Арапскиот свет и што потоа ????

http://edition.cnn.com/video/?/video/world/2011/11/06/karadsheh-tripoli-on-eid.cnn

Со среќа нека им е на самонаречените либиски бунтовници, добија демократија каква што заслужуваат.
Сега со марионетската нова влада ќе трпат за леб, умреа за навек повластиците кои народот ги имаше за време на "диктаторот".

Поларис,

што ќе се случи после 9 год. Па од кај ги најде баш 9 дека се.

ЛиДивио,

Турците нити ни биле некогаш пријатели нити некогаш ќе ни бидат.

Zeksi71 напиша: Polaris напиша: Ne e nadez, Turcija e naj silna zemja na balkanot i na bliskiot istok, spored mnogu analiticari vo svetot, tvrdat deka sve sto treba za edna drzava, Turcija poseduva,ima silna ekonomija silna armija i jaka geo-strategija,plus eden od naj moknite clenki na NATO.. Дека се силни економски и воено тука не спорам, дека е балканска држава тука не се согласувам освен што држат еден мал дел од Балканот кој што не ја прави и дека е балканска. Нешто се уск*рчија у задње време и почнаа да си замислуваат дека се многу јаки и дека играат ептен важна улога во регионалните случувања ама тоа е само сон на една одамна изгубена империја. Да не ги користат американците и европјаните како штит од наездата на се по радикалниот исламизам кон европа, одамна ќе беа гола вода. Освен што вршат геноцид врз к*рдите кај ќе стигнат, кои се претежно не наоружани, друга позначајна улога немаат нити ќе добијат во регионалните случувања.

Ti samo taka teraj i taka misli.. Ke prajme muabet posle 9 godini ,pa potoa ke ti se razjasni rabotite..


Изменето од Polaris - 03.Ноември.2011 во 02:16

Зошто масоните го убија Гадафи (4 дел): Ги расипува плановите на Ротшилд и Сорос

Целта на Моамер Гадафи била со текот на времето потребите за храна во земјата да бидат потполно задоволени од домашното производство. Но истовремено производството на храна толку да се зголеми што Либија би можела големи количини да извезува во останатите африкански, но и европски земји.

Тоа на лондонскиот трговски картел, кој ја контролира светската трговија на храна по се изгледа не му одговарало.

Особено на му одговарало на еден од светските владетели во сенка, семејството Ротшилд, кое пред неколку години има инвестирано во прозводство на овошје и зеленчук во Индија. Со оглед на тоа што во Индија за наводнување на посевите се користи квалитена минерализирана вода, вака одгледуваното овошје и зеленчук би било доста поквалитетно и поздраво. На тој начин многу полесно би се пробило на светските пазари.

Либија исто така требало да произведува здрава и органска храна, што значи би им била кок*рентна на семејството Ротшилд.

За реализација на стратешкиот проект за производство на храна, односно за наводнување на посевите Гадафи планирал да направи голема вештачка река.

Целиот овој проект би требало да чини над 33 милијарди долари. Тој се изведувал исклучиво со државни пари односно кредит на Централната либиска банка. Овој банкарски кредит бил бескамтен бидејќи к*ранот забранува позајмување на пари со камата.

На лондонскиот банкарски квартел не им одговарало зошто за разлика од речиси сите други големи проекти во светот овој се реалзира со државни пари наместо кредити од Меѓународниот монетраен фонд и Светската банка.

Може само да замислиме како сето ова тешко го прифатиле Ротшилд и неговиот најистурен играч Сорос.

Проектот бил игнориран од страна на сите поголеми светски медиуми. На запад одвај да се знаело за него и покрај тоа што се работело за една од најголемите светски инвестиции.

Исламското банкарство противтежа на западното лихварско банкарство
Според исламското учење пари треба да му се дадат на секој оној на кого му се потребни, баш како што гладниот човек треба да се нахрани. Давањето пари со камата преставува заработка на туѓата несреќа. к*ранот бара од луѓето да помагаат, но од тоа тие не смеат да имаат никаква материјална корист. Поради тоа лихварството во исламските земји е недопустливо.

После втората светска војна во светот се развива бизнисот со нафта, па огромна количина на пари почнува да се слева во исламските земји.

Во текот на седумдесетите години во овие земји се формираат голем број на банки кои работат според исламското учење.

Тоа било специфично исламско банкарство кое на работело на принципот на камати туку на акциски удел. Се развивала специфична банкарска филозофија. Исламските фондови се покажале многу поефеикасни за нивните корисници, отколку парите земени од западните банки.

Според овие исламски правила Гадафи дава огромни пари на африканските земји.

Давањето пари без камати директно ги погодувало западните банкари.

