|
|
Напиши љубовен текст (дневник на вашата душа)... |
Внеси реплика 
|
страница <1 1718192021 58> |
| Автор | |
topsexy 
Сениор 
10-K-H-HOT Регистриран: 02.Ноември.2007 Статус: Офлајн Поени: 3022 |
 Опции за коментарот
 Благодарам(0)
 Цитирај Одговор
 Испратена: 18.Март.2008 во 17:51 |
|
denot e premnogu siv.....denot ne me saka denes.......ne mi nosi prijatni sekavanja....... i povtorno mislive so mene si igraat......
koj,sto,zosto? kako mozese se ova?????
den siv,mracen.....me potsetuva na tebe...na nasiot kraj......
toa e denot koga te ostaviv zad sebe,no ne te zaboraviv.....
denot koga se vidov sebesi...najiskrena,najubava,najtazna,najrealna...stoev so casovi na dozdot...solzi tecea na moeto lice,no dozdot ne sakase ti da gi vidis,gi odnese so sebe......
stoese pred mene,bez najmalo pokajuvanje,a mi velese deka me sakas...
no onoj koj se smeska i ti veli deka te saka,te laze.....
ne mozam veke da ti veruvam...moevo srce se raspadna...bese raspadnato,a ti mi pomogna da go sostavam...a sega definitivno se skrsi,a jas ne mozam da gi najdam delcinjata koi mi se potrebni za pak da sum "ziva"......
ti go dadov srceto,a ti ja ubi siluetata na mojata dusa......taa e sega izgubena.....
srceto silno mi lupase,cinam vo toj mig ke izletase...i ne mozev veke da se vozdrzam...te pregrnav so seta sila i ljubov koja postoese vo mene...i go pocuvstvuvav studeniloto na tvojatadusa....tvoeto srce ne bie veke za mene.........
 a moeto se predade.......kolku samo sakav da ti kazam deka te sakam,no ne ...jas ti kazav samo ODI SI......i toj moment ti me ostavi sama na dozdot........
stoev i cekav (mozebi da se vratis) i ne mi ostanuvase nisto drugo osven da gi svrtam spomenite nasi uste ednas vo glavata...sekoe prekrasno utro koe go docekuvavme zaedno,eden do drug smeskajki si se i iskazuvajki ja "ljubovta"..sekoj moment koga bev so tebe i ti bev potrebna,sekoj zbor najsvet na ovoj svet koj ti go podariv tebe.........
se cuvstvuvav kako angel na kogo i dvete krilja mu se skrsija...
ne sakm da odam napred bez tebe.....
i povtorno sama,nikoj okolu mene...nikoj da mi podade raka,nikoj da me utesi......samo dozdot......
|
|
 |
|
|
mikus
Сениор
Регистриран: 05.Јули.2005 Статус: Офлајн Поени: 49802 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 18.Март.2008 во 18:52 |
|
taa me gleda
daj napravi nesto brgu jas ja gledam so da pravam? daj napravi nesto, no brzo,moli ? ne moli se nadeva koga neznaes sto napravi toa - so bi go napravil koga taa ne e tuka |
|
|
|
|
realna
Сениор
Регистриран: 01.Февруари.2008 Статус: Офлајн Поени: 541 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 20.Март.2008 во 02:32 |
|
принцу мој.....кој и да си ,каде и да си, со кого и да си...знај дека ми недостигаш , требаш , ......не знам како но......те сакам..........
..........па побрзај..............те чекам.........    
|
|
|
srekata ne e vo parite no nema sreka bez pari, parite se sredstvo ne se sami po sebe cel!
|
|
|
|
|
alan ford
Профил од член
Испрати лична порака
Најди пораки од член
Посети го сајтот на членот
Додај во листа на пријатели
Сениор
Techno thief Регистриран: 02.Март.2008 Статус: Офлајн Поени: 10782 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 22.Март.2008 во 14:21 |
|
Stanuvam i bavno se probivam niz zvezdite koi pospano lebdat okolu mene...gi znam niv, sakaat da ja zasenat tvojata svetlina...oh, zabludi... no zar nekoj moze da go nadvaldee sonceto, kako peperutka tvojot plamen me povikuva, znam tamu si, kako i sekogash, pozadi zavesata... I tie ochi nema da gi zaboravam, ogledalo na moite, uteha i na beznadeznosta, dodeka gi gledam znam sum bezbedna...i raka podadena, nikogash zatvorena, nikogash da bara, samo od nea toplina, zarem i toa nekogash zgasnuva... i kao posledniot pat ti ja dopiram, kako mozev da pretpostavam deka se zboguva... Odnesi me so tebe, nepoznatoto e podobro od ona shto znam deka doaga, od ona shto znam deka nikogash nema da go imam! No ne, ti pak me ostavash, so nasmevka koja staklena solza ti sozadava... Samo edno molam, barem progovori za posleden pat, glasot najlesno se zaborava, posledniot ton od tvojata posledna rechenica, da znaev deka usnite tvoi potoa zasekogash ke zamolcat, ke ja zarobev taa nota i za mene ke beshe najubava simfonija...ke go dadam svojov, za da mozev na glasot tvoj da se setam...
