Илири - најстари во Европа?

a koj se segasnite potomci na ilirite? ili da ne se asimilirale so nekoj si pleme, posto bajagi voda niz vardarot potece od togas

Dobro jas i na pocetok kazav deka vie ucite druga istorija nie druga jas samo ke kazuva edna recenica od Herodot za ilirive

Red`Black напиша: Ilirive zaedno ss baski (baskici vo spanija ) i CElti (vo irska i nejziniot club CELTIC imeto e od toa) se najstari narodi vo Evropa

Celtics ne se od Irska ama nema vrska.A Ilirite nemaat vrska so deneshnite Albanci

Red`Black напиша: Dobro jas i na pocetok kazav deka vie ucite druga istorija nie druga jas samo ke kazuva edna recenica od Herodot za ilirive toj kazuva deka tie se mnogu jaki fizicki dobro podgotveni a granicite na ilirve polisi se od DUNAV do Dubrovnik znaci toj mnogu jasno kazuva deka vo taa vreme koj zivel vo balkanot a koj ne slovenski pleminja nemat nikakva verska so drac so albancite i so ilirve Slovenski narodi imat poteklo od ZAd karpatite koj doagale vo 7 vek tuka i ja sovladale Rimska imperija pa gazele sve pred sebe pa i denesnite gerci ne su tie anticnite anticnite gerci se vikale HELENI jas kazuva taa istorija sto jas ja ucam kako albanec cao

Кога го спомнуваш Херодот, тој ги дава и првите информации (иако недоволно јасни) за Словените. Се претпоставува дека зад Херодотовите Неури се кријат прасловенски племиња, а сосема е можно и Будините да биле   Словени. Според јазичните анализи, Словените се издвојуваат како посебна јазична заедница пред околу 4 илјади години. Според рускиот академик Борис Рибаков (кој за мене е славист број еден во светот), на оформувањето на прасловенската заедница (пред околу 4 илјади години) му претходи протословенската заедница и уште постарите јазични предци на денешните Словени. За овие последните не може да се зборува како за директни предци на Словените, но сигурно имаат добар удел (во генетска и јазична смисла) во формирањето на прасловенската јазична и етничка посебност.

Red`Black напиша: Razbiram se amo toa e spord Според рускиот академик Борис Рибаков zs nekoj ne pisvua vaka sto ne e sllav ne e rusin ne e sloven ne e hrva kako na primer ima mnogu istoricari Od stranstvo po proglasuvanje na Nezavisnosta ne Kosovo si doagale vo kosovi i kazuvale deka ova e albanska teritorija ilirska a zs nikoj ne zboril deka vasata teza e vistinska ? osven vie ne sakam da provociram samo sakam da razbiram !!!

Зборуваат и странски автори за тоа дека Словените стигнале до Пелопонез...
Еве и нешто да прочиташ..

