Вашите баби!

ПодВодно.... ела ми да те изгушкам еднаш...

Двете ми се живи и здрави , господ да ми ги чува...
арни ми се....
со таа од страната на мајка ми поретко се гледам, ама сепак до некаде добро се разбираме...
другата... хм.... можи да се кажи дека се разбираме, ама по некогаш ми кини нерви.... :
ми капи масло на мене од колата :  бабе оти така караш???? Ела мори ти карај ако не ти чини вака....
шо се мачиш бабе по жешково да ја бојосуваш колата???... лелеле.... ела дувај ти мори за да се суши и ако сакаш ноќе во 3 ќе фарбам
бабе , не се мачи со колата (омилена незина фраза).... Е мори, ела ти мачи се.... или купи ми нова.... или најбоља варијанта -  ЗАТНИ!!!

У главном најмногу комуницираме во двор....

Ама знаеш како е, таа во пензија и нема што да прави и цел ден си се шетка низ двор...

нерва ми кини понекад бе, ама ај, понекад помага понешто...

Моите баби се одамна починати. Имав 11 години кога почина едната, година подоцна и другата си отиде на оној свет.

Имам две баби...
и двете подеднакво ги сакам.

Едната (од на мајка ми страната) е почукната од другава, чија што опсесија се прљавштини и нивно чистење.

Како што кажав, чукната е, многу пати пцуе, се смее ко нездрава со гласен кикот, пие ракија ко маж и ги знае сите имиња од сапуницана „Анали“. Другите сапуници ги мрзи, вика дека оваа била нај добра. Кога ми прави јадење, го прави со две кила зејтин и поради тоа многу се нервирам, па не и јадам од јадењето. Иначе е многу груба и е ко машко. Ја прободела ногата со шајка и тоа подебела шајка и одбивала да оди на лекар. Будала жена.

Другава е смирена и постојано чисти, се живцира до смрт ако нешто не е на место, ама не се жалам –добро готви. Онака, типична баба. Кога ќе ми каже: ладно ти е! –се осеќам исто ко да си ги гледам цревата. Али тоа неа везе. Од неодамна е сама и малце ми е жал за неа сега.

Никад не ми забранувале нешо пошто знаат дека не е нивна работа да ми се мешаат...
Пари даваат, иначе како... ма да јас не им ни барам да ми дадат... али кад се више нуди... узми шта се даје.


Ги обожавам.

Ме мрзи сега и тука да пишувам оти веке напишав во
Баба и дедо

ја требаше да имам уште една баба,ама дедо заеба работа...

Па со оглед на фактот дека мене ме израсна баба ми, имав многу интересни моменти со неа. За жал повеќе немам ни баба ни дедо (од двете страни).
Баба ми беше секогаш со мене. Уште од мала ме учеше што е добро а што не, ми помагаше да напишам состави по македонски, ми помагаше кога учев таблица математика. Ме носеше во градинка кога бев мала, дури еднаш во основно дојде и на родителска.
За мене баба ми ја играше заменската улога за татко, со оглед на тоа дека тој ретко беше дома. Се што требаше да ме научи татко ми, ме научи баба ми. За жал, одамна почина. Со неа како да замина и дел од мене. Животот не ми е повеќе ист.
Но, затоа служат спомените. Засекогаш ќе ја паметам како личност што ме изведе на правиот пат.

Те сакам бабичке