kolku mnogu mi nedostasuvash... I povtorno se budam, nad mojata mokra pernica, potopena vo realnosta! |
|
|
I vrag može citirati Sveto pismo za svoje potrebe.
|
|
|
|
|
eurydice
Сениор
Регистриран: 18.Март.2008 Статус: Офлајн Поени: 429 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 24.Март.2008 во 16:32 |
|
Игра
Твојата агонија Мое сладострастие Твоето страдание Мое воскресение Твојата празнина Мое исполнение Удираш по мене со обвинувања Шлапкаш во моите солзи Како детенце со нови чевличиња |
|
|
|
|
La Ninja
Сениор
She Hulk Регистриран: 13.Јуни.2006 Статус: Офлајн Поени: 1605 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 24.Март.2008 во 17:14 |
|
Насмевка блага на лицето со самото отварање на очите. Утринско сонце, некои од зраците завршуваат во разбушавената коса и ги отсјајуваат посветлите прамени кои мајката природа ги измутирала. Сјајот во очите чиниш одблеснува на далеку, а желба му е на секому да подари грам позитивно чуство ако не и повеќе. Љубовта како традиција, верата исто така. Зар некој смета дека таа треба да изигрува ангел? Повторно благо се насмевна....се радуваше што ниеден удар не ја сруши. Се осеќаше како карпа, цврста, но на моменти одронлива. За кој ќе удри во неа сам да се потрупа, а таа ќе остане неоштетена во чуствата. Нејзината подршка...хмм...тој...вечна нејзина инспирација и како музика неговиот глас во нејзините уши. Ах, колку само поради него се бореше....Колку мило чуство во неа секојдневно се раѓаше. За после толку време таа пак да се разнежни....За после толку време да каже „те сакам“ и тоа да е толку искрено од срце....Велат-За да ја сочува човек среќата, треба да е среќен сосема тивко.Не го следеше баш тоа. Можеби и треба да почне. Но сигурна во него дека нема да дозволи некој да наштети продолжи со исто темпо. И повторно осети топлина во срцето, се насмевна и погледна низ прозорецот во гранките на расцветаните дрвја...се подисправи и го отвори прозорецот....влезе мирисот на пролетта. Арома составена од пролетни цветни ноти...љубичица, лале, расцутени дрвја...какво прекрасно утро! Животот навистина е прекрасен само кога ние тоа го сакаме. Мрачноста на злите усти гореа некаде од светлината, ироничната смеа стана нема додека предтоа беше подла и шизофреничка. Сега сите тие се капеа во потта нивна која ја створија трудејќи се против неа......навистина животот е убав кога сакаш некого....!
|
|
|
Ne sum pijan, samo lezam na zemja i se raduvam....
|
|
|
|
|
alan ford
Профил од член
Испрати лична порака
Најди пораки од член
Посети го сајтот на членот
Додај во листа на пријатели
Сениор
Techno thief Регистриран: 02.Март.2008 Статус: Офлајн Поени: 10782 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 25.Март.2008 во 13:39 |
|
..tekst otkinat od mojata,nejzinata,negovata..poveke dusi...
