МПЦ и Владиците кои не си ја знаат историјата!

mungos80 напиша: http://www.macedonianspark.com/mk/vesti/komentaridebati/459-2010-11-19-19-53-07 Uste nikoj nema svoj stav

Јас имам свој став, но не знам за што поконкретно очекуваш став. Нишкиот договор не е познат од списанието НИН, туку го имаше и на интернет, пред и да биде објавен во НИН.

Ајде верници кажете го вашиот став.

Хммм и јас донегде можам да се согласам со погоре пишано но сепак во Православната вероисповест се е поврзано,нормално не мислам на политиката иако ја има подоста и во религиите.Вистина едно е верата но сепак апостолското предание и начинот на зачувување на нашата вера не е сама по себе ами преку Црквата Христова .Но за жал сегде демонократијата ги меша прстите.

Жално и гревно е она што паганскиот национализам - под превезот на “христијанство“ - му го нанесувал и нанесува на Вистинското Христијансво!

Од непроценлива важност е да се запознае Вистинската Мудрост БОЖЈА - Христос - и Нејзините вистински следбеници, кои поради Тоа Чудесно Евангелие ја надминаја , традицијата, нацијата, расата, класата, ...!





Тука нема повеќе ни Грци, ни Јудејци, ... ни обрезани, ни необрезани, ни варварин, ни скит, ни роб, ни слободен, туку се’ и во се’ е - Мудроста БОЖЈА - Христос! Колос. 3:11













Изменето од spiros - 31.Октомври.2010 во 11:36

Македонските владици водејќи се со мислата дека народот не си ја знае својата историја и историјата од борбата на своите свештени лица и верници за својата Македонска Православна Црква ,газејќи на гордоста на Македонецот примаат поклони и склучуваат договори со најголемите негатори на Македонецот и Македонска Православна Црква.


Борбата за независна црквабила долга, имено во 1944 г. во селото Врановци е создаден Иницијативен Одбор за организирање на Македонската Православна Црква. Во месец март 1945 година во Скопје е одржан првиот црковно-народен собор, на кој е донесена Резолуција за обновување на Охридската Архиепископија, како Македонска Православна Црква. Оваа одлука е доставена и до Архиерејскиот собор на СПЦ, бидејќи пред војната епархиите во делот на Вардарска Македонија беа во составот на Обединетата Православна Црква на Србите, Хрватите и Словенците, подоцна - Српска Православна Црква.

Оваа одлука не е одобрена од српските владици и тие и понатаму не третирале како дел од нивната црква за дури на 17 јули 1967 година во Охрид кога е свикан Третиот црковно-народен собор, на свечената седница во охридската црква Свети Климент Охридски,се прогласува Македонската Православна Црква за АВТОКЕФАЛНА. Чинот на прогласувањето на автокефалноста на Македонската Православна Црква е совршен на Светата Архиерејска Литургија, отслужена во црквата Свети Климент Охридски на 19 јули 1967 година, од страна на Светиот Архиерејски Синод на МПЦ.

Точно 200 години по нејзиното укинувањето од страна на Турција.

Но негирањето на СПЦ продолжува и денес ,но тоа негирање најверојатно има и поткрепа од дел од “македонските“ владици.

Имено на Симпозиум “Охридската евангелска дејност на Николај Велимировиќ” во Шабац, Србија кој се одржа во 2008 година во кој на Преспанско-пелагониската епархија, на која своевремено надлежен архиереј бил владиката св. Николај Охридски и Битолски, од страна на Епископот Шабачки г. Лаврентиј ѝ беше доделен орден кој му беше предаден на сегашниот надлежен архиереј Митрополитот Преспанско-пелагониски и администратор Австралиски и Новозеландски г. Петар.
По тој повод, исто така и на Општина Битола ѝ беше доделен орден, кој го прими претседателката на Советот на општина Битола, г-ѓа Лилјана Кузмановска.

Исто така „симпозиумот се одвиваше во пријатна пријателска и братска атмосфера“.

Сето оваа би било добро ако не постои историјата и она што овој Николај Велимировиќ заедно со српскиот епископ во Америка епископот Дионисие преку писма го имаат порачано за македонскиот народ.

Имено првото писмо заведено под Д.Прот.бр.6 со дата 16 јануари 1952 година епископот Дионисие му се обраќа до патријархот Викентие :

„...да се задолжува Синодот на СПЦ да не ги признава МПЦ и Иницијативниот одбор,бидејќи тие се измислени- македонската народност, македонска азбука, македонската книжевност за дефинитивно да се запечати одвојувањето од СПЦ и создавање на независна МПЦ која би била дел од тие измислени творби..“

Второто писмо е од Николај Велимировиќ од 5 јануари 1952 година во кое се вели :

„Уште потежок е случајот со признавањето на македонската народност што може да го направи само некој поматен мозок,или некој српски одрод или политички манипулант,продадена душа предавник на српскиот народ. А кога не постои македонска нација, не постои македонска азбука, ни македонска книжевност, ни македонски јазик кој всушност е само србски текст на светосавскиот дијалект на српскиот народ„

Цитатите се од книгата на Д.Илиевски „Македонскот православно свештенство во борбата за национална и црковна слобода“ и на Миодраг Периќ „Историско-правните аспекти на односите меѓу Српската православна црква и Македонската православна црква“.

Историјата е сведок дека д-р Периќ од професор на факултет, бил игнориран од сите и „испратен“ да предава во основно училиште, а потоа неподвижен завршува во инвалидска количка.Таква е судбината на сите кој се бореле за правдина и слобода.

А која е човечноста во македонските владици и политичари кои примаат награди кои го носат името на „човекот“ кој ги негира Македонците? Каква е нивната историја и нивната судбина?

Македонска искра

Изменето од mungos80 - 29.Октомври.2010 во 00:06