LOVE STORY

-

Изменето од filmadzijka - 11.Јануари.2009 во 01:41

elica напиша: www.misli.hit.bg/lovestory.html

edna mnogu mudra prikazna mhogu mi se dopadna

nindza напиша: Golemite ljubovi se tragicni , nesrekni i neostvareni - rece Ana Karenjina i se frli pod vozot

toa e tocno za zal

edno vreme....amor fraerot---->
si imal mali strelicki i so niv gi bucnuval tipkite i tipovite kako komarec i ovie glavi gubele i  ne samo glavi.
denes....
eeeee......drugari moi....se izmoderil
denes so zolji gagja
koj go pogodi, ziv od frontot ne se vrakja

...ako mislite deka seksot, e portata do dushata na nekoj chovek, gadno se lazete...toa znam da vi kazam, ama vie ste zeni i za vas, chovek da ve odbie za seks e opasna rabota=povrzana so vashata sueta, ke go mrzite do kraj na zivotot, sho e mnogu poreshna rabota sekako, probajte malce druga taktika, posho nikoj ne e lud da odbie seks so nekogo sho go saka, imalo golema prichina za toa, a prikaskite od tipot mu posakuvam sreka na toj sho sea ke go unishtam, se smeshni, zasho bik sho frla zemja-si frla na grb sekogash...

Страста не знае за правила или обѕири.А, на секој начин е слободна од самосвесноста и гордоста;од достоинството,нервите,лагите,моралноста;од хипокризијата,мудроста,стравот за џебот и местото на овој и на оној свет.Старите сликари добро ја претставуваа како стрела или ветер.Да не беше толку брза и остра,земјата веќе одамна би летала низ воздухот ненаселена-за издавање...


Се стемнуваше во сабота попладне кога реши да го напушти тоа неподносливо чекање и кога ја отвори вратата на своето ателје за да оди до Нели.Поминаа дава дена откако ја немаше видено.Таа зборуваше за една игранка токму таа вечер,го повика и него.Мора да е болна!
Но,едвај измина шест чекори,кога ја виде како доаѓа.Имаше сив околувратник од крзно,што и ја криеше устата и и даваше многу постар изглед.Оној монент кога ја затвори вратата таа го тргна од себе,отиде од огништето,повлече еден стол и пружајќи ги рацете кон огнот рече:
,,Дали мислевте на мене?Дали сега доволно мислевте?''
А тој одговори:,,Да,мислев,но не сум ништо поблиску.''
,,Зошто?Никој не мора никогаш да знае дека ме љубите.Па и ако дознаат,не ми е грижа.''
Едноставно!Многу едноставно!Прекрасна,себична младост!
Тој на ова дете не можеше да му зборува за Силвија-да му зборува за својот брачен живот,толку достоинствен до сега,речиси свет.Беше невозможно.И тогаш ја слушна како вели:
,,Не не може да биде лошо да ве љубам!Не се грижам ако не е пристојно'',а усните и трепереа и очите одеднаш и беа студени и уплашени,како првпат да се посомнева во резултатот.
Ете нова мака да се гледа несреќно дете.А каква корист од тоа да се обиде да и објасни-на самиот праг на животот-безнадежен водовртеж во кој се наоѓаше!Какви шанси имаше дека ќе успее да и го објасни тресетот на калта и заплетканиот плевел низ кој мора да се пробие за да дојде до неа.,,Никој не мора да знае''.Толку едноставно!А неговото срце,а срцето на неговата сопруга?И покажувајќи  на своето ново дело-на прв човек маѓепсан од првата нимфа-рече:
,Видете,Нел,таа нимфа-тоа сте вие;а овој човек-тоа сум јас''.Таа стана и отиде за да гледа.И додека набљудуваше,тој жедно ја впиваше со погледот.Каква чудна замешаност на невиност и магија.Какво прекрасно суштество на кое би можел да му даде целосно спознавање на љубовта во својата прегратка!И,конечно рече:,,Подобро да разберете што сте ми вие мене-се што јас никогаш нема веќе да го знам;ете се е тука,во лицето на нимфата.А,не!Не е тоа  вашето лице.А ете ме мене како се пробивам низ водовртежот за да досегнам да вас-секако,тоа не е ни моето лице''.
Таа рече:,,Кутрото лице'' и го покри своето.Ќе плаче ли и уште повеќе ќе да го мачи,но место тоа,таа само промрмори:,,Но вие веќе ме досегнавте!''се наведна кон него и ги принесе усните до неговите.
Тој тогаш попушти.Таа за момент се тргна од неговиот многу разбрануван бакнеж и тогаш,плашејќи се што се повлече,повторно му се припи.Но,инстинктивниот страв на невиност беше доволен за Ленан-тој ги спушти рацете и рече:
,,Треба да си одите,дете мое!''
Без зборови таа го дигна крзното,го стави на себе и застана чекајќи тој да прозбори.И тогаш,бидејќи молчеше,таа му пружи нешто бело.Тоа беше билетот за игранката.
,,Вие рековте дека ќе дојдете?''
Тој кимна со главата.Нејзините очи и усни му се насмевнаа.Потоа ја отвори вратата и се уште со онаа лесна среќна насмевка,излезе...


Темниот цвет-Џон Голсворди

mnogu interesna tema, ima mnogu da se zboruva,mnogu e napisano, no malku luge ja doziveale vistinskata LJUBOV,
pozdrav