Има ли Вечен подобар живот од овој сегашниов?

Klara-D напиша: spremen li e nekoj da go zivee,  saka li da go zivee  toj vecen  zivot ???

Ако животот е ВЕЧЕН тогаш нема избор на сакање или несакање на жиивеење.

EvAngelos напиша: тој живот може да започне и тука и сега.

Амин!

С'е започнува ТУКА и СЕГА.














Изменето од Messenger - 22.Март.2012 во 19:29

Novata zemja i vecniot zivot



Apostol Jovan ni kazuva: “Vidov novo nebo i nova zemja,
zasto prvoto nebo i prvata zemja pominaa.” Sto uste videl?
“Togas go vidov svetiot grad, noviot Erusalim, kako
sleguva od neboto, od Boga, stokmen kako nevesta ukrasena za
svojot maz” (Otkrovenie 21,1.2).

Cudesno! Od neboto sleguva grad na zemjata, bleskoten i
sjaen kako nevesta stokmena za svadba. Prekrasen grad, i koga
Jovan se obiduva da go opise, toj ednostavno kazuva deka
negovite ulici se od cisto zlato, negovite porti od biser, a
Bozjata slava e tolku bleskotna, sto tamu nema nok.

Mileniumot na neboto pomina. Spasenite, zaedno so
Hrista, vo nebesniot grad, sleguvaat od neboto na ovaa zemja,
precistena so ogan vo ogneno ezero, obnovena i pretvorena
vo raj, prigotvena za vecna tatkovina na pravednicite,
zasto vo Biblijata nasledstvoto na spasenite se narekuva tatkovina
(Evreite 11,14-16).

Ni ostana uste da go opiseme vecniot zivot na spasenite
na novata zemja sto ke ja naselat i na koja vecno ke ziveat.

“Seta zemja pociva, miruva, triumfirajki od radost”
(Isaija 14,7). Niz celata verna i iscistena vselena se razlevaat
pohvalni pesni i radost. “Glas na silen narod, kako buca
va na silni vodi i kako tatnez na silni gromovi” se slusa
kako zboruva: “Aleluja, zasto vladee nasiot semoken Gospod
Bog!” (Otkrovenie 19,6).

“Sto oko ne videlo, sto uvo ne culo i sto vo covecko
srce ne doslo, toa Bog go podgotvi za onie koi go qubat” (1.
Korintjanite 2,9). Coveckiot jazik ne moze da ja opise nagradata
na pravednicite. Toa ke im bide mozno samo na onie
sto ke ja vidat. Nieden ogranicen um ne e vo sostojba da ja
sfati slavata na Bozjiot raj.

“Mojot narod ke zivee vo mirni zivealista, na bezgriz
ni pocivalista.” “Nema poveke da se slusa za nasilstvo
vo tvojata zemja, nitu za pustenje i razurnuvanje vo tvoite
predeli.Zidovite tvoi ke gi narekuvas spasenie i portite
tvoi slava”. “Ke gradat kuki i ke ziveat vo niv, ke sadat lozja
i ke go jadat nivniot plod. Nema poveke da gradat a drugi da
ziveat, nitu da sadat a drugi da jadat... izbranicite moi dolgo
ke gi uzivaat plodovite na svoite race” (Isaija 32,18; 60,18;
65,21.22).

“Neka se raduva pustinata i suvata zemja, neka likuva
stepata i neka procuti krinot.” “Mesto trnje ke raste kiparis,
mesto kopriva ke viree mirta” (Isaija 35,1; 55,13).

“Volkot ke zivee so jagneto, leopardot ke lezi so jareto...
a niv ke gi vodi malo dete.” “Nema veke da se pravi zlo
nitu ke ima pustenje na seta moja sveta gora, veli Gospod”
(Isaija 11,6.9).

Na novata zemja, i vo celata vselena, nema veke stradanje.
Tamu ke nema veke solzi, nitu zakop, nitu kakov i da e znak
na zalost, zasto “Bog ke izbrise sekoja solza od nivnite oci
(od ocite na spasenite), i smrt nema da ima veke, ni taga, ni
plac, nitu bolest, bidejki poranesnoto pomina.” “Nitu eden
zitel nema da kaze: ‘Bolen sum!’ Na narodot sto zivee tamu
ke mu se prostat grevovite” (Otkrovenie 21,1-4; Isaija 33,24).

Tuka e noviot Erusalim, prestolninata na cudesnata nova
zemja, “prekrasna kruna vo rakata Gospodova i carski venec
na dlankata na svojot Bog”, “siot vo slava Bozja, bleskoten
kako skapocen kamen, kamen slicen na kristalen jaspis...
Narodite ke odat vo negovata svetlina, a zemnite carevi ke
ja donesat svojata slava vo nego” (Isaija 62,3; Otkrovenie
21,11.24).