http://my.opera.com/ancientmacedonia/blog/show.dml/1206188

Свесно или несвесно, дури и современите Хелени, скромно, цицијашки, но сепак започнаа да објавуваат по некој од палеоархеолошките писмени податоци, кои според самите нив, се стари натписи од пред 6-8 милениуми. Станува збор за најновите натписи во Егејска Македонија. Таа древно македонска писменост одгребана од длабочините и недрата на нашата древна татковина, може да се каже и не е толку древна, во споредба со најновите дешифрирани натписи од Вардарскиот дел на Македонија, а објавени од арх. Васил Иљов во 5, 6, 7 и 8 број на списанието за култура на просторот... издаван од Сојузот на архитектите на Македонија. Ако досега располагаме со древномакедонската фонетска писменост, стара 11 илјади години, со која е информирана светската научна јавност преку Интернет, ако зад нас имаме 3000 древномакедонски зборови, не само толково објаснети туку и етимолошки, ако веќе успеавме да ја објавиме и тетралогијата Македонија 4 илјади години цивилизација, историја, култура и писменост, во која со помошта на германските лингвисти, италијанските венетелози и армија западни и источни хомеролози, ономатопеисти, топонемичари и други палеолингвисти. Време е да зборнеме отворено и на пошироките македонски читатели во земјата и дијаспората да им посочиоме дека најстарата писмена цивилизација во Европа и пошироко е токму таа што ја откриваме од десетина години наваму на овие наши, исконски, родени македонски простори. ОТВОРЕН ПАТОТ КОН СОПСТВЕНИТЕ КОРЕНИ Древната македонистика, односно венетелогијата како јазична дисциплина, "скромно", но со сигурни чекори си го отвора патот во редовите на старите и "мртви" јазици, како што е примерот со старогрчкиот и латинскиот во Европа. Тука веднаш да подвлечеме дека древнохеленскиот јазик нема исконски корени и затоа современиот грчки литературен јазик, како и древниот, базиран е со 60-70 проценти врз основа на зборовите наследени од виндските племиња и затоа во нивните етимолошки лексикони, каков што е примерот со лексиконот на Н. П. Андиоти, професор на солунскиот Универзитет, нивните "глоси" (зборови) ги означува со кратенката арх. (архаични). Ова значи дека старогрчкиот и новогрчкиот јазик имаат вештачка конструкција или со други зборови да го наречеме најстар или древен есперанто. Основата на тој јазик по цели два и половина милениуми реформи, го направи толку различен така што ако направиме една споредба со древномакедонскиот јазик и односот на современиот македонски литературен јазик е многу поблизок и поразбирлив со оној на старите Грци и современогрчкиот, а таков е случајот и со латинскиот и современите романски јазици. Со древномакедонскиот писмен јазик, како најстар до денеска се служеа Антите, Виндите, Феникијците, Венетите и сите други народи што живееја на Балканот и во Европа од родот, се разбира, на Виндите, а тие се синоним на Словените. Со други зборови, разликите меѓу овие стари јазици можеме да ги споредиме со разликите на денешните словенски јазици. Пример современомакедонскиот со полскиот, рускиот или белорускиот, бугарскиот, српскиот или украинскиот. Латинците своето писмо го наследиле од Етрурците и Венетите. Оттука сите нивни зборови кои етимолошки се сметаат за позајмени од грчкиот, всушност се наследени од древномакедонската писменост, која, засега е стара 11 милениуми. Исто така, не е случајно совпаѓањето и на латинскиот шрифт со таканречените древномакедонски цртици и рески. Несомнено дека венетелогијата е на ист степен на заинтересираност со етрускологијата и древната македонистика. Всушност овие три древни јазици од лингвистички аспект можат да се сметаат за синоними. Како што е познато, последново писмо беше дешифрирано со помош на веќе дешифрираното писмо на Венетите. Овој архаичен народ живеел прво на некогашните терени на старата Феникија (првото име на Венетите, инаку тие кај Хомер во Илијада истапуваат како Енеи и Дарданци). Кај старогрчките и латинските историчари истапуваат уште како Венеди, Венди, Вендоти, Вандали и други. ДРЕВНОСТА СОДРЖАНА ВО ТОПОНИМИТЕ Според Херодот старите Грци своето писмо го позајмиле од Феникијците, значи од југоисточните Венети, или оние Енеи што живееле во северна Мала Азија. Од нив до денеска има зачувано топонимија како на пример:Табор, Суез, Голан, Дарданели и др. Во Грција и нејзините острови исто така е зачувана целата топонимија. Еве неколку најкаратерни венетски топоними: Остров Карпатос, Остров Родос, Лакка - Лакион, Лангада, Лангоникос, Лонгос, Акра, Родја, Стратоники, Стратонес, Стратонисион, Стратис, Остров Ај-Стратис и безброј други, речиси без исклучок древно феникијски, венетски, антски, или подвлечено древно македонски. Овие наведени примери дефакто го созбиват тврдењето на германскиот лингвист Макс Фасмер со неговата книга Дие Славен ин Грицхенланд (Словените во Грција), во којашто разгледува околку 2.400 топонимски единици, без атарската топонимија, што значи околу 40.000 и, се разбира, заклучува дека таа (топонимијата) потекнувала од шестиот до осмиот век од нашето време. Лингвистот Фасмер не води сметка дека Венетите, како еден народ ширум Европа оставиле истовремено топонимија (иста или скоро иста) од еден корен, каков што е случајот со градот Терново (на Британските Острови). Тирново (во Тесалија, денешна Грција). Т'рново (во Бугарија) и Трново (во Македонија); или Корча (Корица, односно Горица) во Албанија и седумте Горици во Грција. Понатаму Карпатите (се мисли на планинскиот Карпатски венец) Остров Карпатос (денес во Грција), Капри (во Италија) и многу други примери ширум Европа: Берлин, (во Германија) Берлина (во Италија), Берати во Албанија, Бер во Егејска Македонија, Берово (во Вардарска Македонија и безброј други ширум Балканот и цела Европа. Топонимијата претставува индикатор од прв ред кој зборува за автентичноста на Венетите со својата исконска цивилизација и јазична култура. Пред да почнеме со многубројните топонимски единици, прво да ја запознаеме азбуката на древните Македонци, односно на Венетите. На оваа древномакедонска или венетска азбука откриени се над 160 надгробни плочи и други споменици (грниња, ќупови, пехари, бронзени табли, керамика и друго). Сега да ја продолжиме "екск*рзијата" низ венетската топонимија на Балканот и ширум Европскиот континент: Акарнанија (во Грција) и Карнија, Карниола (во Италија), Краин (во Германија), Крањска (во Словенија), Терново на Британските Острови, Тирново во Тесалија, Т'рново во Бугарија, Трнаа во Албанија, Трново во Македонија. Сега да наведеме неколку од "глосите" (зборовите) што ги најдовме во натписите на наведените споменици од Венетите со акцент на коренот, со суфиксот, па и падежните форми. Да почнеме со првата буква а, која истапува како вид збор во сите примери на речениците и синтагмите како сврзник кој потполно одговара на современиот македонски јазик. Не е парадокс, туку историска вистина на писмена традиција од над 10.000 години. Зборот аб значи на македонски даби, а на полски си останал скоро во истата форма абѕ. Венетската заменка ан одговара на македонската он (се разбира со сите свои граматички форми). Именката бог (во номинатив) ја сретнуваме кај Венетите и во форма на генетив - бога (споредете со старомакедонскиот Бог - Бога). Именката билја на македнски одговара на зборот вистина. Тука мораме веднаш да ја споредиме со српската именка озбиљно - збиља. Венетската именка бригди ја сретнуваме во реченицата како и глаголот бригдинај што значи на македонски да се секираш - секирај се. Овој збор е најблизок до српскиот брига. Именката царико одговара на македонската чар (чарање, очарување) што ја сретнуваме скоро во сите словенски јазици, се разбира модифицирана и со подруги форми, па и разни сродни содржини (чар, чароџејство, очарујонци, очеровател'н'ј) итн. Глаголот вер, на македонски значи верувај. Во овој случај најблиска е граматичката форма што ја има полскиот јазик њиерз. Зборот велеј на македонски значи великан, но затоа венетскиот збор велмој одговара на македонскиот јунак, херој, прославен. Најблизок во овој случај е до современиот полски јазик, бидејќи одговара на полскиот збор њиелмоз што значи "многупочитуван" - "милостив".

