Паричка за Божик - скопска мода или црковна лудост

Како што разбрав...
а и како што гледам во православниот календар на МПц...
на 6 јануари не е запишан празникот Бадник...
туку Преподобната маченичка Евгенија и другите со неа...
сега не ми е јасно...
Бадник како Бадник...
е...
или не е...
христијански празник...?

Ајде малку етнологија со историја.Бадник е карактеристичен српски народен обичај,таму посебна улога игра бадниковото дрво,сличен обичај во минатото имале и римокатолиците во босна и делови од далмација.Му се обраќале на бадниковото дрво како на личност.Обичајот има повеќе културолошки слоеви е не баш едноставно во два три збора да се опише.

Конкретно во Македонија како термин бадник почнал да се користи како српско влијание.Кршењето на лепчето со паричка за време на бадник не е многу раширено во македонија.Но во скопско се практикувало долго време па денес во медиунмите се популаризира.Историски поправилно е да се крши лепчето на василица ама сепак тоа е благочестив обичај и не треба у несвест да се паѓа или со дрва и камења да се фрла по тие што кршат лепче на бадник.Барем е убав повод да се собере семејството во вечерат спроти божик.

Огновите се сосема друга работа.Палење огнови се правело на повеќе дати не само на бадник.Како ритуал немаат врска ниту со бадник ниту со божик.Фештите и циркусот што се прави денес во Скопје е комбинација на неколку локални обичааи со српкиот начин на славење кој го промивирал српкиот генерал кој бил главен за време српско,за да се зближи со локалците(на кои обично им кршел кичма).Процесијат започнувал од тогаш соборниот храм во скопје(свети димитрија) со кумот кој бил биран од побогатите чорбаџии.И покрај тоа што го организирала окупационата власт,сепак периодот е зима,тапа период и на скопјаните им се допаднал и продлжиле да го практикуват.Сепак е добар изговор за весеље.
Пордаи слични цели и денешната власт обилато го помага обичајот со кубици и кубици дрва до бесвест.Присуството на свештеници на тој обичај е бесмислено.

И да ги разочарам повеќетео тука..Црквата реагирала заради ова.До ден денес го цитираат епископот Методиј од неговат критика на обичајот.а за тие кои не го разбираат стилот на овој епискок во друга македонска епархија има ЗАБРАНА за овој обичај и какви било гранки и дрветина да се приближуваат до храмовите а па не да ги палат или благословуваат!

Поништувањето на овој "обичај" може лесно да се направи за да постепено сам по себе да згасне.Ама на локалните власти и дел од свештениците во скопско им одговара овој ефтин популизам и ФЕЈКЛОР.
Но секој може да праи што сака на крај краева! ако некој сака да се грее со ракија на бадник нека се грее,само нека не вика дека тоа е стар и христијански обичај.

Tetratka напиша: “У очи празнику“ Важно е кога е правилно. А за тоа за традиција, и баба ми да беше жива ќе кажеше : “кај нас од секад така било.“ Аку она сама почнала од “вчера“ да празнува... п,с Тоа е општ комплекс на постарите. бтв, нема историски податоци.

  Abre lugje... od site onie lugje koi "praznuvaat" 90% se nominalni vernici ili ateisti... praznuvaat od tradicija i za topla rakja i pecheno svinsko mevce... i za pariche vo lebcheto.

Tetratka напиша:   Тогаш зашто и од кога е оваа “лудост“ или скопска (или српска) мода - да се бара паричка за Божик; па да се благословуваат (или осветуваат) пагански огнови (демек 500-600 денари од оган) и да се даваат некакви “бадникови гранчиња„ ? Можеби може да одговори некој стар “скопјанец“.

Изменето од Македон - 10.Јануари.2012 во 18:10

Од како знам за себе во кругот на семејството го прославуваме бадник, со посно тавче гравче, посни сарми и пита.  Паричката од секогаш се ставала на бадник, седум дена по бадник се прославува новата година во кругот на семејството со богата трпеза и честитики за добро здравје и успех. Така е сега, било порано и ќе биде засекогаш ( во моето семејство се разбира ).

Sekoja tradicija pochnala kako novotarija... i tradicijata, kako takva e podlozhna na izmeni, dodavanja, vadenja, modificiranja... s'e teche i s'e se menuva...

... kako shto se menuva i verata i religijata... sekogash se dodava po neshto novo, se vadi neshto staro, se interpretira, se "proreknuva", se sonuva, se izmisluva... i posle nekoj milenijum se dobiva neshto sosem podrugo od onoa shto bilo na pochetokot... iako se tvrdi tokmu sprotivnoto.

Taka bilo sekogash i taka kje ostane.


O tempora! O mores!... kako shto bi rekol Cicero denes.