Во очите на питачот

којсумјас напиша: Messenger напиша: Ne zaboravajte deka nie sme kratori na svojata sudbina. си помисли момчето родено во Афричката џунгла... си помисли момчето родено во бескрајноста на Сибирската тундра... си помисли момчето родено на високите Анди... си помисли момчето родено во пустинските ветрови на Монголија... си помисли момчето родено во натрупаната болница во Индија... си помисли момчето родено во Бронкс... си помисли момчето родено во градот на светлината.... си помисли момчето родено како Џорџ Буш Јуниор III... и сите имаа подеднакви шанси да станат претседатели на САД... бидејќи секој од нив е креатор на својата судбина...

Zapamti...KREATORI NA SVOJATA SUDBINA... i ne se povtoruvaj do besvest...

Joshua_Tree напиша: Svetot e ona sto sme nie,prostorot i vozduhot okolu nas sami si go kreirame.Ucime od drugite  po nekoe zrnce mudrost,za da mozime da bideme podobri lugje od vcera...

И учиме
И научетонот го гледаме околу нас
И ’’очите на питачот’’ ги гледаме секаде околу себе во
- старата бабичка поднаведната под тежината на кесичката со леб и одењето со бавни  чекори, па се прашуваме каде се тие кои ги родила, изгледала, се грижела за нив да и купат, да и донесат, да не ја остават САМО со парче леб кое мора сама да оди да го купува
-во носачот кој за 300 денари товара и поднаведнат под тежината на товарот ви раскажува како завршил факултет, како со транзицијата останал без работа, како никој не сака да вработи ’’стари од 50 години’’
-во купувачот во Тинекс, Веро, Тедико, СП маркетот кој стои со 300 гр, посебна салама во рака и гледа  во преполнетите  предновогодишни колички и фискалната од 20 000 илјади платена со картица и растрчаните продавачки кои помагаат, ги полнат кесите, ги носат до модернио џип, погледнувајки го подналутено и гласно коментирајки што застанал токму сега со саламата и го кочи редот (непрашувајки се дали има за повеќе) и оставајки ве без збор да им се развикате, да ги протресите, да разберат дека ни нему не му е лесно, дека и тие можат да се најдат на негово место .
На крај си заминувате, размислувајки дека ’’очите на питачот’’ не се само на картонската кутија на некој мост, туку  се насекаде околу, само ако се има сила, доблест да се пронајдат, да се  погледнат .

Joshua_Tree напиша: Jas sum bedna kreatura na moite stravovi...a vie?

Јас сум бедна креатура на своите идеали.

Otugjeni... Osameni i tugji, stranci, se dvizime nekade, se dvizime po ulicata 13-ta... Obzemeni so svoite problemi, koi mislime deka se najbitni na svetot, deka egzistencijata na svetot zavisi od niv... Ladna e ovaa prokleta nokj, no nisto poladna i nisto poprokleta od bilo koja druga... Ladna i vo kaput koj e udoben i topol.
Go zabelezav vo agolot od mojot pogled... Kako li mu e na pitacot koj sedi na negoviot kartonski "dvorec"? Kakvi li se negovite grizi? Dali i toj pati po nesto ili e srekjen samo so ostatokot od viskito vo hartienata kesa koja ja drzi?
Kolku e se relativno... Nametnati raboti, servirani stravovi, zaslepeni... Da, postoi covestvoto, no dali postoi seuste covekot?
Koj li ni go asfaltirase ovoj pogresen pat? Zosto se dvizime po nego? Ova li e patot po koj treba da odime za da stigneme kade treba?

A kade toa odime????

Josh, ni pokaza pustina bez nikakva nasoka za patot...

Не секој просјак живее така поради „злата судбина“. На голем дел од нив тоа им е личен избор.

Ubav e patot na karton sistem neli...kolku toa mozes da naucis