Бесчувствителност

Cuvstvitelna sum mnogu.. a se znae koga ke bidam bescuvstvitelna... zatoa dur sum ziva sekogas ke im se predavam na cuvstvata

Јас сум бесчувствителен и таа особина не ја сметам воопшто за лоша, ја оправдуввам затоа шо на индивидуата и дава можност за емоционална заштита.

moderno bilo da si bescuvstvitelen....inaku ne si in...moderano bilo da si opusten,da ne ti e gajle,da gazis zivi lugje za da postignes nekakva si cel... nikoj da ne ti e vazen osven tebe...tvoeto zadovolstvo...tvoite hirovi...tvoeto polnenje baterii...*se drugo e gola voda...eh..ne bidi polumrtva,zivotot ionaka pominuva,grabi go momentot*
mozebi e taka...ama...jbg..jas sum edna NEmoderna cura...bezcuvstvitelnosta ne e za mene...ja ke si prodolzam so (mozebi)polumrtviloto,gotvenjeto mandzi za tugjo zadovolstvo,stavanjeto na drugite pred sebe......pa nek sum aut...bas mi e gajle

Нема бесчувствителни, има луѓе кои не ги покажуваат своите емоции или не ги препознаваат.

Еххх, некогаш толку ми е смачено од чувствување, сакав на момент да бидам бесчувствителна и дрска и да не ми чуе, ама не бивало така... Јас дури сум забегана во другата крајност која е далеку од добра - си ја земам одговорноста за тоа како другите се чувствуваат а јас сум задња на листата. Затоа и сум многу уморна и понекогаш се прашувам дали луѓето добиваат нешто од мене или ја нешто си замишљам.

Сепак, нема бесчувствителни луѓе. Јас не верувам во такви работи.

Ако некој пати откако за него ќе искоментираат дека е бесчувствителен, тоа е доказ дека сепак чувствува нешто. Дали е бесчувствителноста оправдана, се прашувам и јас тоа. И на никој му немам речено дека е бесчувствителен.

Ладнокрвен, да! Зошто? Затоа што имав потреба, или затоа што мислев дека имам.

Додека растев и се изградував како личност во пубертетски години, имаше некои ситуации каде што паничев како мало дете (а и мал бев), каде што немав самоконтрола и тоа многу ми сметаше. Обично покажуваме преголема емотивност во ситуации кои ни се случуваат за прв пат, па затоа не знаеме како да реагираме. Ако тука се додадат голем број случаи каде што јас сум бил повреден, тоа доведува до потреба на потиснување или блокирање на емоциите. И така во ситуации каде што претходно немав самоконтрола, почнав да ги поттиснувам и скривам емоциите и гледајќи како мојата "ново лице" се однесуваше тогаш, мислев е она правилното. Дека за да опстаниш и успееш во своите цели, мора само така да се однесуваш, дека за ништо не ти е гајле и да ги гледаш само своите интереси. И полека, полека постануваш емотивна хендикепирана личност која не може да почувствува на моменти ама баш ништо.

И како знаеш дека нешто не е во ред со твоите емоции. Во ситуации каде што разумот ти вика дека треба да почувствуваш нешто и сите околи тебе се тажни или среќни, а ти си ладен како камен. Ама, потешкото е да ги вратиш во живот поттиснатите емоции.

Luge drzava prodavaat, a ginekoglogot ladno se isponasa za istata rabota

Se e navika. Prasaj ginekolog.