Еден сведок дека Мехамед е пророк

DAIJA напиша: Kolku li vi treba za da citate?

procitano e brate samo nemaat sto da odgovorat

Kolku li vi treba za da citate?

zakon sam напиша: Brate ne go buni sega ima dosta za citanje DAIJA mu odrza edna dobra lekcija

Teshko deka ke uspee mnogu e toa za nego.Vo Ogranicenosta e problemot.

Templarius напиша: Drugite ne se bozji sinovi ....

Nema bozji sin,ALLAH e eden i edinstven bez brat,sin ,kerka ili bilo shto drugo,a prevrtenata biografija ili promenetata Biblija se delo na losh*te misli na covekot.
Isa e isklucok,koj e dobien kako rezultat na voljata na ALLAH Merjem ili Marija da dobie sin,koj ke ja pokaze silinata i edinstvenosta na ALLAH i samo ALLAH ili gospod kako sakash.Isa ne e gospot toj e pratenik,za da ne izvadi ili da gi izvadi na prav pat nas tapcovcite.

Целиот негов живот бил чудествен и сите великани на светот се немоќни да остават зад себе една таква биографија. Во секој нејзин дел се огледа достоинство и величина: во снагата и спорската градба на неговото тело, во неговиот иницијативен дух, во тоа што победата никогаш не би го занела до таму за да го направи охол, ниту пак поразот толку го потресувал да би му предизвикал гнев или за да му ја згасне волјата; во неговата постојаност и непоколебливост во жестоките борби, така што и најхрабрите придружници зад него се засолнувале, во неговата храброст, пред која паѓале најголемите јунаци; во неговата понизност кон сиромашниот и бедниот и вниманието кон сиромашната жена, вдовицата и старицата; во неговото прифаќање на вистината и во искреното доставување на Божјата објава, така што ги обнародил и оние цитати што се објавени за да го прекорат и оптужат; во неговото почитување на договорот и спогодбата и чување на дадениот збор, без разлика колку труд и потешкотии ќе чини неговото одржување, и сеедно дали се работи во тоа за неговото лично однесување или за државните прашања.

 

            Чудесно е:

 

            Во неговото истенчено чувство и вкусот, во воведувањето на прописите на јадењата и поставувањето на темелот на чистотијата; во неговото однесување со другарите, бидејќи тој нив ги подучувал и со нив дејствувал. Живеел како што и тие живеат, со нив се советувал и нивните предлози ги прифаќал, седнувал таму каде ќе нашол празно место, при крајот на седенката, така што оној кој би дошол да го види, би погледнал во лицата на присутните и би прашал: „Кој од вас е Мухамед?“ Затоа што, Мухамед, нека е Божјиот мир над него, не се разликувал од нив ниту во седењето, ниту во облеката – во сè бил како нив; во неговото пристојно, крепосно однесување со жените, во однесувањето во куќата, и со семејството; во неговата искрена шега и во ведроста на неговата душа; во тоа што бил љубен од секое срце; во неговата понизност и во одбивањето да се смета за крал; во спречувањето на другарите да стануваат пред него; во тоа што сам ги извршувал потребите на своето семејство и со својата рака ги крпел своите обувки; во тоа што живеел со живот на сиромаштија, одрекувајќи се од богатството, а не заради немоќност да го поседува. Да сакал, дворецот ќе му бил поголем од кралските палати и од царскиот дворец. Меѓутоа, тој го избрал оној свет, па така должината на куќата на сите негови жени, неговите девет жени, не преминувала дваесет и пет метри.

 

            Куќата на Ајша се состоела од соба, изградена од глина и керамиди, и била толку тесна што не & била доволна за спиење и за молитва, и кога Пратеникот би клањал во неа, би ја отстранувал нејзината нога за да направи сеџда.

 

            А, што се однесува до нејзината храна, Ајша пренесува дека поминувал и по месец или два, а оган во куќата на Пратеникот не бил запалуван за да се испече на него леб. И кога била прашана:

 

            „Со што сте се хранеле тогаш?“ – одговорила: „Со вода и со урми!“

 

            Тоа било храна на семејството на Пратеникот.

 

            Потоа, во неговата красноречивост и реторика, затоа што бил најречитиот говорник, реторичар.

 

            Во сето тоа се огледува чудесата, како доказ дека Бог не го избрал за највозвишената мисија, ниту пак го направил последен веровесник, додека за тоа не го подготвил со подготовка која го направила единствен помеѓу синовите на Адам. Тој нема, Бог да му се смилува и да го спаси, ривал во неговите доблести!

 

            А, Бог најдобро знае на кого ќе му го довери Своето пратеништво!

 

И на жителите на Таиф (град во Саудиска Арабија), за кои сте слушнале што направиле со Пратеникот, им простил откако го прифатиле исламот. А, еве ви ја и најголемата глетка, највозвишениот пример во сите векови: жителите на Мека него и неговите придружници ги ставале на разни неволји и маки, го вознемирувале и телесно и душевно и во верата, го кажувале за него она што го кажувале, го навредувале и него и неговите придружници, ги прекинувале врските со нив, го бојкотирале, во го затворале меканските клисури, му ставале трње на патот, му фрлиле утроба од камила на главата (додека бил на сеџда), го исмевале на разни начини, а сето тоа не траело еден или два дена, ниту година или две години, туку тринаесет (полни) години! Потоа се бореле против него и му ги убивале роднините и другарите, додека не ги совладал и пред себе околу Ќаба не ги поставил, понижени и без заштита. И дошол моментот на осветата... Не, оставете го зборот освета, затоа што тој не приличи на овакво место; момент на шеријатска казна која ќе претставува одговор на долга серија на напади и навреди, и еве што (Пратеникот) им вели: „Што мислите, што ќе направам со вас?“

Тоа е прифатено општествено прашање за кое Пратеникот разновидно и во разни прилики се искажал, па рекол : „Не е силен, оној кој противникот ќе го совлада во борба, туку силен е оној кој во гневот ќе се совлада“. Ова е вистина која можете сами врз себе да ја проверите. Така, ако силата со која го совладуваш противникот се проценува, на пример, со единица, тогаш силата која ти е потребна да го совладаш гневот, да го изгаснеш неговиот оган во градите и да изгледаш мирен во своите движења, глас и говор, се проценува на сто, затоа што таа е сто пати потешка од неа. Пробај да му пријдеш на разгневен човек кого гневот го заслепил, па не гледа ништо пред себе, па обиди се да го потсетиш на убаво однесување, благост и простување, па види дали ќе наидеш на еден од десет илјади кој во таква состојба ќе ти се одѕвие?

 

            Замисли дека некој човек ти ја убил најдрагата и најомилената личност, а потоа ти дошол покорувајќи му се на твојот повик, а ти да си мисионер; сакаш ли да ги заборавиш солзите кои си ги пролеал за својот ближен и драг, и тагата во срцето и да простиш?

 

            Божјиот пратеник му простил на Вахши, убиецот на Хамза, откако го прифатил исламот, меѓутоа, го совладала човечката природа, во она што не му се спротивставува на исламот ниту му штети на човекот, па му рекол: „Не излегувај ми пред очи!“, па Вахши се тргал од пред неговиот поглед.