Gospod kazuva: “Ke se raduvam zaradi Erusalim i ke se

veselam zaradi mojot narod.” “Eve go Bozjiot sator megu
lugeto i Toj ke zivee so niv; i tie ke bidat negov narod, a
sam Bog ke bide so niv” (Isaija 65,19; Otkrovenie 21,3).

Na spasenite vo gradot “ne ke im bide nuzna svetlina
od svetilka, ni svetlina od sonceto, zasto Gospod Bog ke gi
osvetluva... Bozjata slava go osvetluva, a Jagneto mu e svetilnik”
(Otkrovenie 22,5; 21,23).

Nikoj nikogas veke ne ke pocuvstvuva nedostig od hrana
ili voda. Angelot na Jovana mu pokazal “reka so voda na
zivotot, bistra kako kristal, koja istekuva od prestolot na
Boga i na Jagneto”. “Od dvete strani na rekata” Jovan go videl
“drvoto na zivotot koe raga dvanaeset pati, koe sekoj
mesec go dava svojot plod” (Otkrovenie 22,1-3). Prekrasnite
vkusni plodovi na drvoto na zivotot im stojat na raspolaganje
na spasenite niz seta vecnost. Kako sto bese kazano,
na novata zemja nema nitu bolka nitu smrt (Otkrovenie 21,4).

Bog Otecot i Bog Sinot, ocigledno i Bog Svetiot Duh
(Otkrovenie 22,17), svetiot grad go pretvoraat ne samo vo
nase, tuku i vo svoe trajno, vecno zivealiste. “Prestolot
na Boga i na Jagneto ke bide vo nego, a negovite slugi ke mu
sluzat i ke go gledaat negovoto lice, a negovoto ime ke im
bide na nivnite cela” (Otkrovenie 22,3.4).

“Golemi se i prekrasni delata tvoi, Semoken Gospode,
Boze! Pravedni i vistiniti se patistata tvoi, Caru na narodite”
( Otkrovenie 15,3).

Kolku milostivo od Boga sto seto toa taka go uredil,
osobeno po bolkata sto sme mu ja nanele! Edinstveno vistinsko
objasnuvanje bi bilo toa sto Bog bezmerno ne saka i deka
navistina ima zelba da bide so nas - “Emanuel, Bog e so nas”.
Bog navistina ne milee.

A kolku nie ke go sakame Boga i ke uzivame da bideme i
da ziveeme vo negova blizina! Dali nekogas ste razmisluvale
za toa deka ke ziveeme vo Bozja blizina i ke go gledame
negovoto lice - negovoto mokno, inteligentno, a sepak
tolku milo i ljubezno lice?

Koga Bog konecno ke ne sobere okolu sebe, ke se raduva
za naseto prisustvo “kako mladozenecot sto se raduva na
nevestata” (Isaija 62,5). Prorokot Sofonija 3,17.18. dodava
deka tolku mnogu ke se “raduva”, sto “ke voskliknuva radosno
nad tebe”!


Kakva pesna ke slusame koga Bog ke se raduva zaradi nas?
Mislete za pogledite sto ke se sretnat! Bog ke pee kako mladoz
enecot sto pee na svojata nevesta. Veruvam deka Bog,
dodeka ke pee, so seta svoja beskonecna ljubov i neznost ke
pogledne dlaboko vo ocite na sekogo od nas, kako da ke saka
da ni kaze: “Zatoa sto si ti ovde, cuvstvuvam tolku golema
radost!”

Koga ke uzivame predimstvo da go gledame Boga na negoviot
prestol i dodeka ke slusame kako site radosno peat,
dali tuka ke se najdat i malecki deca da mu sednat na skut
kako i nekogas, vo bibliskite vreminja, sto sedele na Isusoviot
skut?

Dali mladite ke bidat tolku slobodni da mu pristapat
i da mu postavuvaat prasanja? Sekako!

Kaj nas neka se razvie kopnez sto poskoro da go vidime
Isusa. Sme citale za nego, sme slusale propovedi za nego,
sme go slikale kako gi lekuva lugeto, kako se moli vo Getsimanija,
kako sluzi kako nas prvosvestenik, kako doaga po
nas na oblaci. Lice v lice so Hrista, so nasiot Spasitel -
kolku prekrasno ke bide toa!

Noviot Erusalim ne e samo cudesen, prekrasen grad. Toj
e i mesto kade sto vo tekot na zivotot bez kraj, Bog i Hristos,
i otkupenite, ke zasnovaat svoj vecen zaednicki dom.

За сега не би ширел повеќе од кажаното.

Според мене има и јас верувам тој живот може да започне и тука и сега.

(прашањето и можните одговори се јасни).