Денес...

Денес се и сешто правев ништо не направив.
Ништо позитивно,инаку си ги спискав иљадарките
за дваесе минути.Колку шо траеше менувањето
на пневматиците.У цела таа прича оти со другар ми отидов
добро е шо им лапнавме две кафиња гратис!
И така мислејќи дека денот ми е недела се мотавме низ двор
кај другарот.Кога ете ти го алармот.
-Нели ти реков утре две возила,ама еве едно ми се ослободи ќе
го пратиме ако процени дека ќе стигне до 14:30.
ОК,еве излегувам ја!
Абе нели ова пензионериве пратеници биле?
Ги праќале ваму-таму.
Не оти кај мене не е така,а ме начекаат моите дека искачам
ете ти го списокот шо се треба да земам.
Се имаат ујдисано они двајца ја сам.
И каде застанав чекај да подпрочитам
Аха и зимам списокот фаќам по патот под облаците,никаде бре денес ни малце
да ѕирнеше сонцено.Кога ете ти го пак телефонот,беше веќе 14:20ч.
Ја кај Бриколаж!
Лоша ми испадна проценката,возилото на истовар подолго ќе се задржи.
Останува договорот за утре.
Бем ти држава де рамковен,преспански има сигурно уште тие ми текнаа.
Се со договори,никако чоек од збор да се најде.

Си земав тоа рецептите од моите и преку пат у Тинексот спроти Бриколаж.
Јадното едно ново,впечатокот ми беше дека дури прв ден збунето целото.
Младо девојче шо знам дваесетина години.И сељак еден,демек шеф и глуми
лудило.
Слушај,јас еднаш кажувам и памти немам намера да ти објаснувам по сто пати
кога тебе ќе ти текне.
Идиот,пред мене!
И после фалеле работници!
Ма јок бре еден куп идиоти у државава!

Денес си викам Орка многу арно,не е на арно!
Вчера нешто радиото во кола ми го маваа флешои.
За денес агенда ми беше кај единаесе да излезам.
Па у осум му се стаив на радиото.Извадив шалт табла
малце веде малце погоре-подоле држачите и го опраив.
Десет и пеесе саатон.Ме фркнаа тоа мислите прекорувачки.
Ебати будалата два дена скапа,место да пододмориш за
радионо се фати.Трчај сеа спремај се и бегај!
-Среќа у седум сабајлето место друштво на pajser
да му праам,се избричив.
Кога ете ти го телефонот,си ѕрнка.
-Е сеа уше кај сум да ме грабнат.
Кога ете ми ти шофер море ми пуштиле.
По по по раати.
И еве ме конечно да се истегнам у кревет,си
сумирам не сум ти ја за тоа.Многу побрзо ги
завршив работите али без лезет.Го мислев чоеков да не
го заглавувам и летечи секаде завршив.Да си бев со моја
кола уше низ град некаде ќе бев,и најмалце две кафиња плус
ќе имав испиено.
Ќе си терам ја со мојто магаре оти и многу арно не е на арно.

Денес,умало ме карма убила!
Излегуам ко фурија од дома.Па по
некое непишано правило нешо забораам.
Денес тоа беше новчаникот.Со се и сешто
у него само пари не.
Кога забележав,бев ни ваму ни таму.Ај
не сум од вчера си реков ќе завршам некако
работа без личната карта кај шо требаше да
влезам.И завршив,кај смеат да ме вратат.
На излегуање,ми летна мислата низ глаа.
-Само уште малерот со полиција да не ме фати.
Бегам дома!
Некаде осум километри ми беше релацијата.Си
седнав фино лепо у кола,ни радио не пуштив.
Очите и на газот отворени,да не ми улета
полиција.Дури и кога полагав така не сум пазел.
Поминувам семафор,и полицаец со палтото во раце
зборува на телефон и ко каубоец го потподига револверот.
Колона...
Полека се движам и му се доближувам.
-Не не е сообраќаец овој!
Ми поминува таа мисла у глава,и додека така тргни застани
му се приближувам погледот му застана у мене.
Леле Орка несреќо една!
Ми тропа на прозор.Подотварам.
-Другар ќе ми касни колегата ако одиш натака да ме префрлиш?
Нема таков емотикон,колку ми олесна.
Влезе се распиштоли и каиш не става.
Не издржав,таков Господ ме дал му викам.
-Него стај си каиш да не треба да вртиш телефони.
Се насмевна,и ми рече уживај никој не смее да не чепне.
Ех да знаеш си мислам ти прв ќе ме средиш.
Околу три километри го возев истеравме муабети,
а впечатокот е дека покрај незадоволен народ
оваа такозвана држава има и незадоволни полицајци.За жал.

Денес после неколку дена,ми текна
да одвојам време за на шнајдер.
Земав фармерки и панталони да ми
ги скрати во ногавиците.На излегување,
околу 10:30 часот беше ми вика.
-Комшија како да е недела,проштевај
ако нешто сум згрешил.А турчин.
Простено комшија и од Бога и од мене.
И ти проштевај ако сум ти грешел нешто.
Ете денот си отиде,како ја земав кесата
остана у кола.Ручав и го ставив гзот на
столче да потрошам некое време на компјутеров.
Си го вратив муабетот и скокнав накај кола.
Чекај шнајдеров ништо до сега не ми згрешил,
да не ја утупел работата сега.Се натокмив де у
едно де у друго се си е таман.
Времево само лошо се смени,ретко луѓево
останаа луѓе па низ глава прво лошото ќе ти помине.

Денес нов ден...

Денес конечно со забиве завршив.
После половина година одлагање од мрза.
Остануе у четврток уше фотошоп да им направам!