Погледот е некаде во бесконечноста во заливот на зелените површини,во движењето на изгубените фигури,во спректарот на боите,се губи во некои очи.Ги има многу,а сепак си осамена немаш некоја цел пред себе. Чекориш под бледото небо кое ако го погледнеш дава надеж кое во себе крие многу тајни.Продолжуваш гледајки ги чекорите одиш некаде во далечината никој не може да ја врати насмевката на твоето прекрасно лице.Се е безнадежно,се сеќаваш на минатото премногу исплашени лица мрморења од сите страни не ги разликуваш само чекориш да ја најдеш вистината,имаш надеж и бараш некоја личност,но попусто знаеш дека се е безнадежно. Одеднаш надежда почнува да бледнее малку по малку ја снемува,но ти сеуште постоиш и понатаму чекориш во судбината препуштена на времето.Времето тече,а ти не приметуваш можеби е веќе премногу доцна тогаш во бездна и дозволи на една личност да навлезе во твојот свет и да ти ја уништи суетата,но таа личност без почит се изгуби во далечината кон која што ти сега чекориш без да знае дека е твојот лик е од другата страна на огледалото.Чувствуваш дека си зомби живееш,а сепак си мртва живееш во некоја илузија, некој свој свет,свет на хипокриза се плашиш да ја отвориш вратата на реалноста,немаш чувства и не го гледаш животот околу себе личноста што ја бараш по која чекориш кон далечината ти ја одзема волјата за живот.Потруди се да најдеш излез се изгуби во светот на нереалноста побарај спас во твоето его не дозволувај да пропаднеш во бездна. Премногу патиш,а премногу постоиш многу малку живееш за да дозволиш да те нема.Чекориш под небото,а лицето ти е влажно и небото плаче заедно со тебе ти плачеш за својот изгубен дел поради твојата личност исчезната во далечината. Небото плаче поради тебе поради тоа што без љубов ти си зомби, жевееш ,а сепак си мртва. |
|
|
I vrag može citirati Sveto pismo za svoje potrebe.
|
|
|
|
|
eurydice
Сениор
Регистриран: 18.Март.2008 Статус: Офлајн Поени: 429 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 25.Март.2008 во 13:56 |
 Изменето од eurydice - 01.Мај.2008 во 21:24 |
|
|
|
|
Didi
Сениор
Summer flower Регистриран: 14.Март.2008 Локација: Macedonia Статус: Офлајн Поени: 15583 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 27.Март.2008 во 00:05 |
|
neka site zvezdi ti zboruvaat za srekata,site gitari ti svirat za ljubovta ,a se ona po sto mectaes neka ti stane stvarnost
|
|
|
|
|
La Ninja
Сениор
She Hulk Регистриран: 13.Јуни.2006 Статус: Офлајн Поени: 1605 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 28.Март.2008 во 12:54 |
|
Тонејќи во некоја прекрасна игра на разно разни чуства, не можејќи да ги опише со зборови се обидуваше да пронајде барем налик слични такви зборови во дефинициите зачувани во нејзината глава. Немаше....беше измешано....болка, убавина, мекост, префинетост и доза тага. Споро одеше....нејзиниот бос чекор како да ја бакнуваше земјата зашто таа земја ја сакаше со сето срце....Долгиот бел фустан од лен се лелееше со секој чекор а само ветрот и беше придружник во ноќната темнина. Тука немаше никој! Тука беше сама. Уште поубаво и попријатно направи да и биде тој факт....дека е сама со своите чуства....на моменти се запрашуваше зашто се обидуваат да ја испеат во песна, да ја раскажат во приказна, да ја опишат во поезија....? Не наоѓаше соодветен одговор. А веќе не ни и беше битно. Сакаше сета физичка болка да згасне.....но тоа во моментите кога беше доволно јака за да ја освести и свесно да ја осети...зашто онака иако беше присутна таа болка, таа не ја чуствуваше....покрај него се губеше сето лошо што можеше да наштети. Но не го дозволуваше тоа. Можеби еден ден сама на себе ќе си признае дека се што се случуваше беше предизвикано од нејзините очи кои не ги сакаше баш поради тоа....и се се случуваше поради нејзината проклета дарба за добро пишување со милион чуства кои можеби не ги ни чуствувала додека го правела тоа....се е измешано...исто како и секогаш кога ќе седне да пишува. Само јасно е дека е биде од срце, па макар и фантазија. Таа слаткост во нејзината душа, ја гореше секоја болка во текстот и ја претвораше убавина на тивка ноќ со ветре. На момент повторно че осетеше болка...ќе се поместеше, ќе почекаше некоја минутка не сакајќи да верува што велат докторите препишувајќи и 10дневна изолација и ќе се насмевнеше со „поклони се и почни„ ......продолжуваше.....зашто убавината мора да е пред се? Што виде тој во неа за сега да пати? Вели на секој начин ќе пати .....а таа не може да му помогне баш поради тие два збора....„на секој„. Можеше само да чека ...да остави на времето да си го донесе своето..Од друга страна пак едно убаво суштество кое секоја ноќ и ја исполнува се повеќе не и дава душевен мир...толку слатко на некој начин тетераво чуство кое не знае дали е љубов или сосема нешто друго често ја буди во сон. Сепак е убаво....Ноќните птици веќе пееја некоја нивна мелодија на прв момент весела но како продолжува се потемна станува...