Сестра, Дадичка, цеце...

Јас немам ни брат ни сестра и стварно сам во собата како да умрел некој се осеќам,нема со кого опуштено муабет да си направиш пошто на никој не му верувам,со еден збор нема на кој да се довериш,со родителите за било каков муабет не ми иде,а најдобро мислам дека би ме сфатила сестрата(ако ја имав).Потполно се согласувам со volkswagen за неговиот погорен пост.Поздрав до "изгорените" за сестра.

И добро, досега на никого не му текна да отвори тема само за сестра


Повеќе чекам од вас да видам напишано, пошто јас немам сестра ()
Ај еве да почнам....


Од неврзан муабет со другари , стигнав до еден заклучок дека да се има сестра е бесценето нешто. Ако убаво промозга човек, на светов постојат некои ствари (поготово во онај емотивниот свет) кои само женско доволно добро ги разбира. Која е таа особа на која можеш да и се обратиш за совет, помош или било што и што ќе ти помогне од сесрце , најдобронамерно?  Некои работи не можат да се споделат со родителите безразлика колку сте блиски (тука е и генерациската разлика и нивните поинакви сваќања)...

Од сите овие што ги сретнувам околу мене , ретко кој знае да се однесува човечки спрема сестра му. Некако како да му е смачена од секојдневното гледање и многу време потрошено задно. Но никој не гледа дека таа е цура, со женски размислувања, поинакви сваќања, често полукава од нив. Не приметуваат дека е чупе со сите предности и мани на понежниот пол кои можат да ти помогнат и да ти се најдат во животот , туку таа за нив е „дада“ .

Јасно дека во раните години низ детството најголемите кавги се со сестрата. Ама стварно, ако знаеш да се однесуваш цивилизирано во животот, во сестрата ќе најдеш добар пријател што ќе биде поферски поставена спрема тебе од било која другарка.

Епа јас така гледам на феноменот наречен „сестра“. Ако имате вие нешто, било што... БУЈРУМ