Ислам религија на Мухамед?

Мисијата на Исус,

нека е Божјиот мир над него

што вели Библијата

Исус рекол:

„Немојте да мислите дека дојдов да донесам мир на земјата; не дојдов да донесам мир, туку меч. ЗаШто дојдов да разделам човек од татка си, и Ќерка од мајка си, и снаа од све­кр­ва­та не­јзина.“

(Матеј, 10: 34, 35)

„Јас додов да фрлам оган на земјата и ко­лку сакам да се беШе веЌе разгорел.“

(Лука, 12: 49)

„Ако некој дојде при Мене и не го намрази та­тка си и мајка си, жена си и децата свои, браЌата и сестрите, па дури и дуШата своја, тој не може да биде Мој ученик.“

(Лука, 14: 26)

што вели к*ранот

„По нив го испративме Иса, синот Мерјемин, како потврда за Тевратот пред него објавен, а нему му го објавивме Инџилот, во кој што има­ше упа­тство и светлина за да го потврди Тевра­тот, пред него објавен, во кој што исто така имаше упа­тство и по­ука за богобојазните!“

 (к*ран, 5: 46)

„Потоа Ние по нив, едни по труги, ги испра­ќа­вме веровесниците Наши, додека не го испра­ти­вме и Иса, синот Мерјемин, кому Инџилот му го да­до­вме, а во срцата на оние кои што го следеа внесовме благост и сомилост.“

(к*ран, 57: 27)

Коментар

Според к*ранот, Пратеникот Исус, нека е Божјиот мир над него, бил испратен како советник и светло за Израел. Тој доШол да донесе мир, а не да го потпали оганот. Исус не ги охрабрувал своите ученици да ги мразат татковците и мајките, туку им наредувал да бидат нежни со нив. Неговите ученици го следеле учењето на Исус до тој степен Што Бог ги почестил, спомувајЌи ги во к*ранот поради нивната благост и сомилост.

Додека многу стихови во Библијата претеруваат во ве­ли­ча­њето на Пратеникот Исус, нека е Божјиот мир над него, и го воздигнуваат во божество, многу други стихови го обвинуваат за неШто Што не е прикладно за него. За контраст, во к*ранот, не постои ниту еден стих кој му придава некое несоодветно однесување на Исус, нека е Божјиот мир над него. к*ранот го почестува Исус и го спомнува со многу слава, до тој степен Што очите на муслиманите се полнат со солзи кога ги ре­ци­ти­раат стиховите од к*ранот кои говорат за него. Муслиманите, кога и да го спомнат името на Пратеникот Исус, велат: ‚не­ка е Божјиот мир над него’. Муслиманите го сакаат Исус - Иса, ду­ри и ги именуваат своите деца по него и по неговата мајка Ма­рија - Мерјем.

Пратениците Лот, Јаков, Мојсеј, Арон, Давид, Соломон и Јов, нека е Божјиот мир над нив, биле чесни Божји веро­ве­сни­ци, и спомнати се во к*ранот и во Библијата. Верува­њето во овие пратеници е еден од Шестте столбови на исла­мското ве­ру­ва­ње. Муслиманите имаат големо почитување кон нив и ве­руваат во нивната вистинољубивост и добрите манири, кои ни­когаШ не биле доведени во сомнеж. Додека к*ранот ги спо­мнува со мно­гу доблести кои Што тие ги заслужуваат, Би­бли­ја­та ги обви­ну­ва за големи гревови, како Што се: мамење, пре­љу­ба, инцест, предавство, обожување на идоли и пцуење. Мусли­маните се зачудени поради тие лажни обвинувања на прате­ни­ците. Ако нормалните луЃе не ги прават овие гревови, колку да­леку се то­гаШ пратениците од правењето на тие гре­во­ви!

Пратениците биле специјално спремни и одбрани од Бога да ја достават Неговата порака и да бидат добар пример за лу­Ѓето кои Ќе ги следат. Пратениците биле олицетворение на своите говори, изврШувајЌи го учењето кое го проповедале. Да­ли пратеникот може да им наредува на луЃето да Го обожуваат само Господ, додека неговото срце е свртено кон други богови? Дали може да им наредува на луЃето да прават добро и да го избегнуваат лоШото, додека тој прави големи гревови? Дали тој може да му нареди на човека да не гледа во жена со страст, до­дека тој врШи прељуба? Ова е незамисливо! Да се обвинуваат пратениците за овие големи гревови е директна навреда кон Бог, Кој Што ги избрал и ги спремил за да ја достават Неговата порака и да ги упатат луЃето кон вистинскиот правец на ве­ру­вање, обожување и однесување. Обвинувањата дека пратени­ци­те ги изврШиле тие големи гревови значи дека Бог сака луЃе­то да ги изврШуваат тие гревови бидејЌи на луЃето им е наре­дено да ги изврШуваат наредбите од пратениците и да го сле­дат ни­вниот пример!

Тие измислени приказни за Божјите веровесници, Шират расипаност и лоШи дела на Земјата. Ако Божјите веровесници ги направиле овие големи гревови, тогаШ како слаба­Шни­те луЃе можат да бидат казнети или пак обвинети за извр­Шу­ва­ње на та­кви гревови?

На муслиманите срцата им се полни со тага, гледајЌи како Тората, книгата Божја која Што била објавена како светло и упа­тство, била изменета во книга полна со измислени приказни, обви­нувајЌи ги веровесниците Божји за големи гревови.