како магла зашеметува и губи јасност...ќе погледнеше околу себе и повторно ќе продолжеше бесцелно да талка во мракот по влажните улици боса.....пријатно летно чуство ...добро разладување...На моменти ветрот со себе го носеше и мирисот на него.....тогаш како во врат да и дишеше....уживаше во тоа. Дали грев, дали утеха, дали љубов........се откажа од трагањето по одговорот и му се препушти тој да ја води ...можеби како дете не сонуваше за принц од бајки, можеби и никогаш немаше јасна замисла каков ќе биде тој вистинскиот за неа....каков таа сака да биде.....таа беше вода во душата....во била каква форма да ја ставиш ќе се прилагоди на се....но на изглед оган....строга пред се. Затоа и лесно не се откриваа нејзините чуства....затоа и толку добро знаеше да ги прикрие како рането животно што се криеше и си ја чистеше раната. Самата таа. Без никаква помош да побара....секогаш се сама сакаше да си стори за себе...сама да сработи, сама да успее, сама да помогне секому, па и сама да направи да ја засакаат.....за на крај да е горда што го заслужила тоа....ако било вистинско. Огнениот поглед налик, а во себе преполн вода....често ги лажеше сите...а таа како да сакаше на чело да си запише да не гледаат во нејзините очи се додека не ја научат.....а тешко е да ја научиш.....барем целосно не....Еднаш една личност што ја знаеше од дете пред некого рече-не се обидувај да ја сватиш, таа секогаш ќе има со што ново да те изненади ....таа е ветер и никогаш не се знае со неа на која страна ќе залуташ, но нема никогаш да погрешиш ако ја следиш. Сето ова и се вртеше во глава додека одеше....како да очекуваше некаде да стигне, нешто да пронајде...а немаше ништо освен темни улици како исплачени од дождот. Пак продолжуваше....
|
|
|
Ne sum pijan, samo lezam na zemja i se raduvam....
|
|
|
|
|
mikus
Сениор
Регистриран: 05.Јули.2005 Статус: Офлајн Поени: 49802 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 31.Март.2008 во 10:29 |
|
koga gradot sveti ,taman za sebe , mislime deka sveti samo na nas dvete mushicki vo ovoj golem grad
custvuvame glad, da dladni sme kako volci koga gradot molci, taman za nas, mislam deka molchi samo za nejzinite oci slusame tishina, da tisina e samo za nejzinite oci da, sega znam, tisina e za ocite a vecniot glad e za volcite zavivame na Mesecinata, no i pored zavivanjeto ja slusam tisinata sto e za nejzinite oci togas osameni vo gradot sme i ti i jas , Mesecinata e iznad nas taa gleda , taa e svedok Mesecinata e za volcite za ocite za tishinata Изменето од mikus - 31.Март.2008 во 10:31 |
|
|
|
|
realna
Сениор
Регистриран: 01.Февруари.2008 Статус: Офлајн Поени: 541 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 04.Април.2008 во 01:13 |
|
се надевам ..или само сонувам..независно од исходот..јас сепак знам дека силно посакувам верувам и се надевам на една голема вистинска длабока љубов...но ни самата не знам зошто...иако имам многу битни случувања во овој период од мојот живот...сепак јас постојано помислувам , сонувам и се надевам ...за мојата голема љубов
....
и тоа сакам да почне така чисто убаво искрено...со љубов на прв поглед...едноставно да го здогледам и во неговите очи да ја пронајдам мојата сродна душа,мојата втора половина...единствено срцето да ми каже дека тој е Тој..тој на кој одсекогаш сум мислела,сум се надевала и чекала....тоа да биде голема огромна искра во двете срца....потоа како што ќе го запознавам да откривам само убави нешта...да биде мојот принц од соништата... ....да биде секогаш насмеан...баш би го сакала тоа....да биде културен,љубезен,фин,мил,добар...да има големо срце и добра душа...а при тоа и да многу паметен,да има многу знаење и познавање не само од неговата професија,туку и воопшто од животот...да има убаво образование...да веќе добро правилно оформен човек ...а да и да има многу убави добри весели интересни пријатели....да е од убава фамилија,да му се бендисаат моите,.....и најважно од се многу многу многу најмногу да ме засака онаква каква што сум,да ме прифати со сите мани и недостоци ,,да посака и да се труди да ме поправи,подобри,поучи....да се вљуби во мене .и тоа никогаш да не престане..секогаш да биде еуфорично вљубен во мене, никогаш да не престане да ме сака ....ех....колку би сакала ова да ми се оствари да го засакам некој при тоа да не знам ништо...и потоа се да испадне прекрасно......дури тогаш знам дека потполно ќе се чувствувам исполнето и целосно...дека самото негово постоење ќе биде доволно да бидам среќна, самата помисла за него да ми буди насмевка, срцето да ми трепери додека очекувам да го видам.....дури и самата кога ќе видам што се сакам ...ми е тешко да поверувам дека е остврливо....но сепак ќе верувам...ќе верувам во тоа кога нешто длабоко од срце силно посакуваш ќе ти се оствари....па времето ќе покаже....дали било само пуст сон...или надевање кое вредело.......
