Има ли живот пред смртта?

ние, човечките суштества не поседуваме моќ да перцепираме во таа димензија која ги содржи во себе објаснувањата за чудата на животот, почетокот и крајот, смислата, целта, пред и потоа.
сите обиди на големите философи да го откријат одговорот биле бескрајно пливање на бродоломник во бесконечен океан
она што мене ми изгледа интуитивно логично е задачата да ја изиграме претставата најдобро што можеме, публиката да е задоволна, а ние среќни.
Знаеш, велат дека смртта се најавува, дека знаеш кога ќе ти дојде судниот ден. Е тогаш кога ќе го чекаш на постела, да си речеш, - Тоа е тоа, сума сумарум не беше лошо. И да си заминеш насмеан

(напишав долг пост - не сте будали да го читате....)

Значи...
тоа е...
тотално небитно прашање...
пошто...
никој не може да го знае одговорот...

Тие во Австралија и Канада со го средиле животот и сега само дават совети како да оди државата напред ама немат ташаци да се врата назад . Некако не им одговара . Посебно на оној што е емигрирал од Охрид во Австарлија 

Кажано е дека еден живот живееме

 ne me plasi cel zivot kako sto me plasi imas cela vecnost pred tebe wtf?

Messenger напиша: ekszi88 напиша: I jas ne sakam da panicam, ama ima eden del vo mene koj sto e neposlusen i si panici. Ke se navikne verojatno eden ubav soncev den. Да, тоа е твојот секогаш незадоволен ум кој е престрашен од иднината, од непознатото и неизвесното што следи следниот момент, следниот ден, следната недела, следната година... И бидеjќи животот не е никогаш извесен и познат, бидеjќи с'е тече и с'е се менува, умот постојано ти се наоѓа во состојба на страв и хаотичност. Вo моментот кога ќе се соочиш со реалноста дека постои само СЕГА и дека ништо не е перманентно, па затоа не треба да правиш атачменти од ништо и никого, кога ќе дозволиш следното, новото и променливото да го дочекуваш со раширени раце и ширум отворени очи, кога промените ќе ги доживуваш како нешто нормално, потребно и неодбегливо, тогаш ќе иcчезне стравот и ќе  биде заменет со спокојство.