Војна на медиумите или Зинго VS Велија!

До скоро мислев дека ние Македонците сме народ што најмногу се јаде меѓу себе, меѓутоа имав можност да научам дека науката открила оти ајкулите почнуваат да се јадат уште во утробата на мајката, рече еднаш еден пратеник во Собранието, веројатно, не претпоставувајќи дека наскоро ќе биде една од двете медиумски ајкули што ќе почнат валкана битка кој кого да изеде во утробата на јавноста. Двете ајкули се ендемски примероци - едната исплива од водите крај последниот феудален остров во балканскиот океан од глупости, другата - бизнисмен, а во слободно време и експерт за буџет, земјоделство, урбанизам, минимаркети, автопазари, Мисирков, замрзнати американски батаци, автопазари и од неодамна за Блаже Конески.

Притоа, исфрлаат отрови од кои се труе и се „замајава“ целата јавност, а сето тоа минува без да реагира никој во државата. Кои ајкули го можат тоа, дами и господо? Наравно, Ѕинго и Велија.Овие двајца деновиве ја имаат улогата на религијата во марксистичката теорија. Тие се опиум за народот. Зошто народот да се занимава со своите вистински проблеми, кога може да ја гледа гатачката Сабина како му ги колне парите на Велија до осмо колено или да гледа по три прилози дневно како Кратовци не можев земју да си копат од тај мангуп Ѕинго? Зошто публиката да се занимава со маргинални теми како економската криза, закочените евроинтегративни процеси или проблематичните демократски тенденции, кога може да се соживува со новинарката на „А1“ која пожртвувано секој ден изиграва легнат полицаец пред пајак-службата и пред „градежната машинерија на Трифун“?

Зошто да се малтретира со пратениците што живеат во егзил, а земаат државна плата, кога може гледачот да се јадосува што не е кратовец, па не може да ја потпише петицијата против изборот на Велија за почесен граѓанин на Кратово? Конечно, зошто професионално новинарство, кога може да се водат хајки против секој што не ги разбира бројките на Велија што ги рецитира качен на некоја гајба пред локалната кооперација (пред која само што не никнал и споменик на Крсте Петков Мисирков) и против секој што ќе се дрзне да чепне во вилаетите на Бојо и на Ѕинго?

А во меѓувреме, додека народот се „забавља“, Велија продолжува да не плаќа даноци, печатници и новинари, а Ѕинго и понатаму си господари со пашалакот Кратово, каде што се дозволи бончето да биде паралелна валута на денарот, и каде што ќе ви ја исклучат водата и со платена сметка ако сте у немилост куде газду.

Нивната кловновска битка е циркус што би го посакала секоја власт. Зашто правејќи еден од друг дворски шутови, го одржуваат и спокојот во дворот. Дали и до кога јавноста ќе ја трпи оваа комбинатско-кванташка тортура ќе покаже времето. За среќа, граѓаните поседуваат нешто што ниту Велија ниту Ѕинго може да им го одземат - далечински управувач, и имаат право да го променат каналот. Барем додека оваа постапка не стане казнива со закон. Кога медиумските тајфуни, пардон тајкуни, ќе се судрат со вашиот далечински управувач, веројатно, ќе сфатат дека јавноста, за среќа, не е ниту кесичка со смоки произведена за маркетите на Хеди, ниту стока за размена со бончињата од Силекс.

Таа е нешто многу повредно од битката за пари, медиумска моќ и редно бројче за влез во пештерата наречена дебело црево на власта каде што од сталактитите капе земјоделското денарче, а од сталагмитите растат стипендии за приватни универзитети.А ние, чекајќи медиумските магнати да престанат да бидат магнети за лепешки, ќе прашаме дали комбито на „А1“ и тракторите на „Сител“ треба да се паркираат пред Јавното обвинителството, за јавниот обвинител Љупчо Шврговски да се сети дека валканите алишта што си ги извадија завојуваните ајкули, освен евтина занимација за публиката, треба да бидат и сериозна занимација за него.

Сашо Кокаланов- Dnevnik