Според Роберт Таиво, директор на „Whitespace Advisory“, компанија која посредува за кредити ширум светот, Либија инвестирала односно давала заеми на африканските земји во вредност од 31 милијарда долари годишно. По смрта на Гадафи по се изгледа ова кредитирање ќе престане. Настанатиот вакум простор би требало да го завземат големите светски банкари кои во Африка ќе ги пласираат овие средства, но при тоа ќе заработуваат од каматите на дадените пари.

Гадафи ја спасува Африка од Ал каеда
Над 100 милијарди евра Гадафи пласира во африканските земји и тоа без камата. Особено е занимливо што овие пари оделе во најсиромашните региони од континентот. Најчесто овие сиромашни земји доколку не им биле на располагање парите на Гадафи би морале да се задолжат по многу неповолни услови кај западните лихвари. Тие најпрво би ги задолжиле овие земји, потоа би создале етнички и верски немири, а потоа воено би интервенирале за да ги „стабилизираат “, а всушност нивната мисија би била исцрпување на нивните природни богаства и да ги направат вечно зависни.

Ваквата стратегија тие ја применуваат неколку години наназад.

Со помош на либиските пари е спречена граѓанската војна во Мали, каде формациите на Ал Каеда сакаат да ја соборат владата. Со помош на Гадафи владата ја задржува власта во земјата и спречува граѓанска војна.

Со помош на Гадафи е спречена и граѓанска војна и во Централноафричката Република и Нигер. Во Нигер, Гадафи помага да се одржи владата со давање на позајмица од 100 милиони евра. Доколку паднеле владите во овие земји тогаш на власт во нив би дошле исламистите и Ал каеда.

Гадафи бил и најголем финансиер на Африканската унија, која била замислена како институција која што би требала сите африкански земји да ги избави од должничко и секаков друг вид на ропство.

Мировната мисија на Африканската унија со 8 илјади војници интервернира во Сомалија и спречува во оваа земја на власт да дојдат радикалните исламистички групи потпомогнати од Ал Каеда.

Само африканската земја Мавританија има долг од 200 милиони долари кон Либија, при што Гадафи одлучува да бидат отпишани 50 милиони долари од тој долг под услов за тие пари да бидат изградени болници и универзитети.

Со сите овие негови потези Гадафи ги расипува плановите на светските моќници.

Продолжува...

Зошто масоните го убија Гадафи (3 дел): Битка за вода


Моамер Гадафи за разлика од другите арапски лидери, за брзо време ќе сфати дека ниту една земја не може да биде силна и независна доколку не ги поседува сите енергенси.

Најскап и најбаран енергенс во Африка е се разбира водата.

За разлика од другите арапски земји богати со нафта како на пример Саудиска Арабија, која петро доларите од продадената нафта ги троши за увоз на луксузна стока и гради скапи палати, Гадафи парите од нафтата ги инвестираше во важни инфраструктурни проекти, не само во Либија и Африка, туку и во Европа.

Гневот кај лондонските лихвари всушност е предизвикан поради овие инвестиции.

Еден од најзначајните проекти во Либија е изградбата на голем водоводен систем. Под површината на две третини од Либија се наоѓаат големи резерви на вода. Според проценките на експертите под пустината Сахара се наоѓаат 10 до 12 илјади кубни метри вода.

Во Либија овие извори на вода се наоѓаат под пустинскиот јужен дел на земјата, додека 95 проценти од вкупното население живее во северниот приморски дел. Тука водата е повеќе од потребна бидејќи има многу малку обработлива површина, односно околу еден процент.

Гадафи одлучува парите заработени од продажбата на нафта, да ги инвестира во изградба на водоводна мрежа низ целата земја. Тоа всушност значело постaвување на водовод во пустината во должина од 3.900 километри. Камен темелникот на водоводот е поставен во 1984 година со изградба на воден резервар во Брега. Интересно е да се напомене дека првите напади на НАТО се случија баш во овој град.

Замислено е изградбата на водоводот да трае 26 години и тој да се гради во четири фази. Две фази веќе беа завршени пред нападите на НАТО, а третата веќе била во тек. Со првата фаза биле поставени цевки во должина од 1.600 километри, а со другата 2.155 километри. При поставување на цевките биле ископани 250 милиони кубни метри земја, а тежината на употребениот цимент изнесувала неколку милиони тони.

Плановите биле со овој проект државата да добие 160 илјади хектари обработлива површина сред либиската пустина. Околу 70 проценти од водата биле наменети за земјоделството додека остатокот од водата би се користел за пиење во големите либиски градови.

Планирано било исто така да бидат избушени околу 1.300 бунари кои би давале 6.500.000 кубни метри вода дневно. Се претпоставува дека подземните водни површини не би можеле да бидат исцрпени ниту за 4 илјади години. Од бунарите водата би требало да се испумпува во резервоарите, а секој резервоар има пречник од еден километар.

