Јас му реков ако те удрат-врати!!!

Во основно училиште, во 4 различни години бев пред исклучување. Со мене учеа деца од наставници во училиштето каде што учев, од професори од средно, од директори, не знам какви си функционери. Детето е онакво какво што ќе го воспитаат од дома. Ако од дома го воспитаат дека тоа е најпаметно, дека му е дозволено да прави што сака затоа што тие можат да му го дозволат, воспитано дека може да зафркава кого било затоа што е од родители со високо образование и родители на високи функции (тоа не значи и дека се паметни)....тие несвесно создаваат искомплексирано дете кое ако не го добие она што го сака знае само да плаче, дека не ги цени и почитува другите и разни други работи....создаваат дете кое што голем дел од останатите негови врсници не го сакаат...
Јас сум близнак, имам сестра близначка. Никогаш на никого не му попуштала за ништо. Нема преќутено ниту еднаш во нејзиниот живот. И тие искомплексирани деца од "големци" што учеа со мене, ги малтретираа повеќето од останатите соученици, неколку пати дури и сестра ми, а затоа што таа не знае да преќути се осудија да кренат рака на неа. Прва и единствена обврска мене ми беше и се уште ми е да ја заштитувам од такви работи. А општо познато е дека такви деца можат единствено да кренат рака на женски, немаат доволно машкост да го направат и на машки.

Но, она што е најбино. Јас никогаш ги немам тепано на училиште, туку надвор. Ама, секогаш ми се судело во училиштето. Знаете, никој не ви верува дека сте онај правиот, дека детето на наставничката е она кое почнало прво. Но, јас не ни сакав да ми веруваат, не ме интересираше тоа. Ги прашував што ме малтретираат кога на училиште ништо немам направено. И само поради тоа, немаше зошто да бидам избркан од училиште.

Ако се случи нешто на училиште, децата се таму за да се едуцираат и училиштето гарантира за нивната безбедност, но се додека се во училиштето. Надвор е различно.

Училиштето не е институција која ги решава проблемите што се случуваат пред мојот двор! Ме разбравте сега?

 Е па токму за тоа и диксутираме, вината секогаш се префрла на училиштата
-не ги воспитале учениците
-не спречиле тепачка
-не обрнуваат доволно внимание на однесувањето на учениците ииии и сл.
 Факт е дека проблем има, очигледно родителите место решение во семејството бараат во институциите или уште полошо имаат различен пристап кон спречување на оваа појава, за која се почесто слушаме дека се користи и ладно оружје.

bog da gi cuat decata od vakvija raboti