Што научив од родителите...

          Татко ми: да стоjам цврсто на земjата. Ако треба да избирам меѓу можното и посакуваното, да одберам вистинското. Дека најголемото достоинство е  во   чистата совест и чесните намери и постапки. Да мразам лагата. Да залагам на вистината, таква каква што е, затоа што  и нај грдата вистина е по убава од секоја лага.
Да  почитувам себе си. Да не се надценувам. Да не потценувам  другите.
Ако некогаш во животот  добиjам власт над повеќе од еден човек-да не злоупотребувам.
Дека правдата не дарува љубов, но возмездува со почит .
Дека вчера е само за вчера, денес- утре ќе биде вчера ... и секогаш мисли за задутре.

         Маjка ми: првиот впечаток секогаш е точен.
Цени се првом себе, после другите. Мојот дом е мојата тврдина. Од родителите нема по искрен и вистински пријател. Семејството е тоа што ќе биде зад тебе, кога нема никој до тебе .
Мрази лагата, сакаj jа  вистината.
Кој лаже-тој и краде. Кој краде-може и да убие.
Не верувај на суетна жена и маж со светли очи.
Понекогаш подобрата варијанта е да се плашат од тебе, а не да те сакаат.

П.С. Ве сакам, каде и да сте.


Изменето од pagane - 14.Септември.2009 во 22:35

....да се остане свој на своето.

Изменето од zagor - 09.Февруари.2011 во 11:08

Анастеа напиша: ВАЖНА напиша: А да заборавив..научив и да бидам за вмро-дпмне Ова посебно ВАЖНО, а ВАЖНА?

не не..се што напишав е еднакво ВАЖНО

bidi ona shto si

roditelite se osmoletka, ulicata visa skola

Значи освен што не научиле да зборуваме, да јадеме, да одиме, да се облекуваме-соблекуваме, да се шминкаме, да пушиме..., што ни останало од родителите како најдраг совет, животно школо, некоја мисла или поука од нивните искуства кои ни ги пренеле или на кои сме биле сведоци?


Добри нешта кои ни се врежале во глава, како трајни впечатоци, поучни случки кои делувале како совети...?

Или како лоши примери... какви не сакаме да бидеме, можеби...?




Изменето од Анастеа - 13.Септември.2009 во 02:48