ЗБУНЕТОВА ТЕМА

...те најдов загубена во долината на солзите додека сеев насмевки за инат на душманот, а кога те најдов...не ми беше веќе до инат, дури и те говите ги заборавив да фаќаат прашина и пајаците да си ствараат фамилии, мачо финти ги заебав препуштајќи ги на будалите, доста бев таков. Заборавив дека постои било што друго, препуштајќи ти се како на рајски извор во едиствено може да се дише и потонат, само твојот допир стана важен, твојот поглед го замени сонцето, твојот мирис ми покажа како мириса рајската радина. Зар има нешто поважно од тоа да те држам силно во прегратки разгледувајќи те како редок бисер, зар и самата природа не го кажува истото кога избиваат мали вулкани насекаде низ нашите тела. Секој сомнеж го гасам со милион бакнежи, а велиш дека знам како се љуби жена, а велам дека само тебе знам како треба да бидеш љубена, тоа е нешто што е предодредено без никаква можност да се научи некаде. Си била сакана и ќе бидеш сакана, ништо ново...постои само една разлика, прв пат е да сакаш. Знаеш дека сакам животинки и затоа како симбол на твојата љубов ми подари мало еже. Се изненади како за брзо време ежето ме засака прествувајќи го целиот негов свет, зар е можно некој да гали еже ? Знаеше дека и змија да ми подариш ќе ме засака како и јас тебе или ти мене, зар е важно ? Важно е да има љубов, а ти се повеќе се отвараш , залудно се противиш, ова е предодредено ...

pa taka taka zs me pcues da idam u pm

mamamd arna li so zdravjeto ?

ABE I JA NEAM MN. VREME SAMO ZA VIKENDI MOŽAM

zbunet напиша: ...како некој сите дрва да ги исекол, до каде поглед допира се простира чистината на стерилноста, а утринското кафе без шеќер ме подготвува за текот на секојдневните повторувања, мутави персеверации со бледи опсервации како подлога н стабилни декаденции и сето тоа со горчлива жица поклонувајќи се на богот на пивото кој не чека на крајот од деновите исполнети со пот и желба за дружење на луѓе кои се потрошиле уште во првите денови од животот, а не беа винивни зошто воладеросите си набраа човечки души од кокошарникот заради обилен доручек надевајќи се дека денес гостите ќе си заминат. Болести ги закачуваа нивните животинки мајмунски, не знаејќи дека по некоја животинка одбиваше да биде така третирана, како кога волчјакот ни седна на возачко седиште, одбивајќи го со презир гепекот од караванот, ни предизвика само гласно смеење, никој од нас не разбра дека во тој момент покажа душа поголема од било кој од нас, воладеросите не го сакаа волчјакот, разбраа само дека не е добра храна како кога ловецот пцуе под брада нишанејќи по еленот кој само подрипнуваше заради кој не можеше да постигне чиста цел за трофејот со кој долго ќе се фалеше, нишанот го помести по другиот кој мирно си пасеше, како да се прашуваше дали е подобро да му ја разнесе главата или ногата чекајќи крвникот да го искасапи додека се гледаат очи во очи као заљубени во тие последни моменти кога му ја префла сета онаа доблест што ја стекна....

brilijantnosta cesto se ragja vo vreme na ocaj

Se spremam da poletam

tuka sum mor