Starowski

Не знаев дека постои групава, се додека неодамна не ја слушнав некаде Прашинка љубов. Ме воодушеви спојот од мојата омилена поезија со музика. Испеана поезија од Гане, Петре М. Андреевски, Шопов, Конески... фантастично. Па уште да го слушнам испеан Преместениот камен од Маџиров или нешто од Русалките.... wooooow, ми се допаѓаат.
Им посакувам успех.

Не знам ништо за нив, како вовед ќе пренесам едно интервју кое штотуку го прочитав:

Првиот пат кога случајно ве чув на настап, открив еден многу специфичен звук, со неочекувани текстови. Што ве натера да направите симбиоза од музика и македонски поетски текстови?

Во нашиот случај, поезијата ѝ предничеше на музиката. Почетоците на групата датираат од 2001-та година, кога Круме, Верица Недеска и Дејан ги направија првите песни, дел од кои ги изведуваме сега. Македонската поезија е за нас најголемата инспирација, затоа што од зборовите напишани и пред стотина години сѐ уште извира љубовта, тагата, бунтовноста… Едноставно може да ги почувствуваш сите овие состојби на поетот со секое ново читање. Пеењето на македонската поезија е за нас начин да ги пренесеме овие чувства и состојби, начин да ги доближиме и до оние кои не читаат поезија, и начин да им дадеме нова димензија.

Како составот го доби името што го носи?

Ова прашање многу го сакам, но немам баш јасен одговор – на секого му оставаме да реши зошто го носиме токму тоа име.

Колкумина музичари има во составот и на какви сѐ инструменти се изведуваат нумерите?

Јадрото на Старовски го сочинуваме ние петорица: Верица Недеска (вокал), Круме Стефановски (перкусии и вокал), Дејан Спасовиќ (ут, кемане, тамбура), Јордан Костов (хармоника) и јас (вокал, перкусии). Една од нашите особености е дека со Старовски настапуваат или членуваат и многу други наши пријатели музичари, како Васко Дуковски (кларинет), Бошко Мангаровски (канун), Оливер Јосифовски и Зоран Павловски (контрабас), Марие Петров (тромбон) и многу други кои се приклучуваат како раскажувачи на нашата приказна во одредени моменти и на одредени места. Бојан Угриновски кој е одговорен за звукот на Старовски на нашите настапи е исто така член на нашето убаво големо семејство.

Ако мора да одберете, кој поет од застапените би го ставиле на прво место?

Веднаш ќе ти кажам дека не постои можност за мене да избирам помеѓу сите овие големи луѓе… На нашиот прв албум се застапени Петре М. Андреевски, Гане Тодоровски, Ацо Шопов, Блаже Конески и Константин Миладинов и секој од нив носи посебна приказна,

Откривањето и слушањето на вашиот прв албум, „Прашинка љубов“ беше едно неверојатно патешествие. До каде сте со плановите за снимање нов материјал?

Ти благодарам за убавите зборови и за поддршката. Освртот кој го даде на твојот блог е еден од најубавите, и често го користиме во нашата промоција. Нов материјал веќе постои, како и плановите за негово снимање, но, како и за првиот албум, мора да се поклопат сите услови, соѕвездија и хороскопи за да се собереме сите во Скопје и да најдеме доволно време да влеземе во студио и да останеме таму неколку дена. Нашиот пат е малку поразличен од вообичаениот. Наместо да издадеме албум па потоа да ги изведуваме песните, ние сакаме најпрво да ги понудиме песните на нашата публика и преку контактот со неа да ги усовршиме. На тој начин она што ќе биде издадено на албум е искристализирана форма на нашата приказна…

Во која насока ќе се движите со музиката во иднина?

Еден наш пријател ни го одреди стилот како кабаре-чалгија, и тоа е стилот со кој ќе продолжиме. Имаме и некои поголеми планови за проширување на наштето музичко семејство, но тоа се сѐ уште само планови. Во врска со поетите, некои од песните од новиот материјал се повторно напишани од Петре, Гане, Блаже, но исто така имаме и песни од помладата генерација македонски поети, како Елизабета Баковска, Владимир Мартиновски и Никола Маџиров.  Ова лето приказната на Старовски ја „надградивме“ до мултимедијален перформанс, кој премиерно беше изведен на Охридско лето, во предворјето на црквата Св. Софија. Наша цел е да продолжиме со надградување на оваа форма на кабаре-чалгија.

Како сте задоволни од приемот од македонската публика?

Старовски почна да настапува во 2010 година, без никакви очекувања и замисли за тоа како ќе бидеме прифатени. Едноставно важно ни беше да ја раскажеме нашата приказна така како што ние ја чувствуваме. Можеби затоа и бевме навистина изненадени кога сфативме дека публиката е буквално жедна за различен звук и за текстови кои значат нешто. По нашиот последен настап на Охридско лето, една пријателка ми пријде и ми рече дека Старовски е нејзиниот идентитет. За мене ова беше еден од најубавите комплименти. Сепак, она што би го посакала е да има повеќе места каде музиката ќе може да се чуе, наместо да биде само позадина во прегласните ресторани и кафулиња…

Како се промовирате себеси и дали ја користите моќта на социјалните мрежи?

Искрено, моќта на социјалните медиуми е нашата најсилна моќ, затоа што таму има доволно простор за претставување на скоро сите форми на уметност, што не е случај со другите медиуми, како радиото или телевизијата. Нашите песни иако ги нема на радио (сосема друга дискусија е зошто ги нема на радио), се слушаат на YouTube или на Facebook. Социјалните мрежи се според мене една од најважните алки во медиумскиот свет, и слободата на изразување која тие ја нудат е од непроценливо значење за нас, од аспект на можност за промовирање на нашата музика, но  и од аспект на слушање на мислењето на публиката за она што го правиме.

Што би им порачале на оние што ве следат по настапи и на оние што до сега не ве чуле?

На оние што не следат на нашите настапи би сакала бескрајно да им се заблагодарам за убавата енергија што ја делат со нас – таа е суштински дел на нашата музика. На оние кои сѐ уште не не чуле би сакала да им порачам: дајте ни шанса.