Red`Black напиша: a toa recnik ne znam od kade ti e postoil eden recnik ili da go kazeme mini recnik od Adolf Harf vo 1211 godina ne sum siguren koja godina no priblizno tamu toj mini recnik imalo 13 zbora i ima istoriski znacenja na albanskiot jazik toj recnik e vo muzeot vo KRUJA mozete da go vidite i da gledate dali imalo napiseno nesto sto ne e albansko

Ne zboreme za Albanski rechnik, nego za Illyrski...... Taj gore ti e  Illyrski.


Ako Albancite se vikale ili mislele deka sa Illyri, togajka bi trebalo i Rechnikot da e na Albanski Germanski. Ama toj ne e.. I ima poveke takvi Illyrski Rechnici, koji se na moderen Srbsko Hrvatski da recheme.

Eve ti nekoj drugi:

1670 Pavao Ritter Vitezović, Lexicon Latino-Illyricum (a manuscript dictionary in which the author carried out in practice his views on the language and spelling).

1740 – Ivan Belostenec, Gazophylacium seu latino-illyricorum onomatum aerarium.(a Kajkavian based monumental dictionary of 50,000 entries)

1741 – Franjo Sušnik-Andrija Jambrešić, Lexicon latinum interpretatione illyrica, germanica et hungarica locu pIes

• 1801 – Joakim Stulli, Lexicon latino-italico-illyricum, Budim.

• 1802—03 – Josip Voltiggi, Ričoslovnik iliričkoga, italijanskoga i nimačkoga jezika (A dictionary of the Illyrian, Italian and German languages) (based on Ikavian; Jekavian forms are cited along with Ikavian; Ekavian forms refer to Ikavian).
• 1806 – Joakim Stulli, Rječosložje ilirsko-talijansko-latinsko (Illyrian—Italian—Latin dictionary), Dubrovnik.
• 1810 – Joakim Stulli, Vocabolario italiano-illirico-latino, Dubrovnik (the bulk of the dictionary was excerpted from published works of Ragusan writers, along with Dalmatian, Herzegovinian, Bosnian, Slavonian and Istrian sources. More than 80,000 words on 4,600 pages, excerpted from 120 authors).

• 1842 – Ivan Mažuranić and Josip Užarević, Njemačko—ilirski slovar (A German–Illyrian dictionary. First "truly modern" Croatian dictionary).

Изменето од naemnik - 01.Мај.2008 во 21:52