијат опојни пијалаци нарекувајќи ги со разни имиња,над нивните глави ќе свират струни(разни жици,се мисли на музички инструменти) и ќе пеат пејачки,па Аллах џ.ш. ќе овозможи земјата да ги проголта и некои од нив ќе се претворат во мајмуни и свињи” (Ибн Маџе).
Ова не мора да значи дека Тој физички ќе ги претвори во форма на мајмун или свиња,туку пред се се однесува на срцето и душата,употребена е парабола со однесувањето на овие две животни. Но,сепак Аллах најдобро знае!

Selam alejkum Braka i sestri
Bi ve zamolila poveke da ne pisuvate i da ne postirate argumenti i fakti vo vrska so muzikata bidejki dovolno postovi ima na ova tema, i sto i da pisuvate pak ke ve omalovazuvaat
i prestanete veke so provokacii (ova se odnesuva za hristijanite) i tie vasi komentari zacuduvacki kako da ste padnati od vedro nebo,
Gledam deka nema fajde od objasnuvanje i celo vreme se vrtime vo krug, i pak pocnuva od pocetok, podobro e Nie muslimanite veke da ne postirame na ova tema.
Bidejki kolku i da sakas da objasnuvas za bilo koja tema tuka na forumot pak ke naiduvas na nedorazbiranje, provokaci od tipot pa vie plukate po hristijanstvoto itn.
Imat dovolno temi za citanje neka citat i neka gi razgledat argumentite,uzivajte