Змијата - симбол - култ - ...

Змијата истовремено е и мудра и опасна. Кај алхемичарите мудрата змија е симбол за иницијација, од една страна, а од друга страна е виновна за почетокот на смртноста кај човекот. Умее да заведе, лукава е.(Ева и јаболкото).

Пред повеќе илјади години старите грци, покрај многуте богови, го имале и богот лекар- Asclepius. Неговиот симбол била змијата, па така и лекарскиот повик започнал да се означува со змија замотана околу стап на чиј врв е „огледалото на претпазливоста“. Ескулап бил ценет и познат доктор во тоа време, па затоа бил прогласен за бог. Од цела Хелада доаѓале болните во неговиот храм во Epidaurus, на брегот од Егејското море.

Постои една интересна хинду легенда за Васуки-змијата, еден од осумте големи Нага кралеви, односно, инцидентот Samudra Manthan, млечниот океан. Во оваа легенда, на Васуки му било дозволено од страна на боговите и демоните,  да биде врзан околу планината Мандар за да издвои од млечниот океан амброзија за бесмртност. Меѓутоа во текот на овој процес се издвоил толку силен отров што му се заканило уништување на се’ што е живо во Универзумот. За да ја спаси пропаста, богот Шива го испил сиот отров...

Кај будистите, змијата исто така е света. Според легендата кобрата го раширила балонот и му направила сенка на Буда.....

И Мојсеј има бронзена змија намотана на стап.Имено, додека тој ги водел евреите до „Ветената земја“, патувајќи низ пустината, стасале до границите на Едом. Молбата до едомскиот крал за сигурен премин била одбиена, па така патувањето морало да се продолжи по заобиколен пат. А тоа значело дека патувањето ќе продолжи низ врелата пустина а не преку плодната земја како што се надевале. Тогаш евреите започнале да приговараат против Бог и Мојсеј за тешките услови. Нормално, пустината била преполна со змии а тие се наоѓале насекаде:во тревата, во куќите, во креветите, а луѓето не можеле ништо да прават, ни да јадат ни да спијат, зошто гризнатите умирале во страшни маки. Овие змии биле наречени „огнени“ поради болките предизвикани од отровот. Постојат змии чиј отров предизвикува восплаленија, некои пак само отоци, но овие „огнени“ змии предизвикувале смрт. А придавката „огнена“ што се користи во Библијата има ист корен со зборот „серафим“ што значи огнен, сјаен.