Либија веќе започнала да извлекува 2.500.000 кубни метри вода секој ден, а плановите биле да бидат извлекувани 6.500.000 литри вода дневно. Експертите ова го споредуваат со движењето на 2.500.000 автомобили, 3.200 километри секој ден.

Со изградбата на овој водовод, сред пустината биле создадени земјоделски фарми. На овој начин Либија станува единствената арапска земја која успела самата да ја произведува потребната храна и да не зависи од увоз.

Продолжува...

k*rir

Abe Turcija ke bide lider vo bliskiot istok, i gotovo...

Зошто масоните го убија Гадафи (2 дел): Златото на Ватикан


Дека Соединетите Американски Држави се во сопственост на една мала групација на луѓе, доволно говори фактот дека вкупниот долг на државата изнесува 14 илјади милијарди долари, односно секој Американец во просек должи 40 илјади долари. Целиот овој долг е кон неколку банки.Иако имаат своја развиена технологија, работна сила и суровини, сепак Американците стануваат светски моќници кои се премногу должни, а најголемиот дел од профитот од нивниот труд оди во неколку приватни корпорации.

Ватиканско злато

На почетокот на седумдесетите години од минатиот век, САД веќе еднаш имаа банкротирано. Тогаш тие не беа во можност робата која ја имаа земено да ја плаќаат во своите долари. Од тогаш доларот се поврзува со нафтата, а американското злато кое со години е чувано во нивните трезори од целиот свет, а особено од поразената Германија, се носи во Швајцарските банки, каде што го контролира, чува и продава Католичката црква.
Колку САД имаат сега злато е најголема државна тајна, бидејќи некои финансиски експерти сметаат дека нивните трезори се празни.
Швајцарската држава е всушност создадена да биде државен трезор. Неформално, Католичката црква е најголемиот сопственик и дилер на злато во светот. Нејзините луѓе се на челните позиции во голем број на американски институции.
Овој глобален грабеж кој е направен од мал број на луѓе и кој всушност значи ставање под нивна контрола на златото и природните ресурси со текот на времето доби толкави размери што повеќе не би можел да се сокрие.
Во улога на главен арамија се САД, кој денес го навлекоа гневот на речиси целиот свет иако се само држава која работи за трговскиот картел во Лондон.
Уште на почетокот од откривањето на нафтата во арапските земји, лихварите од Лондон видоа одличен глобален бизнис. Тие тргнаа да ги инвестираат своите шпекулативни пари во овие земји.
Со вешти подмитувања на локалните лидери во овие земји тие успеаа да вршат експлатација на нафтените наоѓалишта.
Исто вакво сценарио ќе се случи и во Либија

Водачот на богатата арапска фамилија од племето Сануси, Мухамед Идриз, во 1951 година, ќе склучи договор со западните нафтени компании за експлoатација на нафтата која што се наоѓа на територијата контролирана од неговото племе. Со поддршка на САД и Велика Британија тој добива независност и кралска круна. Нему му е доделено да управува со територијата на денешна Либија.
На оваа територија живеаат 150 арапски племиња и нив низ вековите никој не успеал да ги обедини. Ниту Турците, ниту Италијаните, ни Британците.
Знаејќи го ова, на банкарите од Лондон им било неопходно во оваа земја да постават една централна власт под чија контрола ќе биде целата земја. Оваа власт требало да им овозможи непречен бизнис со либиската нафта.
Така со давањето на независноста на Либија и обезбедување на неприкосновена моќ на тогашниот либиски крал Идриз, му овозможи на лондонскиот трговски картел, непречена експлоатација на либиската нафта.
Набрзо се откриваат голем број на наоѓалишта, но либискиот народ и понатаму живее во беда и сиромаштија.
Но, во 1960 година младиот полковник Моамер Гадафи извршува воен удар и доаѓа на чело на државата. Тогаш Гадафи има само 27 години. Со текот на времето успева да воспостави цврста власт и да има апсолутно влијание во се она што се случува во државата. Истовремено либиската држава остварува големи приходи од продажбата на нафтата, а огромен дел од тие пари се вложуваат во развојот и обезбедување на материјална благосостојба на либискиот народ.
Гадафи успева за многу кратко време да ги обедини сите племиња во земјата и успева да направи силна унитарна држава. Договорите со нафтените компании ги прави на тој начин да најголемиот дел од парите добиени од продажбата на нафта да останат во земјата. Најголемата нафтена компанија била во сто процентна сопственост на државата.
Сето ова им смета на големите светски корпорации.

Продолжува...

k*rir