кога би знаела дека ќе дочекам долго долго би чекала...но кој знае тоа го има можеби само во бајките?................. |
|
|
srekata ne e vo parite no nema sreka bez pari, parite se sredstvo ne se sami po sebe cel!
|
|
|
|
|
anakin
Сениор
Unidentified Flying Object Регистриран: 08.Август.2005 Локација: Machku Pichku Статус: Офлајн Поени: 18535 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 05.Април.2008 во 01:30 |
|
vo denot sharen i so veter izvetrean sedis mislis zasto e taka
a nemoze li so pomala maka? pa kje si se setis i kje i kazes na sudbinata O SUDBINO PRED TEBE I GORDOSTA KLECI taa kje ti odgovori AHAM DENES JA PRETEPAV NADEZTA a ti kje i kazes aham dve aham za ista rabota Изменето од anakin - 05.Април.2008 во 01:31 |
|
|
SILATA NEKA E SO VAS a ako ne vi treba, neka, i taka ne e nekoj trosok, ja ima nasekade okolu nas.
|
|
|
|
|
La Ninja
Сениор
She Hulk Регистриран: 13.Јуни.2006 Статус: Офлајн Поени: 1605 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 06.Април.2008 во 03:24 |
продолжение... ...и повторно исто утро....во тмурноста дречеше сета таа зелена убавина...толку свежа, а истовремено нападна. Полека се спушташе чекор по чекор надолу по патеката...исто како и капките роса што паѓаа по ливчињата. А толку убаво врнеше претходната ноќ. Некогаш и после дождот ако не огрее сонце, сепак има убавина-си мислеше во себе. Не разбираше зашто е толку збунета, како да се губеше и повторно да се пронаоѓаше тоа утро. Од крајност во крајност влетуваше и никогаш не можеше да рече да нежна сум или пак да цврста сум. Се беше. И нежна и цврста и силна и слаба....за се различно. За секоја работа поинакво. Веќе стигна до капијата...колите забавено движеа мислиш се дел од некаква дождовна парада. Го слушаше звукот на дождот кој беше производ од гумите по улиците.И шуштеше во ушите интересно и ја тераше да мисли дека тоа е мелодијата која ја најавува убавината која следи. Ги гледаше зимзелените дрвја како полека, на некој начин нежно, играат по некаков танц предизвикан од ветрот....Како тоа шуштење да им беше песна а ветерот придружник за да не бидат сами во играта. Небото се намурти како на лоша шега повторно се приближуваа облаците како брчки на лице кога ќе се налути некој. И повторно дожд....прекрасна убавина. Ја крена главата нагоре, а веќе челото и беше мокро од првите капки. Божествена убавина исполнета со таков мир и спокој. Прекрасно чувство кое правеше да се чуствува немоќна и кревка, но сепак исполнета иако целосно збунета. Можеби иако небото беше тмурно, нејзината душа беше пресветла. Погледна уште еднаш нагоре и помисли за понатаму подголтнувајќи ги горките чуства од минатото преполно со неправди кое се врати во нејзините мисли како убрзан филм и повторно продолжи....! Изменето од blueprayer - 06.Април.2008 во 03:33 |
|
|
Ne sum pijan, samo lezam na zemja i se raduvam....
|
|
|
|
|
Внеси реплика
|
страница <1 1718192021 58> |
Tweet
|
| Скок до | Овластувања Вие не може да внесувате нови теми на форумот Вие не може да одговарате на теми на форумот Вие не може да ги бришете вашите пораки од форумот Вие не може да ги менувате вашите пораки од форумот Вие не може да креирате анкета на форумот Вие не може да гласате на форумот |
Опции за темата
blueprayer напиша: